FA. ALEX COPINI Foto Vaka tie leeuw en tiesma De Vries IN DE GOEIE OUWE TIJD 11 U/WEL I E R Brillont Goud Zilver e Gero Cassette e Uurwerken e Omega dealer technisch installatie bureau leeuwarden - weerd 24 - tel. 35735* 't 5Cleine 3Crantóje leeót iedereen;. lifAl ufiü<nn PEPERSTRAAT 11 - TELL JON 26880 - LEEUWARDEN centrale verwarming gasverwarming oliestookinrichtingen Wat u ook zoekt geneesmiddelen toiletartikelen parfumerieën of artikelen voor babyverzorging suikerpatiënten of salons voor gelaatsverzorging manicure STEEDS IS HET.... DROGISTERIJ GEEFT WAARDEVOL ADVIES Peperstraat 12 Telefoon 26173 EVSINGASTR.il tel.Iiooj LEEUWARDEN z. De Voorstreek, andermaal houdt de portretfoto grafie in ere. Ook voor pas foto's het van ouds bekendste adres. St. Jacobsstraat Leeuwarden Telefoon 25396 13 Lezers klommen in de pen wilde ik toch kwijt. Hiermede mijn hartelijke groeten en mis schien tot nader schrijven, dan wat netter. Groningen Mevr. Leenes-Visser nieuwsgierig was je natuurlijk wel. 't Glazen potje had een ere plaats. 'k Vond het maar een vies ding die teen, maar hij was er trots op. Ik heb in 1912 wel de Koning zien binnenkomen, later nie mand meer. In 1914 ben ik uit Leeuwarden vandaan gegaan, maar nu, 60 jaar later, beleef je nog eens alles wat er toen gebeur de. Als ik nu in mijn kamer zit schijnt de zon en voor me op tafel staat een potje bloeiende crocus- sen. Waar zijn onze zo gezellige winters van vroeger - rijden als kind op slootjes, later op de grachten, vooral achter de Prin sentuin, dat was de plaats waar je samen kwam, de ijsbaan kostte geld, dat kreeg je niet van moe der, ze had het niet, maar och onze winterpret was er niet min der om. Ik ben eens met mijn va der vanaf Dongjum naar Leeu warden gereden, ik was daar ge logeerd bij een broer van mijn moeder. Vader haalde me per schaats terug. We waren nog niet in Franeker of 't begon te rege nen. „We moeten futmaken" zei vader, nou toen we in Leeuwar den kwamen konden we over de straten naar huis rijden en we moesten in de warme kamer op dweilen staan, de jas van vader en mijn mantel was een ijsmassa, regen en vorst tegelijk, ik was toen 16 jaar. Zo, dat is dan de ijs- geschiedenis. Nu nog een ander praatje, echt waar gebeurd. Friesland, 't land waar ze vroeger veel spookver halen vertelden. Als jong meisje moest ik de kousen en sokken van mij en mijn jongere zus en broertjes heel houden, nou dan onder 't stoppen enz. kwam er wel vaak 1 of 2 zusters van vader, die woonden dicht bij ons en dan maar koffie leuten en spookver halen vertellen. Nu eerst nog dit, als we van 't Vliet kwamen moesten we om thuis te komen de Noord- of Zuidvlietstraat door, dan kreeg je een zandpad waar links een boerderij stond, ik geloof Oostenbrug heette die boer, dan had je rechts land met een brede goed stromende sloot, een dam en hek scheidde de weg, dan naast die boerderij groente tuin, maar aan de weg als af scheiding bosjes of te wel strui ken echte stiekeme vrijershoek- jes. Als kind rende ik 's avonds daar voorbij, zo bang was ik, maar nu het spookverhaal. Mijn tante vertelde, naast dat hek op de dam was, wat ze in Friesland noemen, een stap, daar werden bussen enz. geboend en schoon gemaakt. Nu was er eens een man uit de stad gekomen en die zag een vrouw daar bij 't water. Hij zei „wat mut dat?" en meteen was de vrouw weg. 't Is al jaren geleden hoor, zei mijn tante, maar als kind van 7 of 8 griezel je en och door al die spookverhalen word je echt bang. Ik was zo'n jaar of 16, kwam op zondag avond om 10 uur bij die boerderij langs, als je een vriendje had ging je Cambuur of kleine Kalverdijk langs, maar alleen liep je 't Vliet langs, dus bij die boerderij enz. Op eens blijf ik stokstijf staan op die stap naast die dam zat een vrouw te spoelen, toen begon die vrouw te praten: „binne jou bang? Wat doene jou nog zo laat op straat en dan maar alleen op de diek?" Ik zei „ik kom van mijn vriendin, ik mut naar huus, maar wat mutte jou daar zo laat nog aan 't werk?" „Nou" zei ze, „kleine jongen had de broek vol, ik dacht gauw even uutspoelen, anders bedroogt 't zo, kan mor gen meteen in de was". Nou U begrijpt, dat was de vrouw van de boer. Ik opgelucht naar huis, maar heb me wel voorgenomen als ik ooit trouw zal 'k er voor zorgen dat mijn kinderen ner gens bang voor mogen zijn en ze zijn 't ook niet. 'k Hoop dat U mijn briefje lezen kan, mijn handen doen 't niet zo goed meer, maar ja, dat praatje Elfstedenkampioen Karst: teen in flesje

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1974 | | pagina 11