OLDEHOVE IN DE STEIGERS
FA. ALEX COPINI
JUWELIER
zien door op het alleruiterste randje van de steiger te staan. Veel
mensen zouden zich in die positie waarschijnlijk niet zo happy
voelen; sommigen krijgen al „de kriebels", wanneer ze alleen al
zo'n foto zien. Hoe grondig deze restauratie van de Oldehove van
zestig jaar geleden is geschied kunnen we niet beoordelen, maar
wel is het zo, dat het bouwwerk nu hoog- en hoognodig toe was
aan een nieuwe onderhoudsbeurt. Enfin, daar zijn ze dan nu al
lang mee bezig, zoals U weet en in de letterlijke en figuurlijke zin
van het woord is de kop van het werk er al af: het bovenste stuk
van de toren komt nu al helemaal vernieuwd boven de steigers
uit. Maar wat zal het straks vreemd lijken, wanneer er ogenschijn
lijk een hagelnieuwe Oldehove staat!
Nu de Oldehove wordt gerestaureerd en al maanden in de steigers
staat, lijkt het passend even een herinnering op te halen aan een
dergelijke restauratie in opa's tijd. Ruim zestig jaar geleden, in de
jaren 1910 en 1911 is deze oude toren ook gerestaureerd en toen
zijn er een aantal foto's gemaakt, waarvan we deze nu graag
willen reproduceren voor de lezers van onze krant. We zien drie
arbeiders, die nu wel niet meer in het land der levenden zullen
zijn, op één van de steigers bij een cementmachine, bestaande uit
een luchtketel met luchtpomp en een liggende cylinder, waarin de
cementspecie zich bevindt. Aan de huizenrij van de Boterhoek op
de achtergrond kunnen we zien, dat de foto op een behoorlijke
hoogte is gemaakt, maar dat althans één van deze drie arbeiders
in de verste verte niet wist wat hoogtevrees was, laat hij duidelijk
STADSNIEUWS
VAN VROEGER
Brillont
Goud
Zilver
e Gero Cassettes
e Uurwerken
e Omega dealer
I Icine 3^.ranteje leeet iedereen
EEN OUDE BEKENDE KEERT
TERUG
Een goede oude bekende is sinds
kort weer in onze stad terugge
keerd. Een goede oude bekende
is het zeker. In vroeger jaren was
zij bij velen zeer in trek en zij zul
len blij zijn haar weer eens terug
te zien.
Niet ver van het „echte" beursge
bouw houdt deze oude bekende,
de postzegelbeurs, die vroeger op
de Lange Pijp zulk een populari
teit genoot, zitting. „Zitting" is
eigenlijk een onjuist woord, want
alle transacties worden er staan
de afgewikkeld. Toen zij zich
enkele weken geleden in haar
nieuwe „behuizing" op het
Wilhelminaplein vestigde, waren
er slechts een paar jongelui, die
blijk gaven, van haar aanwezig
heid kennis te dragen. Maar met
den dag werd het bezoek drukker
en wanneer het U eens gevalt,
tegen een uur of vijf, wanneer de
scholen uit zijn, over het Zaailand
te komen, zult u bemerken, dat
er, evenals vroeger, levendig
gehandeld wordt.
Het „waarom" en „hoe" van het
ontstaan van deze beurs ligt in
het duister. Opeens was zij er en
ze heeft intusschen weer haar
vaste klanten die haar geregeld
iederen middag komen opzoeken.
Maar niet alleen schooljongens
bezoeken deze beurs. Ook man
nen met baarden en een respecta
bel aantal jaartjes achter den rug
zijn er te vinden.
Een meneer staat diepzinnig te
snuffelen in een postzegelbewaar-
boekje van een kiemen jongen, die
vol verwachting tegen hem op
ziet. „Zou-die wat koopen?" De
meneer trekt bedachtzaam aan
z'n sigaret en haalt uit z'n vestjes
zak een loupe te voorschijn, waar
mee hij een exemplaar aandach
tig bestudeert. Er verschijnt hoop
op het gezicht van den kleinen
handelaar. Op z'n teenen tracht
hij te ontdekken, wèt de belang
stelling van dien grooten meneer
heeft opgewekt. „Da's een heele
mooie, meneer", zegt hij, wanneer
hem dat gelukt is. „Mm ja",
mompelt de meneer en houdt het
papiertje tegen het licht. „Wat
moet je d'r voor hebben?" Vlug
noemt de jongen een bedrag.
„Goed" knikt de meneer en haalt
z'n portemonnaie voor den dag,
de koop is gesloten.
Ook ruilhandel wordt er gedre
ven en om dit alles heen staan
belangstellenden toe te kijken,
fietsen staan tegen boomen of
trottoirbanden of zijn gewoon op
den grond gelegd.
Ziedaar den aanblik van de
„Open-Postzegel-beurs", die be
paald de moeite van een bezoek
waard is. Niet alleen uit verzame
laarsoogpunt, maar ook als cu
riositeit, want beurzen, zooals
deze, zijn met een lantaarntje te
zoeken. Bovendien weet men van
tevoren nooit, hoe lang zooiets
duurt, 't Is een rage, zooals
indertijd de sigarenbandjes
manie en zulke bevliegingen zijn
meestal van erg korten duur.
(1941)
PEPERSTRAAT 11 - TELL JON 26880 -
'WARDEN
