4
Regionale bank
Friesland Bank
't 3^/eine 5Crantóje leeót iedereen
Lezers klommen in de pen
POTSCHIP ZOEK
Mijn overgrootvader Christiaan
Hendriks de Vries (1847-1935),
was vrachtschipper. Omstreeks
1896 heeft hij zijn vrachtschip
verwisseld voor een potschip.
Mijn grootmoeder Margje de
Vries-Koopmans (1876-1960)
heeft enkele jaren meegevaren op
het potschip, dat „Ebenhaëzer"
heette.
Zij voeren meestal in Zuid-oost
Friesland en Drente, maar had
den hun domicilie te Leeuwarden.
Na haar huwelijk in april 1901,
heeft C.H. de Vries nog een paar
jaar met het potschip gevaren.
Waarschijnlijk heeft hij het schip
tussen medio 1903 en medio 1904
van de hand gedaan.
Mijn vraag is: zijn er lezers van 't
Kleine Krantsje, die het potschip
gekend hebben; weten zij wie het
gekocht heeft en waar het geble
ven is?
Heerenveen
PIANINO ZOEK
B.H. de Vries
onvergeeflijk vinden dat wanneer
het instrument thans nog ergens
existeert, dit nu nog zou verdwij
nen. Wie kan ons helpen?
Graag een telefoontje of een brief
naar de Redactie van 't Kleine
Krantsje.
Leeuwarden Orgelmakerij
Bakker Timmenga.
SLAGER DE BOER
Van praat komt praat, in dit ge
val van schrijven komt schrijven.
Het verhaal van IJ. Hamstra, ver
moedelijk de zoon van Sietse
Hamstra, voorheen kruideniers
van G.S. de Boer was groot in
omvang, want wij stuurden zelfs
alle weken vlees (en zeker niet het
goedkoopste) naar verschillende
plaatsen in Holland. Daar had
den we toen veel klanten wonen.
Ook veel klanten buiten de stad
in omliggende plaatsen, voor wie
door de „karrijders" (zo noemden
wij ze) vlees mee genomen werd.
Ook werden kassabonnen ver
strekt. Voor 1kreeg men
dan weer 0.15 terug. Ik heb ver
scheidene bonnen geteld, want
toen had 15 cent nog wel waarde
voor de mens.
Ik meen te weten dat de heer de
Lang ben ik er niet geweest, want
het was een enorm groot huis, en
steeds vanuit de grote keuken,
die in het sousterrain lag, naar
boven, de koude gangen door en
de deur open doen voor de bezoe
kers van de notaris, dat zat me
toch niet zo lekker. Bovendien
moest ik nog koper poetsen en
Anneke helpen met verschillende
dingen in de keuken. Ook daar
ging geregeld de bel.
Met Anneke in de keuken had ik
altijd enorm plezier; ze hing
prachtige verhalen op over haar
vrijer Joop, die ik trouwens nooit
gezien heb, maar ze is met hem
Door de heren Fokke Bakker en
Arjen Timmenga, die in 1880 de
orgelmakerij Bakker Timmen
ga oprichtten, is in 1881 een piano
(pianino noemde men die toen,
ter aanduiding van het normale
staande model) vervaardigd.
Blijkbaar is het - door de vele op
drachten voor nieuwe kerkorgels
- bij dit ene instrument gebleven.
Met deze piano werd op de „Nati
onale Wedstrijd ter viering van
het 25-jarig bestaan der Vereni
ging Nijverheid" in 1881 een
bronzen medaille behaald; de
medaille zeifis nog in 't bezit van
Mevr. Hooykaas-Timmenga te
Utrecht, terwijl de bijbehorende
oorkonde op ons kantoor prijkt.
In 1889 werd deze piano (pianino)
eigen fabrikaat, volgens ons ar
chief verkocht aan de Gemeente
lijke Bewaarschool No. 6 aan de
Tuinen, tegenwoordig „de Tuin-
fluiter".
Uw spaargeld wordt
aangewend voor de
economische ontwikkeling
van uw eigen provincie.
uw eigen bank
Hier zien we slager Geale de Boer, gefotografeerd tijdens een autotochtje naar Arnhem. Hij zit op de tree
plank rechts. Naast hem mevrouw Twijnstra uit Goutum en daarnaast Trijn, de vrouw van de heer De
Boer. De man achter het stuur is waarschijnlijk de heer Twijnstra.
Volgens mededelingen van onze
oud-medewerker de heer S. van
Dijk (bijna 50 jaar in ons bedrijf
werkzaam geweest!) was in de
vooroorlogse jaren deze piano
vermoedelijk nog in dezelfde
Bewaarschool aanwezig.
Begrijpelijk is dat wij als voort
zetters van de orgeimakerij zo
mogelijk dit unieke exemplaar
nog wel eens zouden willen op
sporen en eventueel verwerven.
Nu is zeer onlangs de heer G.R.
Groustra voor ons aan 't speuren
geweest, o.a. ook op 't Gemeente
archief; blijkens deze naspeu
ringen moet in de zomer van
1939 de oude (B. T.?) piano
vervangen zijn door een nieuwe.
Hoofd van de Bewaarschool was
toen Mej. C.F. van Biesen. Hier
eindigt voorlopig 't spoor.
