MOOIE MEISJES-MAAR WIE?
4
mg fuup....
STADSNIEUWS
VAN VROEGER
't 3-Cleine 3^rantt>je leeót iedereen
Lezers klommen in de pen
BLAD VAN WEEMOED
't Kleine Krantsje is inderdaad een
blad van weemoed en van de hang
naar het verleden dat voorgoed
voorbij is, zoals beschreven in num
mer 168 door Mr. J.S. Bijl in zijn
herinneringen aan het Duo Carels
en zijn avonturen in de café's op
de Waeze.
Ik voelde mij gedwongen dit te
bevestigen en, mocht dit misschien
sentimenteel klinken in de oren
van hen die nog zo dicht bij mijn
geboortestad wonen, mijn hart open
te leggen over mijn bezoek aan
Leeuwarden in 1970 twintig jaar
na mijn vertrek uit Nederland.
Als geboren „Wirdumerdijker" wa
ren de kroegen op de Waeze mij
welbekend.
In de jongere jaren eerst van buiten,
later, in de H.B.S.-tijd, ook van
binnen.
De eerste keer met de vrees in het
hart en de herhaalde waarschuwin
gen van mijn vader opzijzettend,
bezochten wij de diverse tenten,
om gezeten achter een Fladderakje
of een Voorburgje het nachtleven
gade te slaan. Ongetwijfeld wist
mijn vader uit ervaring wat hier
omging en ik zal het mijn leven lang
niet vergeten hoe hij me betrapte
bij het verlaten van een dezer ge
legenheden en me daarna thuis een
geduchte aframmeling gaf die me
nog heugt.
De vele verhalen over die oude tijd
werden door mijn kinderen gaarne
en met gesimuleerd ongeloof aan
gehoord. Evenals hun vader zullen
zij al ervaring hebben opgedaan,
daar twijfel ik niet aan. Ik heb ze
in Leeuwarden die hoekjes en straat
jes laten zien en alle drie in staat
zijnde Nederlands, Leeuwarders en
zelfs de Friese taal te verstaan en
een beetje te kunnen spreken, voel
den zij zich direct „thuis". Met
enige weemoed ben ik door Leeu
warden gedrenteld en heb met speu
rende ogen rondgekeken naar die
oude bekende gezichten die er niet
meer waren. Nostalgie? Helemaal
niet! Wat kan men verwachten na
een afwezigheid van 20 jaren. Mr.
Bijl (of mag ik nog zeggen Oom
Johan) heeft gelijk in zijn conclusie
dat het heerlijk is door de uitgave
van dit blad de opwindende avon
turen uit zijn jeugd te mogen her
leven. Het was een gezellige tijd en
wij hebben getracht wat van die
gezelligheid mee te nemen naar
Australië.
Mr. Bijl zal dan begrijpen wat ik
bedoel als ik mijn zoon vraag wat
hij doet en in onvervalst Leeuwar
ders ten antwoord krijg:
Ik bin met mien auto an 't Japen!
Pitt Toun, Australië W. Kessler
FOTO KALVERDIJKJE
U zult wel gek opkijken, een brief
vanuit Groningen, maar 't zit zo,
ik krijg nu een paar keer uw Kleine
Krantsje, daarin trof ik de laatste
keer een foto van 't Kalverdijkje.
Och, menheer, wat ben ik blij met
die foto, want ik heb zowat mijn
hele jeugd op die boerderij uitge
keken.
Hij werd toen bewoond door Tiesma
of 't nou misschien Tijsma is weet
ik niet maar wij zeiden nooit anders
als Tiesma. 't Hek dat er op staat,
o als dat hek eens praten kon, want
wat heb ik in mijn jeugd daar vaak
gestaan, laten we 't maar eerlijk
zeggen, vrijen ja ja die jeugdjaren,
ik ben nu bijna 81 en woon sinds
een goed jaar in 't bejaardencentrum.
