BOEKHANDELAAR GEERT DE VRIES
DE VIEVERSKOOL VOOR VIJFTIG JAAR
10
DOOR
J. C. VAN DAM
s
HERINNERINGEN AAN EEN MARKANTE FIGUUR
AANWINSTEN
ARCHIEVEN
T KLEINE KRANTSJE
't ^(eine ÏÜCrantóje leeót iedereen
VEEL LEZERS VAN 'T KLEINE KRANTSJE ZULLEN ZICH ONGETWIJFELD DE SYMPA
THIEKE BOEKHANDELAAR „DE VRIES" HERINNEREN. NIET ALLEEN DE OUDEREN
ONDER ONS, MAAR OOK VELEN VAN DE JONGERE GENERATIE HEBBEN DEZE UNIEKE
MAN GEKEND. OOK ZIJN WINKEL AAN DE OUDE OOSTERSTRAAT, TOT DE NOK TOE GE
VULD MET BOEKEN, SCHRIJFBEHOEFTEN EN AANVERWANTE ARTIKELEN, ALLES ROM
MELIG EN SLORDIG DOOR ELKAAR GEPLAATST, ZULLEN VELEN ZICH NOG HERINNEREN
WAS DE HEER JELLE HUISENGE, HOEK NIEUWESTAD-ST.JACOBSSTRAAT EEN MARKAN
TE KOOPMAN, NIET MINDER GOLD DIT VOOR DE HEER DE VRIES. BEIDE HEREN VER
SCHILDEN ECHTER HIER IN: DAT JELLE, NAAR HET SCHEEN, LIEVER NIET VEEL VAN
ZIJN SPULLEN VERKOCHT EN GEERT ALLES WEL KWIJT WOU ZIJN. ZIJN MOTTO WAS:
„GELD IN 'T LAATJE!"
De klanten van De Vries kwamen
uit alle hoeken van Leeuwarden en
ook wel, vooral op de vrijdag, van
buiten de stad. Graag mocht men
bij hem kopen. Was men slechts
een kleinigheid uit een boekzaak
nodig dan was „De Vries" het
aangewezen adres. Welwillend en
beleefd stond hij iedereen te woord.
Niets was hem te veel om zijn klan
ten naar wens te bedienen.
Voor iedereen stond hij behulp
zaam klaar. Kwam er een oud
vrouwtje, die de schrijfkunst wat
kwijt was en het adres op de ge
kochte ansicht niet duidelijk kon
schrijven, dan deed de Vries dit
voor haar. Hoogst voldaan verliet
zij dan de winkel. Dames, die een
bazar voor een liefdadig doel wil
den houden, wisten „De Vries"
ook wel te vinden. Met een stapel
cadeau gekregen boeken stapten
ze dan de deur uit. Ook vertegen
woordigers van grossiers in boeken
of schrijfbenodigdheden - „reizigers"
noemde de Vries die nog - kregen
vaak een ordertje voor spullen die
De Vries vaak niet eens nodig had,
maar dan gold bij hem het gezegde:
„och die man mut oek wat in sien
boekje hewwe!" Jammer dat som-
mige kooplui van De Vries van
zijn goedheid misbruik maakten en
hem zo met goederen volstopten.
Vandaar zijn opgepropte winkel.
De Vries genoot een drukke clan-
dizie. Z'n winkel stond vaak vol
klanten. Iedereen verbaasde er zich
over hoe hij alles kon vinden in de
rompslomp, waar tussen hij zich
bevond. De Vries dreef zijn zaak
alleen. Ook echter boden lieftallige
jonge dames hem wel hun hulp aan.
Zo herinner ik mij de dochter van
de heer Jan Knier. Haar voornaam
is mij ontschoten - lastig als men
oud wordt. Deze jonge dame is
door een auto-ongeluk, ergens in
Holland, om het leven gekomen.
Ook hielp een zekere jonge dame
van de heer Rekker, die een slagerij
had in de Grote Hoogstraat-hoek
Klokplein. Een reep chocolade was
vaak de beloning voor hun hulp.
