UITSTAPJES EN VAKANTIE IN VROEGER
DAGEN
Albert Gerlach
H.H. Besturen van Vereenigingen
WAAR OF NIET WAAR
8
de bekende TOONEELGROEP
Adm.-adres: KI. Hoogstraat 16, LEEUWARDEN
heeft in de maanden October, November
(1,37) NOG ENKELE DATA VRIJ
ES I "kV.r** -
t ie 3ira(tt<J/g ieebt iedereen
Naar Amsterdam met de stoomboot „W.F. v.d. Wijck" van de veerdienst Enkhuizen - Staveren: een hele
attractie
In vroeger jaren.
Gingen in vroeger jaren de wel-
gestelden in de stad voor een
paar weken op reis, dan ga-
ven ze dit duidelijk te kennen
door bordjes vóór de ramen te
plaatsen met:"Uit de stad" óf wat
deftiger, "Verblijf in het buiten
land". Een dergelijke aankondi
ging blijft nu wel achterwege.
Handige jongens met wat gereed
schap zouden wellicht hun
nieuwsgierigheid niet kunnen be
dwingen om eens een kijkje te
nemen in zo'n tijdelijk verlaten
woning, waar zeker wel iets te
vinden was.
Voor ons, met de kinderklompjes
nog aan, was een schoolreisje een
gebeurtenis van belang. De weken
van tevoren werd hier bij het naar
school gaan over gesproken. Men
maakte uitstapjes naar Beetster-
zwaag, Oranjewoud en ook wel
Gaasterland. Was Oranjewoud
aan de beurt, dan ging het met de
trein naar Heerenveen. Vanaf het
station daar lopende naar
Oudeschoot, zo het bos in en dan
naar het ontspanningsoord Tjaar-
da. Met meegenomen boterham
men versterkten wij ons hier,
waarna nog een "kugelfleske met
rietje" ons ten deel viel
OCH MENSEN WAT EEN DAG
Dan werd er gezamelijk gezongen.
Geen psalm "Kustekoek" maar:
"Hoe heerlijk is het in het woud,
dat heerlijke groene woud daar
hebben de vogels hun nestjes ge
bouwd!"
(vervolg van pag. 5)
nog eventsjes een fris luchje
skeppe voor de nacht"? Hij
hoorde 't zeker niet, zei niks en
slofte zacht klepperend verder.
We keken hem na. Zagen dat hij
nog een paar keer 't kerkje
omliep en was toen even
onverwacht en geheimzinnig
verdwenen, as ie komen was. "As
inne aardbodem verzonken
mompelde mien vrouw verbluft.
"Nee", stelde ik vast, niet as, mar
in de aardbodem verzonken". Ze
verrijkte de Nederlandse letter
kunde, met de ontboezeming: 'n
Och mensen, wat was dit voor ons
een dag!
Voor wie familie had in
Amsterdam was deze plaats, voor
een paar dagen, wel het meest in
trek. Je ging dan veel met de
Hollandse spoor, de H.Y.S.M.
(Hollandsche Yzeren Spoorweg
Maatschappij) Deze nam de
kortste route: Staveren - Enk
huizen. Een grote stoomlocomo
tief, waarachter de steenkoolwa
gen, bracht de trein naar Staveren.
Vandaar ging je met de boot over
naar Enkhuizen. In deze vernau
wing van de toenmalige Zuiderzee
luguber avontuurke in een
donker avonduurke". De hemel
was inmiddels zwaar bewolkt, 't
wudde inkt-donker om ons hene.
Een p=lotselinge rukwien gierde
deur de boomtakken, de eerste
lauwe regendruppels vielen. Toen
ineens verscheurde een
sombere lude kreet de stilte.
Mien vrouw vloog mie an, kneep
mie inne arm en zei angstig:
"Lieve hemel, wat is dat nou
weer! Waarom schreeuwt die
ouwe man".
"Niks anne hand. meiske". zei ik.
kon het bij ruw weer nog wel eens
raar te keer gaan. Was dat zo dan
werden veel mensen wat onpas
selijk. Haastig werden de kleine
geëmailleerde spuwpotjes rond
gedeeld waarin ze konden
deponeren, wat ze kwijt wilden.
Dat wasdan "de tol betalen aan de
zeegod Neptunus"!
WAS IK MAAR DOOD
Sommigen die erg zeeziek warden
wilden dan weieens de ontdankba-
re wens uiten van:" och, was ik
maar dood!" Zo gauw Enkhuizen
"gien paniekstemming, 't Was
mar 't gekras van een kerkuul,
uut de toren". En, om 't geheel
nog angstiger te maken, ineens
een bliksemflits met onmiddel
lijk daarop een oorverdovende
donderslag. Nou, inderdaad, ik
must toegeve, 't was hier nou niet
bepaald 't juste moment en de
juste plaats, om een reeds
geschokt zenuwgestel tot rust en
in evenwicht te brengen. En
mede op dringend verzoek van
mien lieftallige ega, holden wê in
de inmiddels aanwakkerende
storm en plensbui, het holle
smalle wegje langs, naar onze
auto. Toen we goed en wel, veilig
en droog gezeten waren, zei ze,
nog bibberend en klappertan-
nend van de deurstane emotie:
in zicht kwam knapten de
zeezieken weer op en hoopten dat
doodgaan nog wat te mogen
uitstellen.
De treinreis Enkhuizen - Amster
dam was, wanneer althans de
bollenvelden in bloei stonden,
buitengewoon mooi. Amsterdam
was in die jaren gezelligdruk.
Voor het paleis op de Dam stond
toen nog het standbeeld van
"Naatje". Imposant is de aanblik
van het paleis waarvan Vondel
dichtte: "Het Koninklijk Paleis,
des Werelds Achtsten Wonder
van zoveel steens omhoog en
'k Wil wedde, as we dit
avontuurke tuus vertelle, dat
niemand het love wil". "Tja,
filosofeerde ik, "de meeste
ongeloofwaardige dingen wudde
zoveel houts van onder!"
Wie vanuit Leeuwarden zo
goedkoop mogelijk naar Amster
dam wou reizen koos één van de
Stanfriesboten die aan de Wil
lemskade lagen. De overtocht
kostte maar één gulden.
Je had dan aan boord wel niet die
comfort, die er op de veerboot
Staveren - Enkhuizen was, maar
een kleine hut stond toch ten
dienste. De reis ging via Harlingen
en zo over de Wadden- en
Zuiderzee naar Amsterdam. De
ligplaats was in het "Y" achter het
centraal station.
GOEDKOOP MEEREIZEN
Op tal van vrachtboten, in de
binnenstad, kon je trouwens wel
goedkoop meereizen. Zo had je
bijvoorbeeld de "Hunze-boot",
die je naar Rotterdam kon
brengen. Die lag ook aan de
Willemskade tegenover de Stan-
fries. Verder was er het bootje naar
Sneek, de "Klünkofaan de kaai
naar Groningen, het Dokkumer
boótsje aan de Ee kant en niet te
vergeten het Bolswarder boótsje
op het Schavernek, tegenover ho
tel Weidema.
Omdat Bolsward niet aan de
spoorlijn ligt, werd hiervan veel
gebruik gemaakt. Bekendheid
verwierf de Bolswarder vaart
overigens om haar negen en ne
gentig bochten!
J.C.van Dam.
accepteert as absolute waarheid,
en disse absolute waarheid wudt
als ongeloofwaardig vanne hand
wezen. Let maares op.
LIWADDER
Uitstapjes naar Hotel Tjaarda in Oranjewoud
-a
■td-T 'T s
