DE FONKEN FLOGEN DER WEL US AF BD DE ABSTINENT STUDERENDEN 5 HERINNERINGEN FAN UN LEEWADDER JONGE f 3é(eine rantéje leeet iedereen Inienen ston ut woord NBAS foor myn neus in een fan 'e forige Kleine Krantsjes. En dat woordsje maakte weer heel wat los, kan ik je fertelle. Want van '31 tot '38 (en later) was dizze Bond fan Abstinent Studerenden, wat eigenlyk beduudde, dat ut geheelonthoudende jongelui fan ULO, HBS, GYM en Kweekskoal waren, myn tweede tuus, mag ik wel sêge. FEUL AN TE DANKEN Naast myn forming op skoal en huusgesin hew ik byson- der feul an oanze koppige Leewadder NBAS-afdeling te danken. Koppig, dat was-ie. Want tot groate ergenis fan oanze humanistische Hollan- se afdelingen en dito hoofd bestuur bleef de enigste Fryse afdeling un bolwerk fan frijsinnig christendom, dat rekend wurdde kon tot ongefeer de Ds. Banning- groep. Leiding fan ouderen hadden wij niet; daarin waren wij de enigsten; wel gongen wij regelmatig op besoek bij ouderen, dy't oans wat te sêgen hadden: Feugel- tsje-Bosch (nog gefeliciteerd), ds. Cohen fan Dockum, dokter Postma op 'e Wirdu- merdyk, architect J.J.B. Veg- ter, ens., mar wij leidden oanssels - en goed. Al flogen de fonken der wel us af. Wij waren onthouders, mar feul wurdde daar in dy jaren niet over praat. Andere dingen van dy jaren dettig waren belangryker FOLOP ROMANTYK In oans Hok an 'e Eestraat, un solder op side fan ut pleintsje naast de Manége, beleefden wij folop romantyk: jarenlang beston de ferlich- ting uut stormlanterens. La ter, na un groate opknap beurt, waarbij ondergeteken de in een keer de solder, de floer en syn jaske ferfde, kregen we selfs gasferlichting. Elektrys licht was der blyk- baar in de kleine woninkjes deronder niet. In later jaren sat de ploeg in 'e gloppe in de Weerd en in dè Willem Sprengerstraat, mar ut ouwe Hok an 'e Eestraat had de measte sfeer. Miskyn mag ik nog even fertelle hoe't ut der toegong, Oanze afdeling hadde su'n sestig leden, waarvan ut groatste part saterdagsaves op ut Hok bijelkaar kwam. In de winter folgde dan na su'n fergadering un algemene tuusbringpartij, in 'e somer was er faak un fytstochje na de Kantelanden of de Vier- huusterweg, waar wij, op 'e fioalklanken fan Aly Assman, folksdaansten, tot de tong oans op 'e skunen hong. Leewadder krant, en enkel den daarfan gawwen daarop weer les an un groepke be- DOOR L. MONDERMAN ginners.Soa langsamerhand kwammen dan anderen bin- dan krekt sowat uut en der ston soms un hele haag fan meensen om oans hene. Op un drafke gong ut dan na de kerk om daar fan un Bach-concert te genyten as dat er was. Na de middag was er dan un fytstocht of oek wel un studymiddag met oans landelyk study-orgaan de Baggermolen, waarin al oanze Dit is een plaatsje uut de dettiger jaren: de geheelonthouwers houwe un optocht - hier trekke se over de Willemskade inne richting fanne binnenstad. Sundags begonnen wij al froeg: un klein groepke „ge- forderden" kreeg Esperanto- les fan un journaliste fan 'e nendruppelen en gongen wij nog un nummerke folksdaan- sen op ut pleintsje foor oans Hok. De kerken kwammen idealen nog us extra uutdypt wurdden. Of wy alles begre pen laat ik nou mar in 't midden, 's Aves maakten wij dan op en tussen de werkbanken fan meester Jens- ma syn privé-handenarbeidlo- kaal an e Troelstraweg oanze plaatselijke leesportefeuille klaar. Ja wy hadden ut weekend wel fol. ALLEMAAL FRIJERU... Soa deur de week hadden je dan nog us wat anloop fan dizze of gene en soa beheerste NBAS eigenlyk je hele leven in dy jaren fan werkloasheid foor alles wat krekt afstu- deerd was. De ouderen fan dy tyd stonnen der soms wat onwen nig teugenover, soa fan: Ut is toch allemaal frijerij. Mar de feiten waren daarmet niet in overeenstemming, om ut mar us deftig te sêgen. Der binne enkelden uut oans groepke metmekaar troud, mar faste prik was dat beslist niet. Un heel enkelde keer kom ik er nog us een teugen en ut slot fan oans gesprek is dan altyd: Wat hewwe wij der toch un soad an had. SUVERE OMGEVING Soa foor mysels fyn ik ut wel us jammer, dat de jeugdbe weging in syn geheel de oorlog niet overleefd hét: ut was un suvere omgeving, waarin heel wat ideeen, dy't teugenwoor- dig foor modern deurgane, doe al anhongen wurdden, sonder dat ut tot gefaarlyke uutwassen kwam. En faak hew ik myn eigen kynders su'n mogelykheid toewenst. Mar ja, de tiden ferandere en wij oek, nou

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1973 | | pagina 5