Mijn beide broers zijn lange jaren
Torenwachter van de Oldehove ge
weest eerst mijn broer Pee later
Antoon. Pee zit in Australië en
Antoon woont al weer enige jaren
in de Willem Pijperstraat. Sinds mijn
ouders overleden zijn kom ik nog
maar een enkele keer in Leeuwar
den maar U begrijpt, vergeten doe
je je stad van je jeugd nooit en
daarom lees ik graag sinds mijn
broer Antoon me er op attent
maakte Uw Kleine Krantsje. Dan
nog wat, er was voor de T.V. een
uitzending van Met de Muziek mee
hier in Groningen in de Martinihal
laat daar nou T.O.G. uit Leeuwar
den winnaar worden met een kleine
schets of te wel voordracht. Nu
datzelfde T.O.G. (Tot Onderling
Genoegen) was in mijn jonge jaren
zang en reciteer vereniging en ik
ben enige jaren, 't zal ruim 60 jaar
geleden zijn, lid van die zelfde
zangvereniging geweest. Ik geloof
dat onze leider destijds Bakker heet
te, we gaven uitvoeringen in Zalen
Schaaf in de Breedstraat en we
repeteerden in de Zuiderstraat bij
't Zaailand. Wat leuk he dat je op
je oude dag daar nog over schrijven
kunt. 'k Zou 't best fijn vinden als
er een reactie op mijn briefje in 't
Kleine Krantsje kwam, maar 't hoeft
niet hoor. Zo, nu eindig ik maar 'k
wilde U toch even danken voor die
foto van 't Kalverdijkje.
Groningen Mevr. G. Leenes-Visser
HERINNERINGEN
In 1904 werd ik geboren ergens in
de Looierstraat; na een halfjaar
verhuisden we naar de Jacob van
Akenstraat no. 12. Mijn vader was
beroepsmilitair sergeant-majoor en
na jaren Adjudant-instructeur.
Onze straat liep dood, net als toen
de Bisschopstraat, de huisnummers
liepen tot 24 en daar was een zwaar
hek geplaatst. Rondom gardeniers-
velden met alles wat er bij hoorde,
alsmede de ratten die vaak compleet
in gezinsverband op een rij achter
elkaar over onze schutting liepen,
die ons bleekveld van de gardeniers-
tuinen scheidde, tot afgrijzen van
m'n moeder. M'n vader maakte
daar vaak een eind aan, door ze met
een buks het voortgaan te beletten.
Later werd onze straat doorgetrok
ken en kwam er aan één kant een
formidabel hek van afscherming van
de Ambachtschool en H.T.M. machi
ne kamer met hoge schoorsteen.
Aan de andere kant werden huizen
gebouwd van een meer luxere soort
dan de onze, intussen werden ook
aangelegd de Van der Kooystraat,
Pieter de Swartstraat, Cornelis Fre-
derikstraat, maar ook naar de Wij-
brand de Geeststraat en dus kon
den we toen ook naar de Emma-
kade ('t Kanaal) en... naar de Vrede
man de Vriesstraat, waar zo'n leuk
rond perkje was met bank en hard-
stenen rand waar we graag met één
been konden afzetten met het fiet
sen, net als een stoomcarossel - is
dat er nog?
Van Soestdijk verhuisden we in
1968 naar Vegelinsoord en hebben
het daar heel, heel goed naar de zin,
we komen nog wel eens in Leeuwar
den, maar... het is ons Leeuwarden
niet meer, wel is het natuurlijk
prettig dat de stad veel groter,
drukker en van meer aanzien is
geworden, maar had dat nu zo
gemoeten, we zullen maar aanne
men van wel, 't is echter wel heel
jammer, vooral de oude molenaars
huisjes op de Noorder Plantage
gaan me zeer ter harte, het mooiste
plekje van heel Leeuwarden gaat
erg in de vernieling.
Misschien dat ik nog eens ergens
over zal schrijven, ik heb wel ver
schillende onderwerpen, maar dat
komt dan later wel.
Met de beste wensen voor het voort
bestaan van 't K.K.
Vegelinsoord H. de Ruiter
REÜNIE?
Van bevriende zijde ontving ik Uw
nummer 169 van 27 mei j.l. ter
inzage, waarin een foto is opge
nomen van klasse IV van de De
Ruylerschool in de Sint Anthony-
straat, gefotografeerd in 1907. Ik
ben écn van die leerüngen, n.l.
staande op de tweede rij geheel
links, aangeduid met „Johan" Duin-
tjer. Met alle respect voor het ge
heugen van de geachte inzender (ik
vermoed: Nico Schaafsma), moet
ik toch even opmerken, dat ik niet
„Johan" maar Henri werd genoemd.
Ook is het niet „Johan" Marcus,
maar Henk(ie); Johan was zijn iets
oudere broer, „Hannie" genoemd.
Tot de overleden leerlingen behoort
tevens Wim Berger.
Wat zou het leuk zijn, als de .jon
gens" van deze klasse 1907 (inmid
dels allen ongeveer 74 jaar gewor
den!) nog eens een réunie zouden
willen houden.
