ORKESTJE VAN JUF BENDER Uit de doos met sniepsnaren MOEDER IK KAN JE NIET MISSEN H.O. HET HUIS VAN DE VELE KOOPJES 45 - Telefoon 28317 3 Maandag: laatste dag t ^Cleine ^Crantêje leest iedereen IS HET ADRES VOOR AE UW VESTEN TRUIEN IIELANCAPANTALONS MAILLOTS M <4 JE MUTTE EIGELUK ELKE DAG WAT MEER DOEN DAN DAT JE DENKE DAT JE DOEN KANNE WAT JE SOMS AS EEN ONGE LUK BESKOUWE, KAN EEN DAG OF EEN WEEK LATER EEN SEGEN BLIEKE ER IS MAR EEN DING DAT JE SONDER INSPANNING BE- REIKE KANNE;ARM WUDDE TIED IS EEN GRATIS KAP- TAAL, DAT EEN HOGE REN TE GEVE KAN AT JE VAN 'T VERLEDEN GE NIETE KANNE, LEVE JE TWEEMAAL „Het Orkestje van Mejuffrouw Bender" stond er achter op deze foto geschreven, die één dezer dagen op onze redactietafel neerdwarrelde. En deze mejuffrouw Bender was Hendrika Maria Bender, die juist de vorige maand op de leeftijd van tachtig jaar in Leeuwarden overleden is. Voor haar huwelijk met de bekende Leeuwarder journalist Jelle Andries Landstra, leidde juf Bender dit orkestje met uiterlijk zeer keurige heertjes, van wie wij, op twee uitzonderingen na, helaas niet de namen weten. De enige bekenden zijn een zekere Menalda, tweede van links en Louis Sprock, vooraan met viool. Maar mogelijk, dan enkele abonnee's bij het bekijken van dit aardige plaatje zich zelf zullen herkennen. Er gaat een merkwaardige sfeer van deftige waardigheid van deze foto uit, tekenend voor de tijd, waarin ze genomen werd. „Door de steeds heerschende werkloosheid ben ik genoodzaakt op deze wijze in mijn onderhoud te voorzien. Deze liederen worden U aangeboden door een nette werklooze huisvader, met kleine ondersteu ning. Deze Liederen-courant bevat mooie bekende liederen en worden U aangeboden tegen den geringen prijs van 3 cent. Steunt en koopt s.v.p. Bewijs van goed gedrag kan getoond worden". MOEDER IK KAN JE NIET MISSEN In het huisje aan de overkant Zijn de gordijnen neer Daar loopt een flinke jongeman Gebogen heen en weer. Hij bracht vandaag zijn lieve vrouw Sommige mensen hoeven maar één woord te zeggen en ze zitten levenslang met een bijnaam op gescheept. Neem nou die typo graaf van dat grote bedrijf uit Leeuwarden.Die komt 's middags op de krant en zegt: „Jonges, ik hew weer lekker eten". „Wat hest eten?" vragen de jongens. „Haver mout" zegt de goeie man. „Ach zo" reageren die jongens, „Haver mout - H.O." En van dat moment af is het nooit meer collega W„ maar altijd H.O.: „Is H.O. er al?" - „Must H.O. mar even vrage" - „H.O. zal er wel meer van weten". Voor altijd heel ver weg. En ik hoor zijn stem als ik mijn oor Dicht aan het venster leg. Moeder ik kan jou niet missen Het is hier zoo stil om me heen Het is of het geluk van mijn leven Als sneeuw voor de zonne ver dween Moeder ik kan jou niet missen, 't Is hier zoo stil om me heen Het klopt in mijn ogen en bonst in mijn hart Ach moeder waarom ging je heen. En of ik jou portret bekijk Daar voor mij aan de wand Dan word ik als een kind zoo klein Door weemoed overmand. Je was zoo lief. je was zoo trouw Je zorgde dag en nadht. En heel je leven heb je nooit Niet aan je zelf gedacht. Moeder ik jou niet missen Het is hier zoo stil om me heen Het isof't geluk van mijn leven Als sneeuw voor de zonne ver dween Moeder ik kan jou niet missen 't Is hier zoo stil om mij heen Het klopt in mijn oogen en bonst in mijn hart Ach moeder waarom ging je heen. Vervolg van pag. 9 heden meer voor ons op en kon den we zonder te veel fouten een opstel schrijven. Ook leerden we de schoonheid aanvoelen van de werken van Goethe, van wie wij, onder de leiding van de heer Brouwer „Iphigenie auf Tauris" lazen, van Schiller, van wiens „Lied von der Glocke" wij grote stukken uit het hoofd moesten kennen („Von der Hirne heisz rinnen musz der Schweisz, soil das Werk den Meister loben," enz.), van Lessing, van wie „Nathan der Weise" grote indruk op ons maakte. De heer Brouwer had een lichtrossige baard, waarom hij wel Barbarossa werd genoemd. Hij had geen sterke gezondheid en dat kon men hem aanzien. Wat er van zijn gezicht te zien overbleef zag er weinig florisant uit. Hij is niet erg oud geworden. Hij overleed in 1923 op 56-jarige leeftijd, twee jaar, nadat ik eindexamen had gedaan Van dat eindexamen herinner ik me in dit verband nog, dat er in het te vertalen duitse stuk een zin voorkwam: "Die Fische wurden mit viel Tange aus dem Meere geholt", die door een der examinandi vertaald werd met: "de vissen werden met veel tangen uit de zee gehaald". "Der rüstige Bauer", dat in hetzelfde stuk voorkwam, had hij vertaald met "de rustige boer". Hij zakte, maar niet alleen omdat hij voor Duits onvoldoende had. Maandag is het de laatste dag, waarop abonnee's, die bij ons aan kantoor het abonnementsgeld betalen, hun fotoboekje Pommeranten in ontvangst kunnen nemen. Van dinsdag 25 december tot en met dinsdag 1 januari zal ons kantoor gesloten zijn; daarna wordt het boekje Pommeranten niet meer beschikbaar gesteld. Abonnee's, die hun abonnementsgeld per giro (98 10 62) of per bank (Rabo Bank Leeuwarden) overmaken, kunnen nu nog/ 16.-gireren. Direct na ontvangst van dit bedrag krijgen zij het fotoboekje Pommeranten toegestuurd. Onze speciale aanbieding met betrekking tot dit boekje geldt ook voor deze categorie abonnee's - na 1 januari wordt het boekje Pommeranten niet meer verstrekt. Abonnee's, die het fotoboekje Pommeranten reeds bezitten en die het abonnementsgeld voor 1974 nog niet hebben betaald, verzoeken wij vriendelijk een bedrag van T5.- over te maken op onze giro 98 10 62 of te storten op onze rekening bij de Rabo Bank. Directie 't Kleine Krantsje

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1973 | | pagina 3