Mej. Rekker is later getrouwd met
een meneer Bottema en dit echt
paar heb ik enkele jaren geleden
nog in Nieuw Zeeland ontmoet.
Genoot de Vries vermaardheid als
unieke boekverkoper, niet minder
was dit het geval als belasting-be
taler. Aan deze verplichting had de
baas voorgoed een broertje dood.
Heerlijk kon hij hierover kankeren.
Nooit was hij hierover uitgesproken.
Wie hem op z'n best wou zien,
hoefde deze zaak maar aan te halen,
met de vraag: „hoe staat het met de
belasting, mijnheer De Vries?" Dan
kwam hij eerst recht los. De lijf
spreuk: „Sijmen betaal" veranderde
hij in „De Vries betaal!" Kortom
De winkel van De Vries in de Oude Oosterstraat. In het rechter gedeelte
verkocht zijn zuster heel vroeger dameshandwerken, in het linkerdeel had
de baas zelf z'n „kantoor en schrijfartikelen".
het was vermakelijk hem aan te
horen.
De Vries leefde voor zijn zaak. Na
winkel-sluitingstijd, 8 uur, kon men
hem vaak nog in de stad en daar
buiten op de fiets aantreffen be
stellingen rondbrengend aan klan
ten die dit wensen. Weer of geen
weer, hij trok er opuit. Werken was
hem het grootste genot.
Tragisch is het einde van De Vries
geweest. De blinden van zijn winkel
en het bovenhuis bleven op een
maandag gesloten. Het rammelen
aan de deur door klanten, die de
winkel binnen wilden, had ook geen
effect. Zijn overbuur, de heer Jans-
ma, in hengelsportartikelen, vond
deze gang van zaken vreemd. Het
verontrustte hem en hij stelde de
politie met deze ongewone sluiting
van de deur in kennis. Deze for
ceerde de deur, verschafte zich toe
gang tot de woning en vond de
heer De Vries dood in zijn kamer.
Hij de door iedereen beminde boek
handelaar was niet meer. Met hem
was een goed mens heen gegaan,
een man met een groot hart. Hij,
die niet van rusten hield, was tot
de eeuwige rust gedoemd.
Pakje prentbriefkaarten, Leeuwar
den en rest Friesland.
Programma's Leeuwarder Mannen
koor, periode 1927-1940.
Pakje kranten uit dertiger jaren.
Jaargang „Geïllustreerd zondags
blad" 1914.
Boek Other People.
Boek Honderd Jaar, Eeuwboek
1828-1928.
Maandblad Ons Amsterdam - Vol
ledige jaargangen 1960 tot en met
1965.
Archief Leeuwarder Toneelclub
„Aurora", opgericht 1890.
Vandaag een mooie foto van een groep leerlingen van de Vijverschool aan de Oostersingel van ruim vijftig jaar geleden. De plaat, die ons
werd afgestaan door onze abonnee de heer H. Maurits, is waarschijnlijk in 1918 gemaakt. De leerlingen worden geflankeerd door de
heren Bij de Ley, die links staat - hij was het hoofd van de school - en Riemersma. De meeste namen van de leerlingen kunnen we geven
en dan gaan we van voor naar achter. Eerste rij: Anne Gramsma, Reindert v.d. Vegt, Klaas v.d. Vegt; tweede rij: Hovinga, Jacob v.d.
Ley, onbekend, Pieter v.d. Wal, Hendrik Maurits, Jan v. Asperen, onbekend; derde rij: Ruudje Bottinga, onbekend, Jeltje, Tjitske Bak
ker, Klaske v.d. Haag, Trijntje v. Breeden, de Wilde? Boonstra, Anneke Sonnega, Nijdam? Tetje Zondervan; vierde rij: naast meester
Bij de Ley, Tjibbe Efdé, onbekend, Klaas Veld, Evert Weiland, onbekend, Oets v.d. Veen, Ernst Polak. Hette v. Gelder, Albert Bakker,
Hansje Houkes; vijfde rij: Marie Rutgers, Emma v.d. Veen, Aukje de Haan, onbekend, onbekend, Renske Steensma, onbekend, Aukje
Huizinga.