HERINNERINGEN AAN DE
FABRIEKSTEEG VAN VROEGER
SKUTSJE SILEN
nan.
J94J
wm oor
rmeubellistige
y\ideeën
Mensen bekijken f DEPRINS^™™
8
Vervolg van pagina 5
Vervolg van pagina 4
Vervolg van pagina 7
w hamer/ma bv
'i leine 3£ranf<5/e leeót iedereen
zoon Piet. En de heer Terpstra
schreef over Hartelust; waren er
dan meer magazijnen dan die in de
Romkeslaan Op de plaats die hij
beschreef lag achter de schutting
een gardenierstuin, die, meen ik,
van Keverkamp, de groenteboer
van het Tulpenburg was. Die
schutting liep in mijn jongenstijd
door langs de gedempte sloot, (een
sloot die een verlenging vroeger
was van de z.g. „skietsloot") tot aan
de Romkeslaan en Keetbuurt.
De bijnaam Bilde Ritske is
afgeleid van Billy Ritschie, de
vroegere bijnaam van Charly
Chaplin in zijn begintijd. Als er in
de jaren voor 1920 in de
Leeuwarder Bios een film van
Charly vertoond werd, stond er bij
de ingang van de Bios een
levensgrote poster van de scteur
met daaronder in grote letters,
Billy Ritschie. De laatste letter kan
een y geweest zijn maar dat weet ik
niet meer. Wij zongen vroeger ook
een liedje dat begon zö: „Daar is
Billy Ritschie van de Bioscoop,
Billy Ritschie is niet van de blauwe
knoop"enz.
De heer Terpstra heeft mijn
geheugen wat opgefrist, vooral
door het feit dat de schoenmaker
niet Van der Veer maar Van der
Veen was. Toen ik dat las dacht ik
kijk dat ligt beter in 't gehoor. Ik
had er Van der Heide voor aan
gekeken en dat was fout. Maar wat
niet fout is; wij hebben allebei een
flinke geheugenopfrisser gehad
en heel wat oude bewoners van het
vroegere complex waar wij onze
jeugdjaren doorbrachten er een
wezenlijk plezier mee gedaan,
gezien de reacties. En dat is een
van de wezenlijke bestaansgron
den van ons onovertreffelijke
„Kleine Krantsje".
Neede
S.R.v.Elsloo
met zilveren knop. Netjes en
afgemeten zijn z'n schreden,
wiskunstig plaatst hij telkens z 'n
stok. De andere Pa heeft géén
stok, maar een sigaar in z'n hand,
prcies tussen duim- en vinger.
Gracieus tipt hij er met 'n zwaai
telkens de as af. Nademaal ik 't
woord „salarisverlaging" opvang,
vermoed ik met rijksambtenaren
te doen te hebben.De twee Ma's
wandelen heel kalm en bedaard, 't
er van nemend deze dag, zich bij
wijlen verpozend met de jongetjes,
derwelker snuitjes armzalig bleek
zijn. te vermanen en te bestraffen.
Daar is de joviale, dikke heer, die 't
hele park in beroering zet met z'n
bulder-lach, die de mussen
verschrikt doet opstuiven en z'n
vrienden luidop lachen. Deze man
is de O-weeër, die op z'n duiten
gepast heeft en z'n tijd zoek kan
brengen met 't opduiken van
allerlei moppen en grappen en ze
nog wat opgesierd verdervertelt.
Dan komt er nog een heer met 't
stoicijnse gezicht, en de hoge
boord. Keurig netjes is de vouw in
z gr'jze fantasiebroek, smette-
Vervolg van pagina 1
loos rein als de huid van een pas
geboende neger z'n zwarte jas.
Stijf houdt hij zijn om kokerde hals
en stapt met snelle schreden voort,
'n azijn-atmosfeer achter zich
latend.
En-de mussen tjilpen en vechten
met elkaar, 'n Paar katten rennen
in lenige sprongen over 't grasveld,
één samenvoeging van sierlijke en
bevallige slankheid.
En ook is er 'n klein meisje, dat in 't
grint zit en haar toetje volstopt met
zand.
