11 HONDERD JAAR STADSNIEUWS VAN VROEGER POPULAIRE FIGUREN UIT OUD LEEUWARDEN flCl eiiie ZU-rantóje ieeet iedereen POM HER ANTEN Vervolg van pagina 4 en antwoordde: „Dan is het al weer October". Wij moesten een brief lezen van haar nicht uit Hilversum, en zij vertelde daarbij: „die is 20 jaar onderwijzeres te Lekkum geweest". We knikten eenige malen, dat wij er alles van wisten, want spreken met Jeltje gaat niet, zij is stokdoof. Toen vader met een pakket uit Amsterdam binnenkwam en het open maakte, zag ze er met ver langende oogen en een tevreden lachje op haar gelaat naar. Er zat ook een brief in. Toen vader haar den bril had opgezet, ging ze ijverig aan het lezen. Daarna zag ze ons aan. en zei: „Van vier tantezeggers". „Och, ja, ik heb altijd goede men- schen om mij heen gehad" en de hand van vader grijpend, vervolgde ze: „vader is mijn beste baas". Als ze zoo even gezeten had, haalde ze van onder haar opgevouwen zak doek een fleschje Eau de Cologne vandaan en bood het vader aan. Deze begreep haar, en sproeide op drie zakdoeken eenige druppels. „Heeft vader er wel genoeg op?" „Ja, ja", antwoordde vader, „ruik maar eens". Jeltje lachte en knikte en snoof behaaglijk den geur op. Na een wijle wachten en voor zich uitstarend maakte ze met een gui tig lachje de opmerking: „De men- schen zullen wel denken: die vrouw leeft maar vut" (voort). Terloops plukte ze een druifje van een tros op haar tafeltje en naar een vaas dahlia's knikkend zei ze, „die heeft moeder al gebracht". Toen kwam er meer bezoek, ook de voogdessen en voogden vergaten haar niet, bloemen en brieven kwa men binnen en het laatste wat ze tot ons zei was, Jammer, dat ik niet meer kan loopen, maar ik kom nog wel vaak in de serre". Wij gaven haar een hand en vriende lijk knikkend zei ze, „wel bedankt voor het bezoek". DE WIRDUMERDIJK IN REP EN ROER Gisteravond half negen heeft de politie een schippersknecht, die in staat van dronkenschap de orde verstoorde en den Wirdumerdijk in rep en roer bracht, in bewaring gesteld totdat hij zijn kalmte te ruggekregen had. (1931) Jochem: „Weest het veskil tussen een kouwe en een warme bakker?" Jouke: „Nou, Tc su't niet wete..." Jochem: „Een warme bakker is een levende bakker en een kouwe is een dooie." Jouke: „O, ja, just, ja, ha, ha". Jochem: „En weest dan 't veskil tussen een warme bakker en een hoop sneeuw?" Jouke: „Nou, nee, suu'k oek niet wete..." Jochem: „Een warme bakker mut er morres hatstikke vroeg uut, mar een hoop sneeuw kan lekker leggen blieve!" Manus, de bloemenkoopman, Ma- nus, de venter van het blad Sport wereld („Sporreld! Sporreld!") - natuurlijk komt hij ook voor in het boekje Pommeranten, dat 't Kleine Krantsje heeft uitgegeven als premie voor nieuwe abonnee's. Manus is een van de vele populaire figuren van de straat, die de Leeu warders zich nog lang zullen blij ven herinneren, zoals ook andere pommeranten als Slanke Willem, de Boeiekoning, de Cohentsjes, Rooie Mienkes, De Papegaai, Com missaris Wesser, Kleine Gerrit, Ouwe Hat, Tietsje, de Vlampiep en Snorrewiets niet gauw meer vergeten worden. Enfin, allemaal zijn ze afgebeeld in dat fotoboekje Pommeranten (24 pagina's, formaat 17 x 24 cm., dat is precies zo groot als de foto hierboven), dat f 4.90 kost, maar voor abonnee's van 't Kleine Krant sje nog tot en met dinsdag voor f 2.50 te verkrijgen is en afgehaald kan worden aan ons kantoor Vre deman de Vriesstraat 1 (naast Emmakade 39). Wie het boekje per giro bestelt (981062 t.n.v. 't Kleine Krantsje Leeuwarden), moet f 3.- overmaken. Wie zich nu opgeeft als abonnee en f 10.50 overmaakt (giro 981062 t.n.v. 't Kleine Krantsje Leeuwar den) krijgt het boekje Pommeran ten gratis thuisgestuurd.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1971 | | pagina 11