STADSNIEUWS
VAN VROEGER
t 3£ieine ^Crcmteje leeft iedereen
Een aantal heeren hier ter stede
werd onlangs verrast met een cadeau
van een firma die handelt in scheer-
apparaten.
Daar werd hen, over de post, port
vrij toegezonden een bon, goed
voor een veiligheidsscheermes, 't
welk zij gratis in ontvangst konden
nemen.
De begiftigden, verheugd, spoedden
zich natuurlijk naar de in de bijge
voegde circulaire aangegeven adres
sen, om hun cadeau in ontvangst
te nemen.
Dan werd de domper op de blijd
schap gezet.
„Mijnheer, 't apparaat is gratis,
zeker, maar 't etui dat er bij be
hoort dat kost f 1.-".
En de patiënt betaalde f 1.- voor
een blikken etuitje, dat 'n 25 cent
hoogstens waard was.
„En ook moet ik u raden", zoo
zeide verder de vriendelijke winkel
man, „om niet na te laten een
tube vet voor de riem te koopen,
want zonder die is het apparaat
niet te gebruiken..."
De kosten? vraagt ge.
„Vijf en twintig cent."
Omdat men, waar men pas zoo'n
cadeau „ter waarde van f 2.50",
ontving niet krenterig kan zijn,
werd dan ook het tubetje gekocht,
maar daarmee was ook de laatste
rest van de voldoening over 't ca
deau verdwenen.
Althans zoo ging het een der be
giftigden, die wij dezer dagen spra
ken.
Zoodat we maar willen zeggen, dat
de bedoelde reclame niet tot haar
recht kwam, doordat de schenking
niet van alle lasten vrij gegeven
werd.
(1924)
Gisteravond is er op baldadige wijze
huisgehouden in den Prinsentuin.
Een paar bloemenperken zijn er
vertrapt en een binnengedeelte van
het urinoir is vernield geworden,
't Is te hopen, dat de daders gevon
den worden en een flinke straf niet
ontloopen. Het is ergerlijkste moe
ten constateeren, dat zelfs in den
Prinsentuin de bloemen niet veilig
zijn tegen de kwaadaardige verniel
zucht van een zeker deel van het
publiek.
(1906)
Hoe doortrapt sommige kinderen op
straat zijn:
Zaterdag miste een dame een pakje
dat in een mandje aan haar rijwiel
was geborgen geweest. Zij had de
fiets voor een winkelraam laten
staan, terwijl zij zelf in den winkel
eenige inkoopen deed.
Toen zij de vermissing constateerde
kwamen een paar jongens naar haar
toe, die haar het pakje terugbrach
ten. Een derde jongen, die in de
verte aangewezen werd, had het
gestolen, maar de twee hadden het
hem afgenomen.
Natuurlijk toonde de dame haar
dankbaarheid door aan de jongens
een klein geschenk in geld te geven.
Doch even daarna zag de dame de
beide „eerlijken" met den zooge-
naamden dief heel genoeglijk sa
mengaan, druk lachende en spreken
de over de domheid van de dame,
dieper in gevlogen" was.
Blijkbaar was hier dus met opzet
een pakje uit een rijwielmandje
genomen, om, door het terug te
brengen, een fooitje te verdienen.
Dat is gevaarlijk spel.
(1906)
gURSEH
11 Mgyi l
