RALLY MONTE CARLO:
NUL STRAFPUNTEN
HERINNERING
AAN VOETBALSPEL
VAN VROEGER
Door J.C. van Dam
2
TROMP Technisch bedrijf - Leeuwarden
GASHAARDEN nieuwste modellen
Carel v. Manderstraat 1 - Telefoon 29714
STEENHOUWERIJ D. ARENDS
'f Si/eine 5Crantó]e leeót iedereen
Door omstandigheden wel wat
laat, wil ik U nog bedanken voor
het plaatsen van de schoolfoto;
wij hadden er niet meer op
gerekend en toen kwam het toch.
Ik heb er een vreemde reactie op
gehad. Toen wij nieuwjaarsdag
thuis kwamen lag er een brief in
de bus van de heer Trippenz.ee
uit Leiden, deze oude heer had
mijn naam L. Weber verwisseld
met die van een broer van mij,
ook L. Weber. Hij vroeg mij als
oud Bleekerstrater naar al mijn
familie, daar hij vroeger met mijn
broers bevriend was geweest; hij
informeerde ook nog naar andere
jongens uit zijn tijd. Ik heb hem
terug geschreven en verteld over
de familie en moest tot mijn spijt
vernielden, dat ik nog de enigste
in leven ben, ook al 70 jaar. Mijn
brief, 2 januari verzonden, heeft
hij echter niet meer gelezen: ik
ontving van zijn zoon bericht dat
z'n vader 1 januari onverwacht
was overleden, 85 jaar oud. Erg
jammer, ik had nog graag wat ge
correspondeerd. Wat zo'n foto
teweeg kan brengen! Dit moest
even van mijn hart.
Daar ik laatst heb gelezen dat
liet Hotel Klanderij ook weg gaat
of al weg is. doe ik U nog wat
foto's toekomen uit de tijd, dat
mijn broer Ford dealer w as en ik
chef-monteur in de garage van de
Klanderij. Mijn broer heeft toen
de rally Monte Carlo gereden
met een bus. Ulke Scheepstra
ging mee als monteur en diverse
journalisten uit het noorden. De
wedstrijd werd gewonnen met
nul strafpunten. Misschien zijn
er nog wel mensen op de foto's
die zich herkennen, ook het per
soneel herinner ik me zeer goed.
Het is al lang geleden, toch vond
ik het wel interessant om die ge
beurtenis nog eens op te halen. Ik
hoop dat U het geschikt acht om
het in ons Krantje op te nemen.
Bij voorbaat dank.
Amsterda m
L. Weber
O
NIEUWE OOSTERSTRAAT 8
NIEUWE HOLLANDERDIJK 1
BILGAARDPASSAGE 11
TELEFOON 3 74
TELEFOON 2 74 70
TELEFOON 3 61 02
LEEUWARDEN
HARLINGEN
LEEUWARDEN: VOORSTREEK 90 TELEFOON 05100 25067
Het oude vertrouwde adres voor Uw
GRAFWERK en ALLE NATUURSTEENWERKEN.
Werkplaatsen: James Wattstraat, telefoon 05100 - 26805
Harlingen - Fabriekstraat 7 Telefoon 05178 2895
Als ik zo slenter door mijn oude geboortestad.
Bekruipt mij altijd wat.
Dan denk ik aan vroeger, aan de tijd lang geleên.
Wat is nu alles heel anders om mij heen.
Vroeger rust en stilte, nu druk autoverkeer
Ogen wijd open, of je bent er niet meer.
Zo drentelend gaan overal mijn gedachten heen,
Zowel naar het stadscentrum als naar buurten als Boterhoek en
Sint Jobsieen.
In verbeelding zie ik daar nog ouwe Trientsje springen over haar hoed,
Een cent voor haar kunstsprong en het applaus deed haar goed.
Nooit ga ik onnadenkend „De Put" voorbij,
Waar mijn jeugdjaren liggen, zo onbezorgd en blij!
Altijd blijf ik even staan voor mijn oud ouderlijk huis, vanwaar ik ver
trok, niet zo zeer naar mijn ouders zin,
Als jong mens de wijde wereld in.
Nog zie ik mijn geliefden staan op de stoep.
Mij toewuivend een laatste vaarwel-roep!
