HET WAPEN VAN LEEUWARDEN
GAAT IN ANDERE HANDEN OVER
'i 3i/eine ^ICrantóje leeót iedereen
Toen, in 1922, kwam de tijd van
het cabaret en kreeg het Café
Buis bij de uitgaande Leeuwar
ders een geweldige naam. Elke
week traden er andere artisten
op en dat waren artisten van
naam en faam: Meyer Hamel,
Maupie de Vries, A)ex de Haas,
Stella Seemer, enfin, noem maar
op-
Bert Klazema heeft er jaren
achter de piano gezeten, bege
leid door even voortreffelijke
musici als Piet Kreeft, Koster,
Maup Cohen en de Weense
violist Hans Braun.
OMMEZWAAI
"Het Wapen van Leeuwarden" zal zeer binnenkort in andere handen overgaan en wanneer we
dit zo zeggen, zullen er niet veel stadgenoten zijn, die direct begrijpen, wat er met dat Wapen
van Leeuwarden wordt bedoeld. Toch is dit, in het hartje van Leeuwarden, een zaak, die al
tientallen jaren bestaat en waarvan de naam voor alle passanten duidelijk leesbaar en zelfs
fraai geschilderd op de ramen staat. Maar hoe aardig deze aanduiding ook mag zijn, de
Leeuwarders zelf hebben er blijkbaar nooit aan kunnen wennen en spreken sinds jaar en dag
gewoon over "Buis" - het Wapen van Leeuwarden is het Café-Biljart Buis op de hoek van het
Zaailand en de Prins Hendrikstraat. En, na bijna vijf enzestig jaar "Buis" te zijn geweest, zal
het binnen enkele weken geen "Buis" meer zijn: de zaak is verkocht, maar - en dat is toch wel
verheugend nieuws - er wordt geen showroom of iets dergelijks van gemaakt, de zaak blijft als
horecabedrijf bestaan.
Wintersfeer in het (oude) Café Buis: grote kerstboom, sneeuwbuitje, rieten stoelen en dito leestafeltje.
natuurlijk heel wat kelners in
actie en sommigen, zoals bij
voorbeeld de heer Raadgep,
hebben er decennia lang ge-
JO BUIS
werkt, anderen, zoals Nico de
Jong, de Moor, Bernard van der
Geest, Hanny Godhelp, Bernard
Postma, Minne Kroes, Thomas
Postma en Arie de Jong werkten
er korter of zo nu en dan.
Lange tijd heeft het Café Buis
van de wekelijkse marktdrukte
geprofiteerd - op vrijdagen zat
de zaak er bij wijze van spreken
tot de nok toe vol met koffie
drinkende marktgangers, terwijl
ook veel kooplieden van de gele
genheid gebruik maakten in het
hotel te logeren.
In 1958 kwam de oude mevrouw
Buis te overlijden, waarna zoon
Jo het heft alleen in handen nam
- als een groot liefhebber van de
biljartsport en uitmuntend bil
jarter bovendien legde hij zich
vooral toe op het Café-Biljart en
hoewel er een jaar of zeven
geleden nog eens een verbou
wing plaats vind, waarbij er ook
een bar met krukjes verscheen,
bleef het biljarten in de zaak z'n
plaats behouden - nog steeds
staan er twee gesmeerd lopende
tafels in.
Het is nog de vraag of die tafels
er blijven staan en hoe het
precies gaat worden in het oude
café, maar de periode Buis
wordt in ieder geval afgesloten.
Stellig honderden stadgenoten
en niet-L^euwarders zullen pret
tige herinneringen aan de zaak
en aan de "Buisen" bewaren.
Het was in 1910, dat Theodorus
(Dorus) Buis in dit hoekpand
aan het grote Wilhelminaplein
een tapperij begon. Daarvoor
werkte hij als kapper bij de
bekende Maurer, die een tappe-
rijtje met scheerwinkel had aan
het begin van de Nieuwestad
tegenover het Café De Vrouwen
poort. Dat was dus in de tijd, dat
het scheren nog vier centen
kostte en het scheren van een
overledene voor zo'n kapper een
buitenkansje was, want "een
dooie deed een dubbeltsje".
Beter kon datzelfde dubbeltje bij
leven en welzijn worden besteed:
je werd er voor geschoren en
kreeg nog een slukje en een
sigaar bovendien.
Tien jaar is Dorus Buis op de
hoek van het Zaailand en de
Prins Hendrikstraat uitsluitend
tapper geweest, terwijl de kapper
Achenbach achter de tapperij
een scheerwinkel dreef.
In 1920 haalde Buis voor het
eerst muziek in zijn - vergrote -
zaak; het waren de dames
Warrega, die er twee jaar
speelden op de piano en met de
viool.
"MOEKE BUIS"
Maar dat betekende niet, dat nu
de muziek bij Buis werd ge
weerd; integendeel: jarenlang
hebben bijvoorbeeld de Sam-
brinco's er nog gespeeld en werd
het café vooral tijdens de
kermisdagen een centrum van
groot vermaak.
Bij de bedrijfsvoering nam
mevrouw Buis, voor de stamgas
ten "Moeke Buis", jarenlang een
dominerende positie in - velen
zullen zich deze flinke en getap
te vrouw nog herinneren, niet
alleen als caféhoudster trouwens,
maar ook als een enthousiaste
beoefenaarster van de kegelsport
- het café Buis was evenzeer een
trefpunt voor vele kegelaars.
Behalve de familieleden zelf
kwamen er in al die jaren
Aan het eind van de twintiger
jaren werd de concurrentie van
het cabaret in de Leeuwarder
café's voor Buis te groot en het
was in 1930, dat Dorus Buis de
ommezwaai maakte naar het
Café-Biljart-Hotel. In 1934 is
zoon Jo bij de ouders in de zaak
gekomen en toen kwam het
accent meer te liggen op het
restaurant en de lunchroom.
hetwapehvam
leeuwarden
