ALBUM LEEUWARDEN 16
LEOVARD
DE RUBRIEK VAN
t 3i(eine Z^-rantóje ieeót iedereci
EEN UNIEK DOCUMENT: ZO MOGEN WE HET WEL BE
STEMPELEN, HET ALBUM'LEEUWARDEN 1600, ZOJUIST
UITGEGEVEN DOOR MIEDEMA PERS TE LEEUWARDEN EN
BESTAANDE UIT 48 „GEZICHTEN" OP HET LEEUWARDEN
UIT DE TIJD VAN DE SLAG BIJ NIEUWPOORT, GETEKEND
DOOR ONZE STADGENOOT HANS VAN DER HORST.
IN NAUWE SAMENWERKING MET HET GEMEENTEARCHIEF
HEEFT HANS VAN DER HORST, TEKENLERAAR AAN DE
CHRISTELIJKE SCHOLENGEMEENSCHAP IN LEEUWARDEN,
DE SITUATIE VAN HET LEEUWARDEN VAN EEN KLEINE
VIERHONDERD JAAR TERUG GERECONSTREERD EN MET
ENIGE RESERVE MOGEN WE AANNEMEN, DAT DE STAD
ER TOEN HEEFT UITGEZIEN, ZOALS DE TEKENAAR HAAR
NU IN BEELD HEEFT GEBRACHT.
VOLSLAGEN BETROUWBAAR ZULLEN WE ZIJN WERK
STUKKEN NIET MOGEN NOEMEN, MAAR DOOR HET VAAK
ONTBREKEN VAN AUTHENTIEKE GEGEVENS MOCHT DAT
OOK NIET WORDEN VERWACHT - TEKENINGEN EN FOTO'S
UIT LATER TIJDEN GEVE^1
NAAR IN ZIJN SCHETSFÉR
GEVAL DICHT BENADERT.
ZO KUNNEN WE ONS Nlj®
UNIEKE GEZICHTEN V 'SF
VLOGEN TIJD, TOEN II IE
DAAD NOG SCHILDERAW;
TRAPGEVELTJES EN I LM
MOLENS EN RONDE BRIES.
ELFSTEDENTOCHT
Lid zijn van een zeer nuttige ver
eniging voor maar drie guldentjes,
die je aan 't eind van 't jaar in de
vorm van een paar drankjes nog
kunt terughalen ook - waar vind je
dat tegenwoordig nog? Wel, bij de
Vereniging De Friesche Elf Steden,
die voortaan jaarlijks een ledenver
gadering^ houdt en dan als een
royale gastvrouw optreedt: „Siga
retje meneer - U nog een sigaar -
Glaasje sherry, port of een gewoon
borreltje, ja zegt U het maar".
Mensen, nog an toe, dat kan er
aardig inlopen met de bijna 4000
leden, die deze merkwaardige ver
eniging telt, maar in de praktijk
blijkt het altijd mee te vallen: be
halve de bestuursleden zelf, de pers,
een aantal rayonhoofden en enkele
andere onmisbare functionarissen
plegen maar een stuk of vier, vijf
(altijd dezelfde) leden bij deze
reunie's van de partij te zijn, zodat
het totaal aantal deelnemers zelden
boven de dertig komt. Maar wat
moeten die daar nou nog? zullen
velen vragen, „want we krijgen im
mers nooit méér een Elfsteden
tocht!" Tja, met dat nooit meer een
Elfstedentocht zal het wel net zo
gaan als met het bekende Nooit
wr
meer oorlog! - de Elfstedenvereni-
ging zelf gelooft er in ieder geval
nog heilig in. Eindelijk weer eens
een barre winter en 't feest barst
weer los, let maar op. Zittend op
zo'n ledenvergadering, waar het be
stuur uiterst openhartig de boeken
opengooit, denk je onwillekeurig
terug aan de veertiger jaren, toen
het met dat Elfstedenbestuur nog
zo'n geheimzinnig onderonsje was
en met name de pers nooit verder
kwam dan tot de buitendeur. Van
wat er toen binnenskamers bekok
stoofd werd, drong maar weinig
naar buiten door en op journalisten
was het Elfstedencomité toen be
paald niet gesteld. In '47 heeft een
krant nog eens een serieus plan
gehad een paar mannetjes te ver
stoppen in een kast van het zaaltje
bij Spoorzicht waar toen vergaderd
werd om dan zo maar achter het
nieuws te komen. In datzelfde jaar
werd een, uiteraard van toeten noch
blazen wetende Amsterdamse jour
nalist, die voorzitter Mr. Mindert
Hepkema wel eens even wou uit
wringen, door de zwaargebouwde
„meester" zonder pardon als een
schooljochie in een hoek gedrukt,
nee, niet met de mond, maar letter
lijk! Ja, ja, zo ging dat toen - een
mooie tijd om er herinneringen aan
op te halen en dat gebeurt dan ook
nog vaak, waar Friese journalisten
bijeen zijn en de Friese Elfsteden
tocht ter sprake komt. Maar de
huidige organisatievorm van deze,
intussen groot geworden, vereniging
is toch wel heel wat beter en ver
kieselijker dan ze destijds was. Al
leen: in die veertiger jaren hadden
we Elfstedentochten en nu hebben
we ze niet...
STERK VERHAAL
Hoorde het sterke verhaal van een
accountant, die op een avond bij
goede kennissen een borreltje kwam
drinken. Onder 't genot van een
lekker glaasje kwam het gesprek,
hoe kon het haast anders, op de
zaak van de heer des huizes. Nou,
alles goed en wel, maar twee weken
later viel er bij de gastheer een nota
in de bus. Van vriend de accoun
tant. Tien mille. Even betalen! En
dat moet dan nog gebeurd zijn ook...
KOOS
Vraag aan kapper, die ook nog wel
eens wat te maken heeft met toneel:
„Leeft Koos nog altijd?" „Koos?
Die hebben we net de vorige week
begraven. Hij is acht en tachtig
geworden".
Ja, ja - en zo gaat het dan: oude
Leewadders, die eens bijzonder po
pulair waren en die we allen hebben
gekend, kunnen er tussenuitknijpen,
zonder dat er een woord van in de
krant komt te staan. Dat moet dan
ook van deze Koos worden gezegd,
Koos Douma, de toneelkapper, eens
zeer bekend in Leeuwarden, maar
hier niet alleen - in heel Friesland
kenden ze Koos met z'n kleine
zwarte snorretje. Elders in deze
krant een verhaal, dat de redacteur
van 't Kleine Krantsje tien jaar
geleden schreef, na een interview
met Koos, die toen acht en zeven
tig was.