KLEIN MAAR DAPPER
JEUGDKORPS VAN VOOR DE OORLOG
7
3Cleine 3Crantóje leedt iedereen
HET CULTURELE LEVEN IN HET OUDE LEEUWARDEN WERD IN EEN NIET ONBE
LANGRIJKE MATE BEPAALD DOOR HET OPTREDEN VAN DE DIVERSE MUZIEK
KORPSEN, WAARIN TOCH ALTIJD EEN PAAR HONDERD AMATEURS HUN CULTU
RELE UITLAAT VONDEN. OP ALLE MOGELIJKE FEESTDAGEN EN BIJ ALLE
MOGELIJKE FEESTELIJKE GELEGENHEDEN ZAGEN WIJ ZE UITRUKKEN: ONS
GENOEGEN, LIJEMPF, LOOFT DEN HEER, DE VOLHARDING, EN HIERBIJ WERD
WEL EEN BIJZONDERE PLAATS INGENOMEN DOOR EEN VERZAMELING VAN EEN
VIJFTIGTAL JONGE MENSEN, IN LEEFTIJD VARIËREND VAN 7 TOT 17 JAAR (SOMS
IETS OUDER) DIE SAMEN, GESTOKEN IN HUN MATROZENPAKKEN, HET JEUGD
KORPS KLEIN MAAR DAPPER VORMDEN.
Als we dan schrijven over Klein
maar Dapper moet onmiddellijk
daaraan worden toegevoegd de
naam van oprichter, grote stimu
lator en tamboer-mattre Cees
Oosterloo, de smid van de
Eebuurt in Leeuwarden, die (zo
heb ik het destijds altijd gezien)
al zijn vrije tijd aan het jeugd-
amateur-muziek gaf. Eerst was
hij aktief als tamboer-maitre bij
„Concordia" (met zijn zoons Cees
en Sake op de trommel).
Het is duidelijk dat Klein maar
Dapper uit het muziekkorps
„Concordia" is voortgekomen,
maar welk motief er in 1932 voor
deze scheiding is geweest, is mij
niet bekend.
IN OPTOCHTEN
De baret van het uniform werd
overigens later vervangen door
een alpino-mutsje en in deze
dracht liepen wij in de jaren
„midden dertig" in optochten op
Hemelvaartsdag, Schoolsportdag
en gaven wij concerten voor het
paleis van de Commissaris der
Koningin (waar we een enkele
keer soms in het Wilhelmus ble
ven steken) en ook voor de be
schermheer van het korps de bur
gemeester van Leeuwarden, Jhr.
van BeymaopdeHarlingerstraat-
weg.
Ook bij Klein maar Dapper
waren er tradities van een jaar
lijkse feestavond (met verloting
en Barend en Matsje) in de zaal
van Piet de Jong aan de Lange-
marktstraat en van een jaarlijks
uitstapje dat in juni 1936 ging
naar Paterswolde, waar men zich
met de meereizende ouders en
supporters liet fotograferen. Bij
het zien van deze foto komen
weer allerlei namen boven:
Mijnheer de Vries (uit de Kleine
Kerkstraat), die het muziekkorps
leidde en dat (ondanks zijn per
soonlijke handicap) met veel
enthousiasme deed. Met al het
mogelijke geduld van de wereld
zat hij de cijfertjes op het muziek
blad boven de noten te zetten om
het de jeugd maar wat gemakke
lijker te maken.
Overigens was het korps geen
vereniging van personen, maar
veel meer van families. Als wij
dan ook namen noemen dan heb
ben we het over familie Melijn,
Van Marle, Slof, de Bruin, Kei
zer, Stelpstra, Donker, Van
Houten, en dan niet te vergeten
de man, die de fluitgroep leidde
en zelf als fluitist bij o.m. de
straatmuziek bekendheid genoot,
nl. Frans Terpstra.
Op 28 september 1937 maakte de
krant melding van het feit dat
Klein maar Dapper vijf jaar be
stond en dit herdacht met een
„muzikalen" rondgang door de
stad. De foto die er als illustratie
bij stond werd gemaakt op het
Waagpleintje tegenover Hotel de
Bleek waar nu het kantoor van
het Gemeentelijk Energie Bedrijf
staat.
PET MET KLEP
Terwijl het matrozenuniform
bleef, kregen wij wel weer een
ander hoofddeksel; de alpino
muts werd vervangen door pet
met klep en zo liepen wij in april
1940 nog inde optocht.
Het jaartal 1940 had meteen het
motief voor de opheffing van het
Zomaar twee leden van het corps, zus en broer Faber, die nu respectie'
velijk in Hoofddorp en Emmen wonen.
korps in zich; de verplichting van
aanmelding bij de (Duitse) Kul
tuurkamer deed teveel geweld
aan de principes van de toenma
lige bestuurders. Het werd een
bestaan van nauwelijks tien jaar,
maar desondanks heeft het aan
heel wat jeugd enorm veel plezier
gegeven en via de muziek van
deze jeugd ook veel plezier aan
het Leeuwarden van de dertiger
jaren.
Emmen J. Faber
mmsm
Dit is de foto, die gemaakt werd, toen Klein maar Dapper in 1937 vijfjaar bestond. De schuur op dc achtergrond is die van de vroegere herberg De Bleek
