DIT IS NOU EENS EEN LEUK
CADEAU VOOR SINTERKLAAS
BOEKJE
KOEKHAPPEN
IS
VERSCHENEN
-k
Nieuwe uitgave
Oud Leeuwarden
door
Fenno L. Schoustra
S,75
OOK VERKRDGBAAR IN DEBOEKHANDEL
HET DRAMA VAN T KNIENVAN GOSSE
3
DE ROMANTIEK VAN
"DE GOEIE OUWE TIJD"
KOSTELIJKE VERHALEN OVER VERDWENEN
BUURTEN EN STADSTYPEN.
Zomaar een greep uit de inhoud: Altijd wat te beleven
op het Vliet De tragedie van Ouwe Tietsje Tussen
Oldegalileën en Dokkumer Ee Man zonder benen
bleef lastige knaap Volkshumor van elk niveau:
Leeuwarders met mooie bijnamen In de schaduw van
de Oldehove - De tragedie van een weerglasmaker:
brave burgerman werd bedelaar Blokhuisbuurt met
gemeenschapszin Buurten, die langzaam liggen te
sterven Jentsje Tit en Jan Duum, markante kerels
Onze Boterhoek: eens de Jordaan van Leeuwarden
De laatste der Mohikanen; Ouwe Hart was
schilderachtige figuur Snorrewiets had Snorresiets
moeten heten.
Maar ook: Sterk stukje in oorlogstijd: Peke
ontwapende z'n moordenaars
80 pagina's - formaat 17 x 24 cm.
Met heel veel prachtige foto's
Per giro besteld: fl. 9.90 naar nummer 981062
t.n.v. 't Kleine Krantsje
Afgehaald van 't Kleine Krantsje,
Vredeman de Vriesstraat 1 (naast Emmakade39)
is de prijs slechts:
Telefoon 05100 - 20302
t !fiCleine 3Crant6je /eeof iedereen
Gosse en Griet hadden gien
kienders. As meessen gien kien-
ders hewwe om voor te zorgen,
dan hewwe ze vaak een hon of
een kat of een veugel, een
kanarie of zo, of een visglas met
een paar goudvissen der in.
Gosse en Griet hadden een kat.
Een grauwe dikke kater, Joris.
Joris was pikzwat met een wit
befke.
Het enige, wat Joris in zien leven
deed, was ete en drinke en slape.
As ie lag te slapen - en dat deed
ie het liefste - lag ie steevast inne
grote stoel van Gosse. As Gosse
tuuskwam vanne sukereifabriek
en ie had zich wat wassen en wat
opknapt, dan must ie Joris eerst
uut de stoel tille, want uut
zichzelf gong Joris der van zien
levensdagen nooit uut. Gosse lei
em dan voor de kachel op zien
matsje neer, wat speciaal voor
Joris daar neer leid was. Joris
was de huusgenoot van Gosse en
Griet. Maar over Joris zalle we
et nou niet hewwe.. Joris is een
hoofdstuk appat. Daar kom ik
nog wel es op terug.
Maar ze hadden nog een beest.
Een knien. En dat knien zat in
een knienehokje naast het bank
je voor de keuken. Et kniene
hokje kon daar mooi staan
teugen de liguusterhaag en bij
de floksen.
Gosse zorgde as een vader voor
et knien. As ie even tied had
gong ie fut om gras te snijen en
bladden vanne peedebloem. Ie
dere zaterdag lag ie oppe knieën
inne berm voor voer voor et
knien. Dat gong zo de zeumer
deur en dat gong de herfst deur.
En Gosse gong van et beest
houen. Hij praatte der met.
Maar ja, een knien is een knien.
En as arbeidersmeessen een
knienehokje hadden met een
knien der in dan was deurgaans
et knienehokje na de kesdagen
leeg. Dan was et knien inne
maag terecht komen van zien
verzorgers. En na de sunteklaas-
avend. die ze bij Sipke en
Martha deurbracht hadden bij
sukelademelk en een stuk vanne
spikkelaaspop van Egas. waren
zij anne beurt voor een vanne
kesdagen.
Het was de tweede kesdag. Op
die dag suden ze et knien
opete.
Griet su et brade en vedder ston
oppet menu van die dag eer
appels met spruutsjes.
Aangezien Gosse nog gien vlieg
kwaad doen kon su buurman
Stelpstra et karwei vannet slach
ten opknappe. Buurman Stelp
stra liep overdag met de brood-
karre. Buurman Stelpstra was
niet zo weekhartig as Gosse en
draaide zien han niet om voor et
slachten van een knien.
Gosse wudde met de dag stiller.
En kesmis kwam nader en
nader. En toen kwam et ogen
blik dat buurman Stelpstra et
knien zonder babbelegoegjes bij
de oren nam en met een
welgemikte klap de knienehemel
in hielp.
Gosse ston bij de voltrekking
vannet doodvonnis en must er
zowat van overgeve.
Nou mut et eerst besterve en dan
kan de vrouw et brade, zei de
beul, nadat et vel van et beesje
afstruupt was.
Gosse was zo van streek, dat ie
et knien, zo as et nou was, niet
anpakke konk
Ik zal mien vrouw even hale,
stotterde ie teugen buurman
Stelpstra. En Gosse gong et huus
in om Griet te halen.
Griet kwam en nam 4t knien van
buurman Stelpstra. Ik hew et al
voor jou skoonmaakt hoor zei
Stelpstra.
Mooi. mooi, zei Griet. Nou et is
een mooi stukje vlees, en et
veltsje is natuurlijk voor jou.
Tweede kesdag sneeuwde et.
Sipke en Martha kwamen om
een uur of elf. Nou, nou, zei
Martha toen ze an de tafel
zatten met een kopke koffie en
een plak koek met butter, wat
een weer hé
Ja, zei Sipke. as de winter
deurzette wil zu et wel es gauw
ies wudde kanne.
Ja, zei Gosse. Én, zei Martha
teugen Griet, hest et knien
lekker braden
Wacht maar tot et oppe tafel
komt, antwoordde Griet. En et
kwam op tafel. Geliek met de
eerappels en de spruutsjes. Griet
had heur best daan, et vlees zag
er heerlijk uut en Sipke liep et
water omme tannen.
Griet begon et vlees te delen en
ze lei een mooi boutsje op et bod
van Gosse.
Maar toen.
Gosse was een weekhattige man
die nog gien vlieg kwaad doen
kon, zoas ik al zeit hew.
Gosse zag in zien verbeelding
het mooie knien met zien mooie
witte vel.
Hij zag zich weer oppe knieën
leggen om et gras voor et beesje
te snijen, hij zag et knien weer
het gras opknabbelen.
En nou leit daar een stukje
gebradentsje van dat lieve beesje
op zien bod.
Hij kon et niet, hij kon et niet.
Hij kon gien hap deur de keel
krije.
Eet jimme et maar op, stottert ie
met een brok inne keel.
Bert van der Weerdt.
