)E BESTE HOTELIERS
PIEM REGNERY
liet een grote leegte achter
t Si/e/ne 3^.rantóje leest iedereen
/AN DE KROON
en het kunstenaarschap van de grote
Franse koks en als mens was hij
bohémien met de beste kunstenaars
van ónze tijd. Wermeus Buning gaf
hem in facsimile zijn Maria Lecina,
dat door Bantzinger met tekeningen
verlicht werd. Een kunstenaar lijkt
mij dat alleen te doen als hij voelt
met een verwante ziel te doen te
hebben.
GROTE LEEGTE
Het komt mij voor, dat al deze
kunstenaars, voor zover nog in leven,
deze Fries, die van het „Heitelan"
niet kon loskomen, zullen missen.
Maar ook alle anderen, minder be
gaafden, die hij in zijn genegenheid
betrok en die zijn grote hart waar
deerden, zullen in zich een leegte
voelen, die moeilijk is aan te vullen.
Als hij de ambitie had gehad om in
de wereld van de grote hotels een
plaats van betekenis te veroveren
zou hem dit, met zijn talengevoel
en savoir-faire, gemakkelijk zijn ge
lukt. Met zijn aimabele persoonlijk
heid en aangeboren innemendheid
zou hij een groot hoteldirecteur
hebben kunnen zijn, in staat om
personnages van alle rang en stand
te ontvangen. Hij was echter te
bescheiden en te veel gebonden aan
het Prinsenhof en de Oude Venen,
waar hij monsterachtige snoeken
wist te vangen en hij was volkomen
tevreden met de ambiance, die hij
zelf had geschapen.
Zijn beide zoons, die blijkbaar het
gastheerlijke van hun vader in het
bloed hebben, zijn minder „heimat-
gebunden". Zij hebben hun vleugels
wèl uitgeslagen over de omringende
wereld en zij zullen, naar mijn idee,
de hoogste posities bereiken in het
hotelwezen van vandaag. De oudste
is thans reeds onderdirecteur van de
grootste twee wereldhotels in Ma
drid en hij zal daarvan ongetwijfeld
eens de directeur zijn. Ik ben in de
gelegenheid geweest hem daar enige
malen te ontmoeten en heb kunnen
waarnemen, dat hij daar door gasten
en personeel zeer gerespecteerd
werd. Dank zij de relatie met zijn
vader was er voor mij altijd nog wel
een plaatsje, ook al waren alle hotels
in Madrid, wegens een congres of
anderszins volgeboekt.
De jongste zoon, die onlangs in het
huwelijk is getreden, is reeds een
zeer gerenommeerde kok, die in de
meest excellente restaurants van En
geland, Schotland en Frankrijk een
uitstekende naam heeft verworven.
En kok moet men eerst zijn voor
men een goed hotelier kan worden.
ROMANTICUS
Een van de laatste keren, dat ik
mijn goede vriend Piem ontmoette
hadden we een gezellige dag in de
Prinsenhof, waar hij aan de Folkert-
sloot een huisje had gehuurd. Bij
een onvoorstelbaar mooie zonson
dergang voeren wij, zijn en mijn
vrouw, hijzelf en ik, in zijn schouw
tje door de prachtige kreekjes van
dit wonderschone landschap.
En nooit zal ik vergeten de woor
den, die deze natuurfilosoof toen
sprak, misschien met een voorgevoel
van de naderende dood:
„Deze prachtige dag hebben we
tenminste weer gehad. Niemand die
hem ons kan ontnemen".
Op deze ongekunstelde doch wel
sprekende wijze gaf hij uitdrukking
aan de euphorie, die de romantische
omgeving bij hem had gewekt. Want
ondanks zijn ,,sljucht-en-rjuchtheid"
of misschien wel juist daarom was
liij een romanticus.