Zeglundert.
Met z'n 'allen naar het Rengerspark. Als trouwe wachter bij t toegangshek: pliesje Fetter
bedeelden. Dit kwam dan nog
warm uit de oven van Stelwagen
aan de overkant. Nou, dat ging er
bij ons allen wel in. Die andere
leraren kan ik me niet herinneren
doch dat zullen al wel Mulo
mensen zijn geweest. Wij woonden
toen in de Klanderijstraat (nu ook
bijna al weg gesaneerd) en
maakten voor de le klas, en later
toen we in de 5e kwamen op de
Keizersgracht ook, gebruik van
het pontje van Eppinga. Deze zat
altijd te knutselen aan miniatuur
pontjes. Materiaal had hij genoeg,
want dat viste hij bij zijn heen en
weer tochten uit het water. Wat
moest hij zijn trekkabel die over de
gracht was gespannen vaak
neerlaten want er was veel water
verkeer toen. Ik zou zo nog wel
bladzijden vol door kunnen gaan,
maar sluit nu maar met te
vermelden dat ik in 1916 ben
geboren en zo de schooldatums leeftijd van 6 jaar in de eerste klas.
goed weet aan de hand van de ^„warden P. Visser
voor de Düvel fan Earnewald
(zo werd de zeer ijverige veldwach
ter van Eernewoude genoemd), we
aten de meegebrachte boterham
men en dronken uit kügelfleskes.
Het was meestal donker als we
weer thuiskwamen, want in de
namiddag liet de wind het vaak
afweten en moesten we een groot
gedeelte van de thuisvaart trek
kende en bomende afleggen. Soms
kwamen we doorweekt terug,
omdat Pluvius in grote hoeveelhe
den z'n milde gaven over ons had
uitgestort. Dat was natuurlijk wel
een van de onplezierige kanten
van de watersport, maar dat neemt
niet weg, dat dat stuk van het
verleden me voorkomt als een
hemelse tijd. Het gaat er mede als
met alle perioden van het leven,
dat nu eenmaal niet alleen bestaat
uit rozegeur en maneschijn, de
prettige dingen blijven beter in het
geheugen gegrift dan de onplezie
rige en als Anatole France ergens
zegt, dat "niets zo verantwoorde
lijk is voor die goede oude tijd als
een slecht geheugen" kan ik het
niet helemaal met hem eens zijn.
Het is een gave van de hemel, dat
de mens het verdriet, dat hij heeft
meegemaakt, beter laat vervagen
in zijn geheugen dan de vreugde,
d ie hij heeft beleefd.
Hoe het ook zij, de liefde voor het
Heitelan dateert uit die tijd, toen
het nog zo heerlijk landelijk was,
toen de grote kanalen nog niet
waren gegraven en men overal de
plompeblêdden nog tegenkwam.
Weilswaar begonnen de motor
boten hun intrede toen al te doen
en verschenen de scherpe jachten,
de B.M.'s en de 30 M's, maar
hoofdzaak waren nog altijd de
platboomde vaartuigen, de tjot
ters, de prachtige boeiers en de
schouwen, die bij het landschap
horen als de gevel bij een huis.
Maar ja, tempora mutantur et nos
inillis.
De tijden veranderen en wij ver
anderen met hen.
JH MUITE METWERKERS ON
DER VIER OGEN VERWIETE.
MAR IN'TOPENBAAR PRIEZE
HEN HEIT WEEGT SWAARDER
AS DUZEND MOOIE LEUZEN.
AT JE JE BASERE OP "HOREN-
ZEGGEN" LATE JE JE INNE
LUREN LEGGE.
IEDEREEEN GHLOVF. IS KREK
SO VERKEERD AS GIEN EEN
GELO-VE.
MOED GROEIT DEUR TE DUR
VEN. VREES DEUR UUT TE
STELLEN.
GIEN ENKELE SAAK IS VEILIG.
AT ER NIET AL LIED MAR WEER
PLANNEN VOOR VERBETERING
UUTWEKKT WUDDE.
