HERINNERINGEN A AN HET
STEDELIJK GYMNASIUM
8
'f 3~~leine 3Crantóje leeót iedereen
Hierbij het laatste van een reeks
artikelen van onze abonnee, de
heer Mr. J.S. Brouwer te Bussum
over het Stedelijk Gymnasium
aan de Arendstuin in vroeger
jaren.
Frans genoot men van de leraar
Brederode, een heftig man van wie
ik nimmer heb begrepen of hij het
Frans koos als passend bij zijn
temperament of het temperament
demonstreerde om echt Frans te
zijn.Hetwasdetijd, waarin en niet
alléén bij Frans, de balans
oversloeg naar het leren lezen in
plaats van het leren spreken en
schrijven. De universiteit vroeg om
studenten die hun literatuur in
vreemde talen aankonden en niet
zozeer in Parijs de weg konden
vragen. Dit werd onlangs nog
actueel toen een zich noemende
Age Bijkaart tegen dit achterblij
ven der spreekvaardigheid tekeer
is gegaan in de landelijke pers.
Lessen die op het vertalen uit het
Frans gericht zijn, laten niet
zozeer een indruk na als wanneer
men er later zijn Frans aan te
danken zou hebben. En een
opvallende trek van dit talenon
derwijs was dat de uitspraak
helemaal in het gedrang kwam, bij
alle drie talen. En wie nü zijn oor te
luisteren legt niet alleen bij
toeristen maar ook bij speechende
figuren, twijfelt of daarin intussen
veel veranderd is....
Het weinig verzorgen van die
uitspraak was dus niet een
Leeuwarder versachijnsel.
Er waren natuurlijk nog meer
vakken buiten talen gymnastiek
en tekenen, waarbij we dan de
wiskunde noemen, aanvankelijk
toevertrouwd aan Dr H.B.A.
Boekwinkel, later lector in U-
trecht.
Een knappe wat levensvreemde
man, die het triest en wanhopig
vond als hij zijp leerlingen niet tot
het wiskundig denken kon
brengen. Wat een wonder....!
VASTE BLUNDERS
Ook hier, bij vaste blunders, een
vaste tekst:
Elk weet waar Almen's kerkje
staat
en kent de wegdie derwaarts gaat
uit het gedicht van Staring van een
hoofdige boer, die ondanks de
aanleg van een bruggetje toch
doorde sloot naarde kerk waadt.
Zijn opvolger weet ik niet meer,
misschien een meneer Terpstra,
daarna kwam een olijke heer, de
heer van de Craats, Geldersman
en tevoren verbonden aan het
instituut Poutsma. De man bij
uitstek voor een vlot, re-eel en
vooral duidelijk wiskunde-onder-
richt. De B. leerlingen hadden
uiteraard veel meer met hem te
maken dan ondergetekende als A.
Dus past een terughoudendheid in
DOOR
MR. J.S. BROUWER
Stiekem door leerlingen geno
men foto's: linksboven de heer
Brederode, leraar Frans; rechts
boven de heer Stoop Sr., een
van de curatoren, die zo nu en
dan een les kwam bijwonen. De
leerlinge op de foto is Corrie
Carsjens. De heer Van den Berg,
leraar natuurkunde, was zo
streng, dat ze hem niet stiekem
durfden te fotograferen; hij
poseerde.
een overigens goed bedoelde
beoordeling, evenzeer voor de
lessen in natuur en scheikunde,
die al spoedig kwamen in handen
van een bijzonder prettig leraar.
Ir. van den Berg, later nog
conrector en nog in functie in de
feestdagen van 1955.
Natte His, mag je tegenwoordig
niet meer zeggen, het heet nu meen
ik biologie, was jarenlang toever
trouwd aan mejuffrouw Dr G. van
der Meulen, en uit de korte tijd
dat een Aleerlingdat vak beoefent,
was het wel aardig maar ook een
vervelend vak. Smaken verschillen
nu eenmaal. Ik heb nog vaak
gegrinnikt dat een massa bijeen-
gehaalde blaadjes, gedroogd tus
sen filtreerpapier, een prachtig
cijfer opleverden.
TANTE RENS
Maar dan geschiedenis. Eerst was
er nog even de leraar Meerdink,
die spoedig naar Den Haag
overging en de naam naliet van
een boeiend verteller, toen de
leraar Quast die ook al door Den
Haag opgeslokt werd maar
intussen te rechter tijd kwam om
de classicus Schwarz op te volgen
als leider van de Voetbalclub
Podokia.(snelvoetigheid). Daarna
begon een periode die maar zelden
op een school zal voorkomen. De
komst van een lerares die door
haar eigen karakter, door haar
toneel regie, door intense belang
stelling voor de leerlingen zelf van
wie zij groot respect genoot, zich
zelf zonder enig risico voor haar
prestige en ondanks die grote ver
trouwelijkheid een monument
bouwde. Juffrouw Rens Douma,
blijkbaar later met eretitel tante
Rens, gaf een realistisch geschie
denis onderricht;met de handicap
dat de officiële leerstof uit
oorlogen, vorstenhuizen e.d. be
staat, wist zij dit vak met
menselijke accenten levend te
maken.
Zeer kort voor haar betreurd
verscheiden was ze nog even op het
75-jarigfeest van de LGC.
Het toenmalig Gymnasium bood
nog enkele extra's, zoalsHe
breeuws voor aanstaande domi
nees, en Cosmografie (voor allen)
een enkel uurtje, waarvoor de
directeur van de RHBS Dr H.F.
Huisken, overkwam van het
Zaailand.
Een gymnasiaal verhaal zou onvol
ledig zijn zonder 'het curatorium,
een college van heren, (dames
kwamen er nog niet aan te pas) uit
notabele kringen en uiteraard
academici die wisten waarover ze
het hadden met vrij grote invloed
op de overgang van leerlingen, en
op benoemingen, en zo in het
algemeen een college van wijze
mannen naast en tussen ge
meentesector en leraren. Bij het
(vervolg op pag. 11)
Een foto uit 1930: opvoering van de familie Stastok onder leiding van de zeer geliefde
lerares geschiedenis en bekwame regiseuse mej. R. Douma, alias Tante Rens. Zittend
op de grond Wim Burger en Edo Offerhaps, daarachter zittend: Nettie Molenaar, Joh.
Heep, Meta Kummer, Tante Rens, een onbekende, Willy de Vries, Koert van Beyma
en Jetty Enk. Staand: Jan Cannegieter, Sjoerdje Bosma, Bé van Sloterdijck, Johan
Dijkstra, Corrie Carsjens, Annie Engekes, Ritske Iwema, Cilia Wes tra, Gerrit
Offerhaus, Anneke Carsjens, Henk Kater en Piet "Wier". Dit Wier was een bijnaam
i.v jn. Plets woonplaats; z'n werkelijke achternaam kunnen we helaas niet noemen.
