VERSCHIJNT BINNEN ENKELE WEKEN
tachtig pagina's
kostelijke
lektuur
de leukste
verhalen
uit 10 jaar
t Kleine
Krantsje
Gireer
f 9.90 naar
98.10.62 tji.v.
t Kleine
Krantsje
en het wordt
U op de dag
van verschijnen
toegestuurd.
formaat
24 x 17 cm.
Afgehaald van
ons kantoor
(Vredeman de
Vriesstraat 1)
is de prijs
f8.75.
en heel veel
foto's
DE NDE JAS VAN SIPKE
SCHAAF Schoenen met pasvorm NIEUWESTAD 86
3
i ^ifleine 3Crantöje leeM iedereen
KOEKHAPPEN
NU DIRECT BESTELLEN
Jou must es een nije jas
hewwe."
Ze zaten die avend bij de tafel.
Het was in't laast van september
en 't wudde al fris op straat. Het
kacheltsje was an en de lamp was
an en het was genoeglijk inne
kamer.
Sipke zat de krant te bestuderen
en Martha was bezig met het
breiden van een lange onder
broek voor Sipke.
Sipke keek op vanne krant,
jen nije jas?" ,Ja", zei Martha,
„een nije jas". „Waarom mut ik
een nije jas hewwe?" „Siestou
nooit es naar dien zundaagse
kleren?"zei Martha. Jie jas van
dij is suterig wudden in de jaren
dastem nou al dragen hest. Dou
hast die jas al voordat wij trouwd
binne, nou dan wud et wel es tied
dast een nije krijst su 'k zo zegge".
„Maar", begon Sipke, „kanne we
dat betale? Wat kost zo'n jas wel
niet?
Sipke werkte op de sukereifa-
briek en daar hoorde hij niet di-
rekt bij de topfunctionarissen.
Jaat dat nou maar an mij over",
zei Martha, „ik hew al met
Kreger praten en die komt
morrenavond met de stalen en
dan nimt ie meteen de maat van
dij".
En zo kwam Kreger, de kleer
maker, de volgende avend bij
Sipke en Martha op bezoek.
„So, daar was ik dan, goeie-
navend", zei Kreger.
Kreger was een lange, schrale
man met krulhaar en platvuten.
Kreger was namelik niet alleen
kleermaker, hij hielp oek in
Zalen Schaaf, as er wat te doen
was en dan was ie oek nog drager
bij begrafenissen. Kreger en sien
vrouw hadden tien kienders, en
in die tied was er nog gien kien-
derbijslag en suksoorten van
dingen.
„Kopke tee, Kreger?" vroeg
Martha.
„Graag vrouw", zei Kreger, ,je
piese der beter van as van een
kusje brood, segge ze wel es".
„So, ja", was et antwoord van
Martha.
Sipke zei niks. Sipke zei nooit
veul.
„Hoe gaat et met de vrouw en
met de kienders? vroeg Martha
verder. „Best hoor, ja heel goed
gelukkig", dntwoordde Kreger
met een glimlach. ,Ja, mien
vrouw seit wel es, as we so bij
mekaar in de kamer sitte te
ganzeborden, of we hewwe een
paar pon sausjes bij de Metz
haald, dan seit se wel es, „wat
hewwe et toch gesellig, ik su nog
so graag es een tweeling hewwe
wille".
JLieve God, man", riep Martha
uut. „Hoe het so'n vróuw d'r
nocht an. Jimme hewwe d'r al
tien en dan nog een tweeling
hewwe wille, foei foei".
Sipke was onder dit gesprek wat
ongedurig wudden en hij zat
maar met sien ene han over zien
kin te wriewen.
Ja, kom zei Kreger, „we mutte
ons maar es met de jas voor de
baas bemoeie, hé
Hij pakte de staalkaarten en
Martha bekeek en bevoelde de
verschillende stoffen.
„Sipke", zei ze na een pooske,
wat denkst hiervan en ze liet em
een kaart zien waar een licht-
bruun stukje stof opplakt was.
„Vienst dit niet mooi?
Sipke had net zoveul verstand
van stoffen as een peerd van
pianospeulen, dus Sipke von de
stof oek mooi. En zo wudde
Sipke de maat nomen en Kreger
stapte op.
Na een paar weken kwam Kreger
met een zwart pak waarin de jas
zat. Kreger kwam passen. En bij
dit passen was er wat anne jas,
maar Martha kon het niet tuus-
brenge.
,X)'r mankeert toch niks anne
jas hé Kreger", vroeg ze.
„Mees, hij sit as gegoten. As ge
goten sit ie.r beerde Kreger.
Joop es even een paar stappen,
Sipke", zei Martha.
Sipke voelde zich in die nij stieve
jas as niet van dizze wereld.
„Sipke, seg ik", zei Martha weer,
„hoorst mij niet, ik seg loop es
een paar stappen".
Sipke deed drie stappen vooruut.
Kreger ston er bij of ie een beeld
houwwerk maakt had en her
haalde nog es „as gegoten, zeg
ik".
Joop nou nog es een paar stap
pen weerom
,Nee", zei Martha ik sien d'r oek
niks an.
Totdat de jas helemaal in
mekaar zat en toen was et te laat.
Vanself musten Gosse en Griet
de nije jas oek sien.
Toen Griet de nije jas zag, zei ze
teugen Sipke, dou must dien
hannen es inne busen steke as't
kanst".
En och here, meessen, dat kon ie
niet, de busen waren te laag inset.
As Sipke de hannen inne busen
steke wu, dan zatten zien armen
stief langs 't lichem.
Het was gien gesicht.
Jn Kreger sei nog wel dat et de
nijste Weense mode was", zei
Sipke.
WRT.