Wie doet mee? Schrijf me dan! Mijn
adres is: van Nijenrodeweg 34, Am-
sterdam-Buitenveldert. Ik zal me
graag met de organisatie daarvan
belasten. Tot spoedig ziens!
Amsterdam H.R. Duintjer
TRIESTE HERINNERING
Is het toch eigenlijk niet vreemd,
dat je dingen, die je vorige week
deed, totaal bent vergeten, maar
als je een oud plaatje in 't Kleine
Krantsje ziet, dan komt alles boven,
zelfs wat 52 jaar geleden is.
Ditmaal zie ik het plekje achter de
Prinsentuin. Op dit plaatje zie je
een baggermolen, maar er lagen ook
wel eens boomstammen.
Het was in de tijd dat ik op school
4 ging, de 5e klas was toen aan de
Wissesdwinger, de 6e klas bij de
Oldehove. Bij mij in de klas zat een
jongen van Van Zuylen, de familie
woonde in de buurt van de Tram
straat. Na schooltijd ging een groep
je jongens spelen bij de boomstam
men die aan de kant van het water
lagen. Ook Bram van Zuylen was
er bij. Door het spelen begon een
stam te rollen, Bram raakte er onder
en was dood. De volgende dag werd
het ons op school verteld, en nu, na
al die jaren, weet ik nog hoe erg dat
was, iedereen huilde en was over
stuur en met de begrafenis ging de
hele klas mee.
Een trieste herinnering hè, maar
ook dat hoort er bij.
Nog een plaatje met kindergezich
ten uit onze buurt. Uit de Sacra
mentstraat en omstreken, er waren
kinderen bij, met wie ik speelde,
Maupie, Eva, Ah en zoveel anderen.
We knikkerden op het straatje langs
onze werkplaats. Voor een „schots-
je" moest je dan een aantal knikkers
opzetten. Soms stond er een hele
lange rij. Als iedereen op zijn plaats
stond dan kon het gebeuren dat er
onverwacht een knikkerdief om 't
hoekje kwam, met een handig ge
baar alle knikkers in zijn zak stopte
en dan maakte, dat hij weg kwam!
Als het zomer was mochten we na
het eten nog wel eens even spelen,
maar op tijd binnen want anders
kwamen de Kienderdiefkes...
In die tijd breiden we onze eigen
kousen en sokken, iedere dag een
aantal naadjes. Als ik ergens een
hekel aan had, dan was het breien
en dat is altijd zo gebleven.
Emmeloord M. Kuiper-Kroes
AANRIJDING OP DE
GRONINGERSTRAATWEG
Zandauto botste tegen hooiwa
gen op
Gistermiddag ruim vier uur reed een
tweetal aan elkaar gekoppelde hooi
wagens, getrokken door een paard
en eigen aan den heer L. van der
Meer te Snakkerburen, op de Gro
ningerstraatweg in de richting Leeu
warden. Op de achterste hooiwagen
bevond zich de heer Kalsbeek, even
eens wonende te Snakkerburen, die
geholpen had het hooi op te laden.
Niet ver van het voormalige „Kalfje"
werden deze hooiwagens achterop
gereden door een zandauto. Waar
schijnlijk door oververmoeidheid
van den chauffeur is de auto op de
hooiwagen in gereden. De heer Kals
beek kwam door de schok te vallen
en liep een lichte hersenschudding
op. Met een ziekenauto is hij naar
huis vervoerd. Zijn toestand was
hedenmorgen naar omstandigheden
redelijk wel. De voerman van de
hooiwagen, de heer J. van der Meer,
liep een blessure aan een zijner
beenen op. De chauffeur van de
zandauto kwam er met de schrik
af.
De politie doet onderzoek naar de
schuldvraag.
(1940)
SOMS DWARRELEN ER OP DE REDACTIETAFEL VAN 'T KLEINE KRANTSJE FOTO'S NEER
VAN GROEPEN MENSEN, WAARVAN WE BIJ GEEN BENADERING KUNNEN ZEGGEN, WIE
HET ZIJN. DIT IS ZO'N PLAAT, ONS TOEGESTUURD DOOR DE HEER MR. J.S. BROUWER
TE BUSSUM. EEN ZEER CHARMANTE PLOEG FRYSKE FAMKES, INDERDAAD - EN KENNE
LIJK GEFOTOGRAFEERD NA EEN BEZOEK AAN ARTIS IN AMSTERDAM. MAAR WIE ZIJN
HET, WANNEER EN TER GELEGENHEID WAARVAN IS DEZE FOTO GEMAAKT? MISSCHIEN
ZIJN ER LEZERS, DIE ER HET FIJNE VAN WETEN.
