ANSICHTKAART VAN TANTE TRUI
LEZERS KLOMMEN
IN DE PEN
8
(VERVOLG VAN PAGINA 4)
f 3^-leine 3£nanfz>/e leeat iedereen
jMUMKM v .mjKtts*
ZE ZAL HET ZELF NIET MEER WETEN, MAAR OP DE 21e JUNI 1906 HEEFT „TANTE
TRUI" DEZE PRENTBRIEFKAART IN LEEUWARDEN OP DE BUS GEDAAN EN
OMDAT ER GELUKKIG ALTIJD NOG MENSEN ZIJN, DIE HUN ONTVANGEN AN
SICHTKAARTEN NIET VERNIETIGEN, KUNNEN WIJ DE LEZERS VAN 't KLEINE
KRANTSJE LATEN ZIEN HOE HET BEGIN VAN DE ROMKESLAAN ER IN DIE TIJD
HEEFT UITGEZIEN. HET BEELD VAN NU VERSCHILT NIET ZO HEEL VEEL VAN DAT
VAN TOEN, MAAR TOCH IS DE SITUATIE NIET PRECIES GELIJK. ZO IS HET
HOEKHUIS RECHTS ER NU NIET MEER EN OOK DE HUIZEN, DIE WE IN DE ROM
KESLAAN VAAG OP DE ACHTERGROND ZIEN, ZIJN INTUSSEN MET DE GROND GE
LIJK GEMAAKT. WAT JAMMER' GENOEG OOK VERDWEEN WAS DE MOOIE
LANTAARNPAAL AAN DE WALKANT TEGENOVER DE ROMKESLAAN. DIE ZAL ZO IN
DE TWINTIGER JAREN WEL MET EEN ACHTELOOS GEBAAR OP DE SCHROOTHQOP
ZIJN GEGOOID, NET ALS AL DIE ANDERE PITTORESKE PALEN UIT DE STAD. NU
ZIJN ER HEEL WAT LEEUWARDERS, DIE ER EEN LIEVE SOM VOOR OVER HEBBEN
OM ZO'N LANTAARNPAAL UIT DE OUDE DOOS IN DE TUIN TE KRIJGEN.
ook de commissaris met diezelf
de boot reisde, wij waren gelijk
tijdig bij de loopplank, wij wilden
hem voor laten gaan, doch hij
deed een stap terug en zei
„Dames gaan voor", dat heb ik
nooit vergeten, zoiets blijft je al
tijd bij.
Verder vind ik het krantsje fan
tastisch en hoop dat het nog lang
door mag gaan, nu behoor ik nog
wel niet tot de aller oudsten, en
kan dus niets weten over de
laatste jaren van 1800, maar
vooral die oude schoolfoto's vind
ik erg leuk, op een van die foto's
had ik ook moeten staan, maar
toen lag ik juist ziek thuis, dat
vond ik erg jammer.
Ook mijn man, die geen Fries en
ook geen Leeuwarder is, vindt het
krantsje bar interessant.
Ik kom nog vaak in Leeuwarden,
omdat ik er nog familie heb
wonen, maar steeds zie ik weer
iets veranderd, behalve de bin
nenstad, die blijft zoals ie was,
vooral de gezellige Nieuwestad.
Apeldoorn Mevr. J. Wijbenga
U hebt gelijk: ook wij hebben
het vaak meegemaakt, dat de
Boeiekoning z'n spullen inpak
te, omdat er te weinig geld op
het kleed gekomen was. Ver
makelijk was het dan te horen,
hoe hij met z'n scherpe, wat
door de neus klinkende stem
annonceerde: „Hier kanne wij
niet voor werke, wij betir.e gien
bedelaars...Wat mevrouw
Terpstra betreft: die is geboren
in 1891. Dat vond de drukker
blijkbaar niet vroeg genoeg en
daarom maakte hij er 1819
van... Welnu, dat hebben we
kunnen weten, want we zijn
door verscheidene abonnee's
opgebeld, die allen twijfelden
aan haar leeftijd van 154 jaar.
Dan die Commissaris van de
Koningin, die zo galant was U
te laten voorgan: dat moet Mr.
PA.V. baron Van Harinxma
thoe Slooten zijn geweest, de
opvolger van de Commissaris,
Mr. B.P. baron van Harinxma
thoe Slooten), die in 1923 over
leed.