Wat heeft ook „De Put" en omgeving een verandering ondergaan:
Met de Joodse levendigheid, doorspekt met humor, is het gedaan.
De Joden zijn verdreven uit deze eens zo gezellige buurt,
Op last van een onmenselijke despoot zijn ze naar Duitsland gestuurd.
Daar vonden oud, jong, klein en groot
ln gaskamers een martelende dood!
Met de Joden is ook de rust op „De Put" verdwenen,
Hoofdzakelijk toen de auto's verschenen.
Vroeger waren hier kinderen aan het spelen op straat,
Wat nu, vanwege het drukke verkeer, niet meer gaat!
Ze waren aan het hinken, bikkelen of sprongen touw,
Waren hier veilig, brachten niemand in rouw!
Nu is De Put een klein parkeerterrein,
Waar mensen hun auto's plaatsen die voor zaken in de buurt moeten
zijn.
ln deze omgeving trekt mij vooral het Jacobijner Kerkhof aan,
Waar,ik als jongen speelde en ook wel op stelten heb gestaan.
We speelden: „Verlos", „Bok-op" en ook wel „Kat en Kater",
Natuurlijk met luidruchtig gesnater.
Toen het voetbalspel kwam, was hier het hek van de dam,
Bij de Grote Kerk was ons voetbalveld.
Maar grassprietjes konden hier worden geteld.
Ons voetbal terrein
Bestond uit balstenen, groot en klein;
Deze bevloering was alles behalve fijn.
Zo kwam men op die kinderhoofdjes wat extra hard terecht,
Dan leek de toestand van zo'n gevallene vrij slecht!
Voor hem was het dan voor een tijdje uit met de pret:
Hinkend ging hij dan naar huis en moeder stopte hem in 't bed.
En vanwege de pijn
Kwam de dokter met medicijn.
Om voetbal te spelen, zo begrijpt een ieder wel, moet er een bal zijn -
Anders wordt het een rare schoppartij en niet fijn.
We kochten voor drie stuivers een bal bij Braun op de Brol,
Was die transactie gesloten, dan begon, bij de Grote Kerk, de lol.
Onze voetbal was echter maar klein:
En om die te raken, moest je een halve Cruyff zijn.
Veel gemakkelijker was het trappen tegen been of scheen,
Het deerde dan niet, al liep dan het slachtoffer er wat hinkerig heen.
We „matchten" veel tegen onze Joodse vrienden uit de buurt -
In die tijd werden er nog geen spelers gehuurd;
Het waren: de Van Messel's, de Cohen's, de Drielsma's en nog meer,
Tegen die knapen stelden wij ons teweer.
Beste mensen, wat waren die Joodjes vlug
En wat handig, met het geven van een duw in de rug.
De „Gele Kaart" was toen nog niet uitgevonden,
Men bestrafte nog niet dergelijke voetbalzonden.
Het ging er bijtijds wat fel en ruw toe op dat plein,
Bij moeder thuis kon je veiliger zijn.
Zag een oud vrouwtje ons voetbalspel aan.
Dan scheen ze enigszins ontdaan.
Zeer zeker kwam ze niet om van de edele sport te genieten.
Want hoofdschuddend prevelde zij: „Dit spel draait üt op bargebiten"
Kwam oude Fazzi met zijn ijskarretje aangereden.
Dan werd de strijd even gestaakt, en was voor een tijdje het leed
geleden
Beide partijen genoten dan van een glaasje ijs van één cent
En dat smaakte dan heel patent.
Voor een enkeling was wat ijs op 't hoofd misschien ook goed.
Want, zo kenners beweren, kalmeert dit het bloed.
Begon de „match" weer opnieuw en werd er een goal gemaakt
Nog wel zonder dat één der spelers was gekraakt
Dan klonk er een luid: „hiep-hiep hoera!"
En de speler die het doelpunt had ingeschoten, had dan een gezicht,
dat zeggen wilde: „doe dat mij maar eens na!"
Zo kan ik wel doorgaan van onze voetbalpret op 't Jacobijner Kerk
hof te vertellen
Maar 't Kleine Krantsje zal plaatsruimte stellen.
Affijn, het is, mijns inziens, aangaande ons voetbalfeest.
Nu ook meer dan mooi geweest!
