„PASSAGIERS VOOR DRONRDP - FRANEKER - HORLE!"
a
MOEILIJKE TAAK OM G.VQUICK
IN T LEVEN TE HOUDEN
STEMMEN UIT HET VERLEDEN
Verzameld door N.J. Waringa
A i
4 1
T KLEINE
KRANTSJE
De krant
van gister
(NIET VAN
GISTER
2
T KLEINE KRANTSJE LEEST
IEDEREEN I
J I M 1
Minder dan
630.000
abonnee's
't kleine 3<Crantóje leeót iedereen
Wanneer in het laatst van de
vorige eeuw een trein op het punt
van vertrek stond, werden de
wachtende reizigers nog vooruit
gewaarschuwd. Daarvoor hing er
een verschrikkelijk grote bel
tegen een binnenmuur van het
station. Vijf minuten voor het
zover was, liep dan een niet meer
zo jonge spoorman - en altijd de
zelfde figuur - het perron op en
luidde de bel zo hard, dat het ge
luid wel op de Stationsweg te
horen was.
Direct daarna begon hij ook nog
met een zware stem te roepen:
„Passagiers voor de richting Dei-
num - Dronrijp - Franeker -
Horle!" - en dat Horle moest na
tuurlijk Harlingen betekenen.
Eerst in 1902 is er een eind geko
men aan dit waarschuwingssy
steem.
Pas-sa - siers foar ds rich-tinj
Dal-num,Dron-rijp, Fra-nS-kgr, Hor-la
ra-n0-k9 r,
In het Kleine Krantsje van 1 december werd gevraagd „Wie schrijft er
eens wat van „Quick" of „F.V.C."? Er werden een paar namen ge
noemd, maar mag het ook een episteltje zijn van een lid, in wier leven
„Quick" een hele grote rol heeft gespeeld en nog speelt, zij het op een
bescheidener manier? Ik ben al meer dan 25 jaren erelid van Quick en
mag dus wel zeggen, dat „Quick" mij na aan het hart ligt en dat het
mij bijzonder veel verdriet doet, dat de vereniging weer zo'n harde
dobber heeft om het hoofd boven water te houden.
Het is niet doenlijk en ook niet leiders versleten) doch daarna
nodig (de resultaten van Quick
zijn genoegzaam bekend), om de
gehele 53 jaren van haar bestaan
onder de loep te nemen. Boven
dien is voor drie jaar terug, bij
het 50 jarig bestaan, alles nog
eens te boek gesteld door mijn
man, maar ik wilde eigenlijk een
klein vergelijk treffen met vroe
ger en nu. De eerste jaren waren
moeilijk (in vijf jaren tijds, vijf
wist onze toenmalige voorzitter
Pietersma beslag te leggen op
wijlen de heer Jan de Jong. Deze
hapte eerst niet zo erg, maar gaf
toch toe. De vraag „wanneer
moet ik beginnen" werd door Pie
tersma beantwoord met „als het
kan vanavond nog". Waaruit dus
blijkt hoe dringend de zaak was
en we kunnen gerust stellen dat
van die tijd af, alles beter is ge
gaan. Technisch in ieder geval
wel, maar financieel was het nog
niet „je dat". Dat mag blijken uit
het feit dat als de leider met
vakantie wilde gaan het meerma
len is voorgekomen, dat hij bij
het Bestuur kwam met de vraag
wat salaris te mogen ontvangen.
Dan fietste ik stad en land weer
af om wat geld bijelkaar te krij
gen en zo lukte dat dan weer.
Ook kwam het zelfs wel voor dat
de direkteur de ene dag salaris
ontving, dit de volgende dag weer
werd opgevraagd, omdat de zaal-
huur moest worden betaald,
anders mochten we niet in het
gymnastieklokaal. Het financiële
beleid was toen ook niet om over
naar huis te schrijven, hetgeen la
We zitten in de twintiger jaren: de gymnastiekvereniging Quick marcheert door de Schrans
ter bij de intrede van de penning
meester Ferwerda en het vormen
van ledenploegjes voor de inning
van contributie, met goede
resultaten vooruit is gegaan.
Ook de technische resultaten
werden steeds beter. Wie zich de
herdenking van het 10 jarig be
staan nog kan herinneren, weet
zeker ook nog, dat in samenwer
king met de voetbalvereniging
„Friesland" op het voormalige
„Bornia" terrein, een „kermesse
d'été" werd gehouden, welke de
beide verenigingen bepaald geen
windeieren heeft gelegd, waar
door voor de toekomst een mooie
steun in de rug werd gekregen.
Dat kon toen allemaal, maar zou
het vandaag nog zo kunnen, dat
de leden zelf weer de contributie
gingen innen en alle reiskosten
voor de diverse wedstrijden zelf
gingen betalen, zoals wij dat
deden? De financiële toestand
van .Quick" is momenteel weer
van dien aard, dat er subsidies
moeten komen en/of sponsors,
anders kan de vereniging niet
meer op dezelfde wijze blijven
draaien, ondanks een groot le
dental, met daardoor veel zaal-
huur en leiding.
Vandaar mijn conclusie: het is
nog net zo zorgelijk als voqr 50
jaar terug. Hopelijk zal ook het
huidige bestuur uit de moeilijk
heden weten te komen. Het heeft
reeds verschillende acties onder
nomen en met succes! Toch is en
blijft het een moeilijke taak om
een dergelijke vereniging in 't
leven te houden. Misschien mag
ik daarom ook een oproep doen
om donateur van „Quick" te
worden. Van harte aanbevolen
door erelid
Tine Pannekoek Loois-Buursema
^7
waren er twee kroegjes tegenover
elkaar aan de Achter de Hoven
ter hoogte van de Kanaalstraat.
Een van de vaste gasten van de
ene zaak was lange tijd „Ouwe
Faber", die de meeste andere
kroeglopers slechts kenden als
„De Koloniaal".
Op een dag geviel het, dat De
Koloniaal in een vrolijke bui en
kennelijk na het zoveelste neutsje
een pikante opmerking maakte
over de weelderige omvang van
de dame, die beroepshalve achter
de tapkast stond. Maar dat viel
helemaal verkeerd. „En nou jou
er uut!" reageerde ze vinnig.
,3est hoor", antwoordde de
Koloniaal, „gaan'k naar de over
kant - binne ze oek nog twee cent
goedkoper
■^yiSvc