Red. 't Kl.Kr.
REÜNIE VAN OUD
WEERKLANKERS
Ja, dat kon niet uitblijven, dit
jaren en jaren oude stadsdeel van
Leeuwarden, waar zoveel is
geleden, maar dat in onze
herinnering zal blijven leven als
een gemeenschap die elkander in
vreugde en leed steeds hielpen -
zou en moest ééns bijelkaar
komen Vooral nu de Weerklank
alleen maar meer leeft in de
harten van hen die er gewoond
hebben en er opgegroeid zijn - en
hoe sterk of dit gevoel nog is,
bleek zaterdag 28 november,
toen het gebouw van Insulinde
gevuld was met opgetogen bezoe
kers. Het was hartverwarmend te
zien en te horen, hoe men elkaar
met onvervalste blijdschap be
groette, herinneringen ophaalde
en de zaal was vol van uitroepen
als "Weest do wel" en "Must es
kieke wie 't daar is of "Kanne
jim ons no wel
Er was een mooie tentoonstelling
van grote foto's uit de oude
Weerklank en daar waren ze
bijna niet bij weg te slaan.
Gelukkig hadden de ijverige
iniatiefnemers geen omlijnd pro
gramma opgezet - want de avond
vulde zichzelf - en uit de
aanwezigen groeiden de hoogte
punten vanzelfDat was, toen de
oudste reuniste door Jopie per
auto van huis gehaald, onder
daverend applaus werd binnen
gehaald, de 97 jarige "moeke"
Anne Dat was toen Evangelist
de.Bruin in prachtig "Leeuwar
ders" vertelde hoe hij van jonge
bloemenventer (bosjes van 10
cent) tot Evangelist was gegroeid
Dat was, toen één van de Feima's
"meiskes" in een ontroerend "Dit
is ons leven" verhaal dat ons
allen aangreep, vertelde. Maar
dit was ook, toen een 90jarige een
zangnummer gaf. Dit was ook,
toen tjebbe Hijp, al diep in de 70
zijn oude sterke shlager "Joggy"
zong waarvan het reffrein lustog
meegezongen werd. Dit was ook
toen Snitker met zijn machtige
stem een oude ballade zong.
En bovenal was hoogtepunt, de
pittige accordeonmuziek van de
twee kinderen van Jopie!
Men was zeer gul met kopen van
loten em de kosten te dekken, er
is gepraat en gezongen en, hoe
zou het anders kunnen er is
besloten om deze reünie ieder
jaar weer te houden en dan.... in
de Weerklank zelf in "Ons
Doel!".
Wij hopen en verwachten, dat
niet alleen zij die onze eerste
avond mee hebben beleeft maar
ook nog meer mensen die ooit in
de Weerklank hebben gewoond
zich zullen melden. We krijgen
dagelijks foto's - Laten zij die nog
stoffelijke herinneringen bezitten
in welke vorm ook, zich met ons
in verbinding stellen opdat
volgend jaar met nog grotere en
belangrijker expositie kunnen
bezichtigen! Waar zit b.v. het
oude vaandel van "Onze Jeugd
tot Vreugd?". Het is jaren
geleden uitgeleend maar aan
wie? Wie weet iets? Ook de
bekende schrijver Abe Brouwer
die in de Weerklank bij de Vries
de orgeldraaier in de kost lag, die
er zelfs zijn vrouw gevonden
heeft, was op deze avond. Zijn
enthousiasme gaat zelfs zo ver,
dat hij in romanvorm onze
Weerklank wil laten herleven
Hij heeft daarbij Uw en onze
hulp nodig Hij vraagt U om zelf
beleefde ondervindingen, voor
vallen, gehoorde verhalen op te
schrijven in 't Leeuwarders of
Nederlands - humoristisch, dra
matisch of zomaar wat Alles is
welkom Zijn adres is: Corne-
liusstraat 27 te Sneek. Tel. 05150-
5102.
Dit is de grote en mooiste kans
voor ons om in een roman dat
plekje terug te vinden waar we zo
met heel ons hart aan hangen
Waar onze ouders leefden en
vochten in vaak barre omstan
digheden om ons, hun kinderen,
groot te brengen
En om nooit te vergeten, hun
leed, hun armoede maar óók hun
nooit falende eensgezindheid,
hulpvaardigheid heeft ons ge
maakt wat we nu zijn
De iniatiefnemers
