BOEKHANDELAAR GEERT DE VRIES DE VIEVERSKOOL VOOR VIJFTIG JAAR 10 DOOR J. C. VAN DAM s HERINNERINGEN AAN EEN MARKANTE FIGUUR AANWINSTEN ARCHIEVEN T KLEINE KRANTSJE 't ^(eine ÏÜCrantóje leeót iedereen VEEL LEZERS VAN 'T KLEINE KRANTSJE ZULLEN ZICH ONGETWIJFELD DE SYMPA THIEKE BOEKHANDELAAR „DE VRIES" HERINNEREN. NIET ALLEEN DE OUDEREN ONDER ONS, MAAR OOK VELEN VAN DE JONGERE GENERATIE HEBBEN DEZE UNIEKE MAN GEKEND. OOK ZIJN WINKEL AAN DE OUDE OOSTERSTRAAT, TOT DE NOK TOE GE VULD MET BOEKEN, SCHRIJFBEHOEFTEN EN AANVERWANTE ARTIKELEN, ALLES ROM MELIG EN SLORDIG DOOR ELKAAR GEPLAATST, ZULLEN VELEN ZICH NOG HERINNEREN WAS DE HEER JELLE HUISENGE, HOEK NIEUWESTAD-ST.JACOBSSTRAAT EEN MARKAN TE KOOPMAN, NIET MINDER GOLD DIT VOOR DE HEER DE VRIES. BEIDE HEREN VER SCHILDEN ECHTER HIER IN: DAT JELLE, NAAR HET SCHEEN, LIEVER NIET VEEL VAN ZIJN SPULLEN VERKOCHT EN GEERT ALLES WEL KWIJT WOU ZIJN. ZIJN MOTTO WAS: „GELD IN 'T LAATJE!" De klanten van De Vries kwamen uit alle hoeken van Leeuwarden en ook wel, vooral op de vrijdag, van buiten de stad. Graag mocht men bij hem kopen. Was men slechts een kleinigheid uit een boekzaak nodig dan was „De Vries" het aangewezen adres. Welwillend en beleefd stond hij iedereen te woord. Niets was hem te veel om zijn klan ten naar wens te bedienen. Voor iedereen stond hij behulp zaam klaar. Kwam er een oud vrouwtje, die de schrijfkunst wat kwijt was en het adres op de ge kochte ansicht niet duidelijk kon schrijven, dan deed de Vries dit voor haar. Hoogst voldaan verliet zij dan de winkel. Dames, die een bazar voor een liefdadig doel wil den houden, wisten „De Vries" ook wel te vinden. Met een stapel cadeau gekregen boeken stapten ze dan de deur uit. Ook vertegen woordigers van grossiers in boeken of schrijfbenodigdheden - „reizigers" noemde de Vries die nog - kregen vaak een ordertje voor spullen die De Vries vaak niet eens nodig had, maar dan gold bij hem het gezegde: „och die man mut oek wat in sien boekje hewwe!" Jammer dat som- mige kooplui van De Vries van zijn goedheid misbruik maakten en hem zo met goederen volstopten. Vandaar zijn opgepropte winkel. De Vries genoot een drukke clan- dizie. Z'n winkel stond vaak vol klanten. Iedereen verbaasde er zich over hoe hij alles kon vinden in de rompslomp, waar tussen hij zich bevond. De Vries dreef zijn zaak alleen. Ook echter boden lieftallige jonge dames hem wel hun hulp aan. Zo herinner ik mij de dochter van de heer Jan Knier. Haar voornaam is mij ontschoten - lastig als men oud wordt. Deze jonge dame is door een auto-ongeluk, ergens in Holland, om het leven gekomen. Ook hielp een zekere jonge dame van de heer Rekker, die een slagerij had in de Grote Hoogstraat-hoek Klokplein. Een reep chocolade was vaak de beloning voor hun hulp. Mej. Rekker is later getrouwd met een meneer Bottema en dit echt paar heb ik enkele jaren geleden nog in Nieuw Zeeland ontmoet. Genoot de Vries vermaardheid als unieke boekverkoper, niet minder was dit het geval als belasting-be taler. Aan deze verplichting had de baas voorgoed