ZATERDAG: WEERKLANK REÜNIE
5
Langs de straat - vijftig jaar geleden
KOPPIE KRAUW (vervolg van pagina 4
'f 3£(eine 3-Crantóje leeöt iedereen
In het Clnbgebonw Ons Doel
aan de MJB. Trompstraat zal
zaterdag (2 november) een reü
nie gehouden worden voor vroe
gere bewoners van de Weer
klank. Dat zal dan de tweede
samenkomst zijn, want ook het
vorige jaar kwamen de oud
Weerklankers al eens zeer gezel
lig bij elkaar.
Het initiatief is ook ditmaal
uitgegaan van de heren Velt,
Leegstra en Van Kooten, die
hopen, dat weer velen gebruik
zullen maken van deze gele
genheid met elkaar een "echte
ouwe Weerklank-avond" te bele
ven.
De avond begint om zeven urn
en het is voor adsprant-deelne-
mers niet nodig zich eerst op te
geven: wie er binnenvalt is wel
kom en er zijn ook geen kosten
aan verbonden. De verzameling
foto's van de Weerklank, die er
is te zien, is weer groter dan het
vorige jaar en auteur Abe
Brouwer zal enkele gedeelten
voorlezen uit zijn boek over de
Weerklank, waaraan hij na de
vorige reünie begonnen is.
Ook zullen de reünisten met de
initiatiefnemers een wandeling
kunnen maken door "de Echo",
zoals de buurt van de Weer
klank tegenwoordig met een
toepasselijk woord wordt ge
noemd.
Alzo, oud Weerklankers: allen
op naar Ons Doel - het kan weer
een hardstikke leuke avond
worden.
Ziehier de oude volière in de
Prinsentuin, waar Papa bij het
„koppie-krauen" met z'n vinger
bekneld raakte in het gaas
Ze gingen heen, en even later
was Jantje druk bezig met de
marmotjes, en stond de heer in
stomme bewondering de klim
partijen van de eekhoorns gade
te slaan. Hij wierp hun stukjes
koekje toe en nóg groeide z'n
bewondering, toen hij zag, hoe
leuk die roodbruine broeders de
lekkernij beknabbelden.
Toen ontdekte hij de papegaai..
"Ha, lorre," sprak hij, op 'n toon
alsof hij een jeugdvriend na
lange jaren van scheiding weer
ontmoette.
De papegaai uitte een schelle
kreet en wipte tegen 't raster
werk zijner kooi, zich vasthou
dend met snavel en klauwen.
"Lorre koppie krauw?" vroeg
vleiend de heer, en stak z'n wijs
vinger door de traliën. De
papegaai liet zich wat zakken
om te ontkomen aan die kronke
lende wijsvinger, en scherpte z'n
snavel. Verder wurmde de heer
z'n vinger door de nauwe
opening, en een trek van blij
genoegen overtoog z'n gelaat,
toen hij inderdaad Lorre koppie
krauwde.
Zéér voldaan wilde hij z'n vinger
terugtrekken. En alstoen was
het, dat hij lichtelijk versteenend
naar z'n hand bleef staren, en
nogmaals trok en rukte.
"Komt Pappie nou mee?" vroeg
Jantje. "Zo direct," zei de heer,
op 'n forse toon, "wacht even."
De eekhoorntes zaten stil te
kijken naar een heer, die voor
een traliehek ronddanste, waarin
hij met z'n vinger vastzat; de
papegaai accompagneerde de
ten slotte zéér onopvoedende
taal van de heer met luid gekrijs
en Jantje huilde.
Toen de heer eindelijk z'n vinger
had losgerukt, parelde 't zweet
'm op z'n voorhoofd en was hij
gevaarlijk.