MEER WERKE IS DE BESTE
MEN IER OM AARDIGHEID AN'T
WERK I E KRIJEN.
CORRESPONDENTIE
Abonnee, de heer W J. te Nijkerk.
De geschiedkundige Beschrijving
van Leeuwarden "van den vroeg-
stentijd tot den jare 1846" door W.
Eekhof, is in 1967 heruitgegeven
door de Fryske Akademy en
gedrukt bij de Boek- en Offset-
drukkerij N. Miedema en Co te
Leeuwarden.
Abonnee, Mevrouw K. van der
Meulen te Almelo
Uw veronderstelling is juist. De
schrijver had ons verzocht niet
z'n werkelijke naam onder het
stuk te zetten.
MEJ.DE HAAN
„Er is", aldus onze abonnee de
heer D. Nieuwenhuis te 't Harde,
„toch nog een foutje geslopen in
mijn verhaal over het Emmaplein
en omgeving in 't Kleine Krantsje
nummer 222. Het was niet Mej.
Zendijk, die met het driedaagse
schoolreisje van School 12 mee is
geweest naar Delden, maar Mej.
De Haan.
Mej. Zendijk was degene die met
mij steeds de kinderen begeleidde
bij de optochten ter gelegenheid
van de verjaardag van Koningin
Wilhelmina. Opmerkelijk overi
gens in dertiger jaren dat de
overige leerkrachten daar niet
voor waren te vinden en enkelen
zelfs weigerden om het Wilhelmus
in de klas te zingen of kinderen
mededelingen te doen over de
Oranjefeesten, aldus de heer
Nieuwenhuis.
woonde er in het Heer Ivostraatje
een vrouw, van wie verteld werd,
dat ze letterlijk alles in het blauw
had. Aafke heette ze en haar
en voel me op en top een
Oosthoeker, hoewel ik niet
in Leeuwarden, maar in
Bolsward geboren ben.
Maar ik was nog geen twee
jaar, toen we al in Leeu
warden kwamen wonen,
direct in het oosten van de
stad. Lang hebben we in de
2e Cambuurdwarsstraat
gewoond, tot we een twin
tig jaar geleden naar de
Cambuurstraat verhuisden
Langer dan zestig jaar heb
ik nu dus al in deze buurt
gewoond en ik zou er niet
graag vandaan willen. Dat
geldt trouwens ook voor
mijn vrouw; we zijn wer
kelijk op en top Oosthoe
kers en zouden voor geen
goud willen wonen in een
ander deel van de stad. Het
is zelfs zo sterk, dat we ons
eigenlijk pas lekker voelen,
zodra we, komend uit de
binnenstad, de Tuunster-
brug zijn gepassseerd. Nu
komt die verknochtheid
aan het oosten misschien
niet van een vreemde, want
grootvader van moeders
kant. Klaas Zijlstra, woon
de hier vlak bij aan het
Oranjewaltje. Hij had daar,
in een stil huis overigens,
een slagerijtje - de oudere
Oosthoekers weten dat nog
wel. Maar goed, er zijn
meer mensen, die net als
wij in het oosten thuisho
ren - let er maar eens op,
sommige families wonen er
van geslacht op geslacht.
Oost - west - in de Oost
hoek is 't best
HARTOG DE BRUIN
Cambuurstraat 38
bedrijfstimmerman
bij AGO
voorkeur ging zozeer naar de
kleur blauw uit, dat zelfs de
muren van haar huisje blauw
waren geverfd. "Aafke Blauw"
zou een voor de hand liggende
bijnaam voor haar zijn geweest,
maar iedereen in de buurt kende
haar als Aafke Plattekoek. Aafke
liep namelijk met een bakkers
karretje en verkocht platte
koeken. Die waren, voor zover we
weten, niet blauw, maar het
bakkerskarretje was het wel, de
koekjestrommels waren het ook.
Soms zeiden de mensen er wel
eens wat van, maar Aafke liet het
blauw blauw.
MMM woninginrichting
si. hr.in'. 104 levnw.irden tul 23005