een broertje dood. Heerlijk kon hij hierover kankeren. Nooit was hij hierover uitgesproken. Wie hem op z'n best wou zien, hoefde deze zaak maar aan te halen, met de vraag: „hoe staat het met de belasting, mijnheer De Vries?" Dan kwam hij eerst recht los. De lijf spreuk: „Sijmen betaal" veranderde hij in „De Vries betaal!" Kortom De winkel van De Vries in de Oude Oosterstraat. In het rechter gedeelte verkocht zijn zuster heel vroeger dameshandwerken, in het linkerdeel had de baas zelf z'n „kantoor en schrijfartikelen". het was vermakelijk hem aan te horen. De Vries leefde voor zijn zaak. Na winkel-sluitingstijd, 8 uur, kon men hem vaak nog in de stad en daar buiten op de fiets aantreffen be stellingen rondbrengend aan klan ten die dit wensen. Weer of geen weer, hij trok er opuit. Werken was hem het grootste genot. Tragisch is het einde van De Vries geweest. De blinden van zijn winkel en het bovenhuis bleven op een maandag gesloten. Het rammelen aan de deur door klanten, die de winkel binnen wilden, had ook geen effect. Zijn overbuur, de heer Jans- ma, in hengelsportartikelen, vond deze gang van zaken vreemd. Het verontrustte hem en hij stelde de politie met deze ongewone sluiting van de deur in kennis. Deze for ceerde de deur, verschafte zich toe gang tot de woning en vond de heer De Vries dood in zijn kamer. Hij de door iedereen beminde boek handelaar was niet meer. Met hem was een goed mens heen gegaan, een man met een groot hart. Hij, die niet van rusten hield, was tot de eeuwige rust gedoemd. Pakje prentbriefkaarten, Leeuwar den en rest Friesland. Programma's Leeuwarder Mannen koor, periode 1927-1940. Pakje kranten uit dertiger jaren. Jaargang „Geïllustreerd zondags blad" 1914. Boek Other People. Boek Honderd Jaar, Eeuwboek 1828-1928. Maandblad Ons Amsterdam - Vol ledige jaargangen 1960 tot en met 1965. Archief Leeuwarder Toneelclub „Aurora", opgericht 1890. Vandaag een mooie foto van een groep leerlingen van de Vijverschool aan de Oostersingel van ruim vijftig jaar geleden. De plaat, die ons werd afgestaan door onze abonnee de heer H. Maurits, is waarschijnlijk in 1918 gemaakt. De leerlingen worden geflankeerd door de heren Bij de Ley, die links staat - hij was het hoofd van de school - en Riemersma. De meeste namen van de leerlingen kunnen we geven en dan gaan we van voor naar achter. Eerste rij: Anne Gramsma, Reindert v.d. Vegt, Klaas v.d. Vegt; tweede rij: Hovinga, Jacob v.d. Ley, onbekend, Pieter v.d. Wal, Hendrik Maurits, Jan v. Asperen, onbekend; derde rij: Ruudje Bottinga, onbekend, Jeltje, Tjitske Bak ker, Klaske v.d. Haag, Trijntje v. Breeden, de Wilde? Boonstra, Anneke Sonnega, Nijdam? Tetje Zondervan; vierde rij: naast meester Bij de Ley, Tjibbe Efdé, onbekend, Klaas Veld, Evert Weiland, onbekend, Oets v.d. Veen, Ernst Polak. Hette v. Gelder, Albert Bakker, Hansje Houkes; vijfde rij: Marie Rutgers, Emma v.d. Veen, Aukje de Haan, onbekend, onbekend, Renske Steensma, onbekend, Aukje Huizinga.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1971 | | pagina 10