Onze vraag is nu, is er wellicht
onder de lezers van 't Kleine
Krantsje iemand die toevallig iets
van de verdere lotgevallen van
deze piano afweet? Of weet soms
iemand of bedoelde Mej. van
Biesen nog in leven is? Wij
begrijpen uiteraard dat de kans
zeer klein is dat de piano nog be
staat, maar wij zouden 't
zaak aan de Nieuwestad, spreekt
mij erg aan. Want wat is het ge
val, ik ben n.l. van 1921 t/m 1926,
als cassière-boekhoudster bij de
firma G.S. de Boer, Schrans 65,
later nr. 133, werkzaam geweest.
Hieruit blijkt ook al hoe vooruit
strevend de Boer was, want welke
slager had in die tijd een aparte
cassière en welke slagerij heeft
dat nu? Ik was tóen nog niet eens
zijn eerste cassière, want voor mij
was Sientje Looyenga, later mevr.
Oudendag, als zodanig werkzaam
geweest.
Ja, het was een hele goede zaak.
Hij had de stad in wijken ver
deeld en de knechten gingen dan
's morgens op de gele fietsen
ieder zijn eigen wijk in om te vra
gen wat of er moest zijn. Als ze
terugkwamen werden de bestel
lingen te boek gesteld, van iedere
bestelling een geel briefje ge
maakt en weggebracht. Dan volg
de in het kantoortje de afreke
ning. Er was destijds een mees-
tersknecht, Jan de Vries uit
Goutum, die voor de zaak op
kwam, als was het z'n eigen. Hij
was er altijd, geweldig! De firma
de Boer had meestal goede
knechten, behoudens enkele uit
zonderingen. Het zal de heer
Hamstra misschien ook wel
bekend zijn, dat er een neef van
de Boer in dienst is geweest, die
ook wel voor het vak wilde wor
den opgeleid, maar het zover niet
heeft gebracht. Ik denk trouwens,
dat deze neef wel zo goed af is nu
met twee grote zaken in auto-ver
koop en garage. Wanneer deze
neef dit „Kleine Krantsje" leest,
zal hij zich ondergetekende mis
schien wel herinneren. De zaak
Boer destijds mede oprichter was
van de N.L.S.V., waarvan de heer
S. Weima voorzitter werd. de
Boer secretaris en Abe Laverman
penningmeester. De slagersver
eniging bestaat nog naar ik
meen. De zaak van de Boer is in
handen van zijn schoonzoon
Rodenhuis overgegaan en de
Boer is in de Verlengde Schrans
gaan wonen, waar hij een leuk
huisje had laten bouwen, hoewel
hij tegen mij altijd zei „ik word
nooit een rentenier die aan de
Verlengde Schrans kan wonen".
Aan deze Verlengde Schrans
woonden vroeger de rentenier-
boeren. Maar uiteindelijk is hij
daar zelf toch nog als rentenier-
veekoper terecht gekomen.
De zaak bestaat al lang niet meer
en is later aan Albert Heyn over
gegaan en momenteel is er een
Rotan-meubelenzaak gevestigd,
maar dit heeft de heer de Boer
niet meer beleefd, geloof ik.
Leeuwarden T.Pannekoek-Loois-
Buursema
BU OTTEMA
ln het vorige Krantsje las ik een
stukje van Mevr. Batstra-Werk
hoven en ik dacht, och heden ja,
die ken ik. Voor mij was zij toen
Anneke Werkhoven, en zij was
„eerste meisje" bij notarisOttema
in de Prins Hendrikstraat. Mijn
vader kwam daar aan de deur
met brood en toen hoorde hij dat
ze daar een „bellemeisje" vroe
gen. Ik kwam pas van school en
liep dus met „niks omme han-
nen". Ikzelf zag er niets in, maar
ja, ik moest van mijn vader! En
zo leerde ik Anneke kennen.
getrouwd.
Zondags moest er eten gekookt
en tafel gediend worden. Als
Anneke zondags vrij had moest
ik de hele morgen van acht uur af
alleen in die keuken zitten tot na
het eten. Nu ben ik geloof ik wel
altijd een „dwarsligger" geweest,
maar op een zondag had ik wel
zo de balen van alles, dat toen de
bel voor het eten ging ik dacht
„barst maar" en bleef zitten. Een
paar keer ging de bel, maar ik
deed niks. Toen kwam één van de
„dames" naar de keuken en zei
„Zeg meisje, het eten moet naar
boven". „Nee" zei ik „ik ben geen
dienstmeid, en als jullie willen
eten, doe je het maar allemaal
zelf". Ik trok mijn jas aan en ver
dween.
Als „kind" van 14 kan je toch gek
doen. Mijn vader moest er de
volgende dag heen om te praten,
maar mij kreeg hij er met geen
stok meer naar toe. Toch was
notaris Ottema een erg aardige
man, ik kreeg nog een spaarbank
boekje van hem met een gulden
er op, en de wijze woorden, dat ik
nog veel moest leren. Ik ben in
tussen bijna 50 jaar maar nog
steeds een dwarsligger.
Graag zou ik het adres van
Anneke hebben, dan kan ik haar
eens schrijven.
Den Haag Annie van der Geest
Notaris Nanne Ottema
