„PASSAGIERS VOOR DRONRDP - FRANEKER - HORLE!" a MOEILIJKE TAAK OM G.VQUICK IN T LEVEN TE HOUDEN STEMMEN UIT HET VERLEDEN Verzameld door N.J. Waringa A i 4 1 T KLEINE KRANTSJE De krant van gister (NIET VAN GISTER 2 T KLEINE KRANTSJE LEEST IEDEREEN I J I M 1 Minder dan 630.000 abonnee's 't kleine 3<Crantóje leeót iedereen Wanneer in het laatst van de vorige eeuw een trein op het punt van vertrek stond, werden de wachtende reizigers nog vooruit gewaarschuwd. Daarvoor hing er een verschrikkelijk grote bel tegen een binnenmuur van het station. Vijf minuten voor het zover was, liep dan een niet meer zo jonge spoorman - en altijd de zelfde figuur - het perron op en luidde de bel zo hard, dat het ge luid wel op de Stationsweg te horen was. Direct daarna begon hij ook nog met een zware stem te roepen: „Passagiers voor de richting Dei- num - Dronrijp - Franeker - Horle!" - en dat Horle moest na tuurlijk Harlingen betekenen. Eerst in 1902 is er een eind geko men aan dit waarschuwingssy steem. Pas-sa - siers foar ds rich-tinj Dal-num,Dron-rijp, Fra-nS-kgr, Hor-la ra-n0-k9 r, In het Kleine Krantsje van 1 december werd gevraagd „Wie schrijft er eens wat van „Quick" of „F.V.C."? Er werden een paar namen ge noemd, maar mag het ook een episteltje zijn van een lid, in wier leven „Quick" een hele grote rol heeft gespeeld en nog speelt, zij het op een bescheidener manier? Ik ben al meer dan 25 jaren erelid van Quick en mag dus wel zeggen, dat „Quick" mij na aan het hart ligt en dat het mij bijzonder veel verdriet doet, dat de vereniging weer zo'n harde dobber heeft om het hoofd boven water te houden. Het is niet doenlijk en ook niet leiders versleten) doch daarna nodig (de resultaten van Quick zijn genoegzaam bekend), om de gehele 53 jaren van haar bestaan onder de loep te nemen. Boven dien is voor drie jaar terug, bij het 50 jarig bestaan, alles nog eens te boek gesteld door mijn man, maar ik wilde eigenlijk een klein vergelijk treffen met vroe ger en nu. De eerste jaren waren moeilijk (in vijf jaren tijds, vijf wist onze toenmalige voorzitter Pietersma beslag te leggen op wijlen de heer Jan de Jong. Deze hapte eerst niet zo erg, maar gaf toch toe. De vraag „wanneer moet ik beginnen" werd door Pie tersma beantwoord met „als het kan vanavond nog". Waaruit dus blijkt hoe dringend de zaak was en we kunnen gerust stellen dat van die tijd af, alles beter is ge gaan. Technisch in ieder geval wel, maar financieel was het nog niet „je dat". Dat mag blijken uit het feit dat als de leider met vakantie wilde gaan het meerma len is voorgekomen, dat hij bij het Bestuur kwam met de vraag wat salaris te mogen ontvangen. Dan fietste ik stad en land weer af om wat geld bijelkaar te krij gen en zo lukte dat dan weer. Ook kwam het zelfs wel voor dat de direkteur de ene dag salaris ontving, dit de volgende dag weer werd opgevraagd, omdat de zaal- huur moest worden betaald, anders mochten we niet in het gymnastieklokaal. Het financiële beleid was toen ook niet om over naar huis te schrijven, hetgeen la We zitten in de twintiger jaren: de gymnastiekvereniging Quick marcheert door de Schrans ter bij de intrede van de penning meester Ferwerda en het vormen van ledenploegjes voor de inning van contributie, met goede resultaten vooruit is gegaan. Ook de technische resultaten werden steeds beter. Wie zich de herdenking van het 10 jarig be staan nog kan herinneren, weet zeker ook nog, dat in samenwer king met de voetbalvereniging „Friesland" op het voormalige „Bornia" terrein, een „kermesse d'été" werd gehouden, welke de beide verenigingen bepaald geen windeieren heeft gelegd, waar door voor de toekomst een mooie steun in de rug werd gekregen. Dat kon toen allemaal, maar zou het vandaag nog zo kunnen, dat de leden zelf weer de contributie gingen innen en alle reiskosten voor de diverse wedstrijden zelf gingen betalen, zoals wij dat deden? De financiële toestand van .Quick" is momenteel weer van dien aard, dat er subsidies moeten komen en/of sponsors, anders kan de vereniging niet meer op dezelfde wijze blijven draaien, ondanks een groot le dental, met daardoor veel zaal- huur en leiding. Vandaar mijn conclusie: het is nog net zo zorgelijk als voqr 50 jaar terug. Hopelijk zal ook het huidige bestuur uit de moeilijk heden weten te komen. Het heeft reeds verschillende acties onder nomen en met succes! Toch is en blijft het een moeilijke taak om een dergelijke vereniging in 't leven te houden. Misschien mag ik daarom ook een oproep doen om donateur van „Quick" te worden. Van harte aanbevolen door erelid Tine Pannekoek Loois-Buursema ^7 waren er twee kroegjes tegenover elkaar aan de Achter de Hoven ter hoogte van de Kanaalstraat. Een van de vaste gasten van de ene zaak was lange tijd „Ouwe Faber", die de meeste andere kroeglopers slechts kenden als „De Koloniaal". Op een dag geviel het, dat De Koloniaal in een vrolijke bui en kennelijk na het zoveelste neutsje een pikante opmerking maakte over de weelderige omvang van de dame, die beroepshalve achter de tapkast stond. Maar dat viel helemaal verkeerd. „En nou jou er uut!" reageerde ze vinnig. ,3est hoor", antwoordde de Koloniaal, „gaan'k naar de over kant - binne ze oek nog twee cent goedkoper ■^yiSvc

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1973 | | pagina 2