VERSCHIJNT BINNEN ENKELE WEKEN tachtig pagina's kostelijke lektuur de leukste verhalen uit 10 jaar t Kleine Krantsje Gireer f 9.90 naar 98.10.62 tji.v. t Kleine Krantsje en het wordt U op de dag van verschijnen toegestuurd. formaat 24 x 17 cm. Afgehaald van ons kantoor (Vredeman de Vriesstraat 1) is de prijs f8.75. en heel veel foto's DE NDE JAS VAN SIPKE SCHAAF Schoenen met pasvorm NIEUWESTAD 86 3 i ^ifleine 3Crantöje leeM iedereen KOEKHAPPEN NU DIRECT BESTELLEN Jou must es een nije jas hewwe." Ze zaten die avend bij de tafel. Het was in't laast van september en 't wudde al fris op straat. Het kacheltsje was an en de lamp was an en het was genoeglijk inne kamer. Sipke zat de krant te bestuderen en Martha was bezig met het breiden van een lange onder broek voor Sipke. Sipke keek op vanne krant, jen nije jas?" ,Ja", zei Martha, „een nije jas". „Waarom mut ik een nije jas hewwe?" „Siestou nooit es naar dien zundaagse kleren?"zei Martha. Jie jas van dij is suterig wudden in de jaren dastem nou al dragen hest. Dou hast die jas al voordat wij trouwd binne, nou dan wud et wel es tied dast een nije krijst su 'k zo zegge". „Maar", begon Sipke, „kanne we dat betale? Wat kost zo'n jas wel niet? Sipke werkte op de sukereifa- briek en daar hoorde hij niet di- rekt bij de topfunctionarissen. Jaat dat nou maar an mij over", zei Martha, „ik hew al met Kreger praten en die komt morrenavond met de stalen en dan nimt ie meteen de maat van dij". En zo kwam Kreger, de kleer maker, de volgende avend bij Sipke en Martha op bezoek. „So, daar was ik dan, goeie- navend", zei Kreger. Kreger was een lange, schrale man met krulhaar en platvuten. Kreger was namelik niet alleen kleermaker, hij hielp oek in Zalen Schaaf, as er wat te doen was en dan was ie oek nog drager bij begrafenissen. Kreger en sien vrouw hadden tien kienders, en in die tied was er nog gien kien- derbijslag en suksoorten van dingen. „Kopke tee, Kreger?" vroeg Martha. „Graag vrouw", zei Kreger, ,je piese der beter van as van een kusje brood, segge ze wel es". „So, ja", was et antwoord van Martha. Sipke zei niks. Sipke zei nooit veul. „Hoe gaat et met de vrouw en met de kienders? vroeg Martha verder. „Best hoor, ja heel goed gelukkig", dntwoordde Kreger met een glimlach. ,Ja, mien vrouw seit wel es, as we so bij mekaar in de kamer sitte te ganzeborden, of we hewwe een paar pon sausjes bij de Metz haald, dan seit se wel es, „wat hewwe et toch gesellig, ik su nog so graag es een tweeling hewwe wille". JLieve God, man", riep Martha uut. „Hoe het so'n vróuw d'r nocht an. Jimme hewwe d'r al tien en dan nog een tweeling hewwe wille, foei foei". Sipke was onder dit gesprek wat ongedurig wudden en hij zat maar met sien ene han over zien kin te wriewen. Ja, kom zei Kreger, „we mutte ons maar es met de jas voor de baas bemoeie, hé Hij pakte de staalkaarten en Martha bekeek en bevoelde de verschillende stoffen. „Sipke", zei ze na een pooske, wat denkst hiervan en ze liet em een kaart zien waar een licht- bruun stukje stof opplakt was. „Vienst dit niet mooi? Sipke had net zoveul verstand van stoffen as een peerd van pianospeulen, dus Sipke von de stof oek mooi. En zo wudde Sipke de maat nomen en Kreger stapte op. Na een paar weken kwam Kreger met een zwart pak waarin de jas zat. Kreger kwam passen. En bij dit passen was er wat anne jas, maar Martha kon het niet tuus- brenge. ,X)'r mankeert toch niks anne jas hé Kreger", vroeg ze. „Mees, hij sit as gegoten. As ge goten sit ie.r beerde Kreger. Joop es even een paar stappen, Sipke", zei Martha. Sipke voelde zich in die nij stieve jas as niet van dizze wereld. „Sipke, seg ik", zei Martha weer, „hoorst mij niet, ik seg loop es een paar stappen". Sipke deed drie stappen vooruut. Kreger ston er bij of ie een beeld houwwerk maakt had en her haalde nog es „as gegoten, zeg ik". Joop nou nog es een paar stap pen weerom ,Nee", zei Martha ik sien d'r oek niks an. Totdat de jas helemaal in mekaar zat en toen was et te laat. Vanself musten Gosse en Griet de nije jas oek sien. Toen Griet de nije jas zag, zei ze teugen Sipke, dou must dien hannen es inne busen steke as't kanst". En och here, meessen, dat kon ie niet, de busen waren te laag inset. As Sipke de hannen inne busen steke wu, dan zatten zien armen stief langs 't lichem. Het was gien gesicht. Jn Kreger sei nog wel dat et de nijste Weense mode was", zei Sipke. WRT.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1974 | | pagina 3