ALBUM LEEUWARDEN 16 LEOVARD DE RUBRIEK VAN t 3i(eine Z^-rantóje ieeót iedereci EEN UNIEK DOCUMENT: ZO MOGEN WE HET WEL BE STEMPELEN, HET ALBUM'LEEUWARDEN 1600, ZOJUIST UITGEGEVEN DOOR MIEDEMA PERS TE LEEUWARDEN EN BESTAANDE UIT 48 „GEZICHTEN" OP HET LEEUWARDEN UIT DE TIJD VAN DE SLAG BIJ NIEUWPOORT, GETEKEND DOOR ONZE STADGENOOT HANS VAN DER HORST. IN NAUWE SAMENWERKING MET HET GEMEENTEARCHIEF HEEFT HANS VAN DER HORST, TEKENLERAAR AAN DE CHRISTELIJKE SCHOLENGEMEENSCHAP IN LEEUWARDEN, DE SITUATIE VAN HET LEEUWARDEN VAN EEN KLEINE VIERHONDERD JAAR TERUG GERECONSTREERD EN MET ENIGE RESERVE MOGEN WE AANNEMEN, DAT DE STAD ER TOEN HEEFT UITGEZIEN, ZOALS DE TEKENAAR HAAR NU IN BEELD HEEFT GEBRACHT. VOLSLAGEN BETROUWBAAR ZULLEN WE ZIJN WERK STUKKEN NIET MOGEN NOEMEN, MAAR DOOR HET VAAK ONTBREKEN VAN AUTHENTIEKE GEGEVENS MOCHT DAT OOK NIET WORDEN VERWACHT - TEKENINGEN EN FOTO'S UIT LATER TIJDEN GEVE^1 NAAR IN ZIJN SCHETSFÉR GEVAL DICHT BENADERT. ZO KUNNEN WE ONS Nlj® UNIEKE GEZICHTEN V 'SF VLOGEN TIJD, TOEN II IE DAAD NOG SCHILDERAW; TRAPGEVELTJES EN I LM MOLENS EN RONDE BRIES. ELFSTEDENTOCHT Lid zijn van een zeer nuttige ver eniging voor maar drie guldentjes, die je aan 't eind van 't jaar in de vorm van een paar drankjes nog kunt terughalen ook - waar vind je dat tegenwoordig nog? Wel, bij de Vereniging De Friesche Elf Steden, die voortaan jaarlijks een ledenver gadering^ houdt en dan als een royale gastvrouw optreedt: „Siga retje meneer - U nog een sigaar - Glaasje sherry, port of een gewoon borreltje, ja zegt U het maar". Mensen, nog an toe, dat kan er aardig inlopen met de bijna 4000 leden, die deze merkwaardige ver eniging telt, maar in de praktijk blijkt het altijd mee te vallen: be halve de bestuursleden zelf, de pers, een aantal rayonhoofden en enkele andere onmisbare functionarissen plegen maar een stuk of vier, vijf (altijd dezelfde) leden bij deze reunie's van de partij te zijn, zodat het totaal aantal deelnemers zelden boven de dertig komt. Maar wat moeten die daar nou nog? zullen velen vragen, „want we krijgen im mers nooit méér een Elfsteden tocht!" Tja, met dat nooit meer een Elfstedentocht zal het wel net zo gaan als met het bekende Nooit wr meer oorlog! - de Elfstedenvereni- ging zelf gelooft er in ieder geval nog heilig in. Eindelijk weer eens een barre winter en 't feest barst weer los, let maar op. Zittend op zo'n ledenvergadering, waar het be stuur uiterst openhartig de boeken opengooit, denk je onwillekeurig terug aan de veertiger jaren, toen het met dat Elfstedenbestuur nog zo'n geheimzinnig onderonsje was en met name de pers nooit verder kwam dan tot de buitendeur. Van wat er toen binnenskamers bekok stoofd werd, drong maar weinig naar buiten door en op journalisten was het Elfstedencomité toen be paald niet gesteld. In '47 heeft een krant nog eens een serieus plan gehad een paar mannetjes te ver stoppen in een kast van het zaaltje bij Spoorzicht waar toen vergaderd werd om dan zo maar achter het nieuws te komen. In datzelfde jaar werd een, uiteraard van toeten noch blazen wetende Amsterdamse jour nalist, die voorzitter Mr. Mindert Hepkema wel eens even wou uit wringen, door de zwaargebouwde „meester" zonder pardon als een schooljochie in een hoek gedrukt, nee, niet met de mond, maar letter lijk! Ja, ja, zo ging dat toen - een mooie tijd om er herinneringen aan op te halen en dat gebeurt dan ook nog vaak, waar Friese journalisten bijeen zijn en de Friese Elfsteden tocht ter sprake komt. Maar de huidige organisatievorm van deze, intussen groot geworden, vereniging is toch wel heel wat beter en ver kieselijker dan ze destijds was. Al leen: in die veertiger jaren hadden we Elfstedentochten en nu hebben we ze niet... STERK VERHAAL Hoorde het sterke verhaal van een accountant, die op een avond bij goede kennissen een borreltje kwam drinken. Onder 't genot van een lekker glaasje kwam het gesprek, hoe kon het haast anders, op de zaak van de heer des huizes. Nou, alles goed en wel, maar twee weken later viel er bij de gastheer een nota in de bus. Van vriend de accoun tant. Tien mille. Even betalen! En dat moet dan nog gebeurd zijn ook... KOOS Vraag aan kapper, die ook nog wel eens wat te maken heeft met toneel: „Leeft Koos nog altijd?" „Koos? Die hebben we net de vorige week begraven. Hij is acht en tachtig geworden". Ja, ja - en zo gaat het dan: oude Leewadders, die eens bijzonder po pulair waren en die we allen hebben gekend, kunnen er tussenuitknijpen, zonder dat er een woord van in de krant komt te staan. Dat moet dan ook van deze Koos worden gezegd, Koos Douma, de toneelkapper, eens zeer bekend in Leeuwarden, maar hier niet alleen - in heel Friesland kenden ze Koos met z'n kleine zwarte snorretje. Elders in deze krant een verhaal, dat de redacteur van 't Kleine Krantsje tien jaar geleden schreef, na een interview met Koos, die toen acht en zeven tig was.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1972 | | pagina 6