8
t ^C^tntsjc leest iedereen
Lezers klommen in de pen
(Vervolg van pagina 4).
deze foto eens te plaatsen. De
kleuterleidsters in opleiding op
deze foto zijn nu zo tussen de 65
en 70 jaar oud.
t Harde S. Nieuwenhuis-
Stelma.
WIE VAN DE DRIE
De candidaten van de laatste
"Wie van de Drie" kwamen van
Schiermonnikoog. Dat eiland
riep voor mij herinneringen op.
In 1918, in de vorige oorlog, was
ik een week met vacantie op dat
mooie eiland.
Ik moest op zondag terug reizen,
want ik moest de volgende dag
op vervanging als Rijkstelefonis
te naar Sneek.
Omdat 't in de mobilisatietijd
was, mocht de motorboot niet
varen en dus, wij met 't zeilschip
terug naar Oostmahorn. Midden
op zee kregen we zwaar onweer,
weerlicht, donder, storm, hagel
en regen. De schippers hadden
de zuidwesters op. We moesten
in de wind op en kwamen niets
vooruit. Opze fietsen stonden in
't ruim in 't water. We zaten met
z'n allen in de kajuit te zingen,
het mooie lied "Het Hemelhuis".
"Door mijn woning speelt een
zonnig licht enz. enz. De motor
boot zag ons vanuit Oostmahorn
dobberen en ze besloten toch
ons tegemoet te komen. Wij
midden op zee overstappen. Men
was jong en zag geen gevaar. En
toch was ik blij, dat we in
Oostmahorn aan wal stapten.
Maar op de vaste wal was
helemaal geen regen gevallen.
Toen op de fiets naar Leeuwar
den. De vader van het Burger
weeshuis, TiemersmaofTiemstra,
was ook in ons gezelschap. Hij
droeg zo'n grote deukhoed (een
soort kunstschildershoed). Wij
fietsten door Dokkum en de
jeugd maar roepen: "Mijnheer
als die hoed jongen krijgt,
krijgen wij er dan ook een "Ja
hoor, allemaal".
Daarna ben ik nooit meer op
Schiermonnikoog geweest. Ik
logeerde bij tante Co, de moeder
van Maaike Coerkamp. Maaike
was ambtenares óp 't postkan
toor. Zo ik heb gehoord, leeft ze
niet meer. En moeder vanzelf
sprekend niet meer.
Amsterdam Mevr. M. Wiels-
ma-van der Molen.
FRIES
In 't Kleine Krantsje nr. 237
waarin u een stukje van mij hebt
opgenomen, is een foute naam
gedrukt. Het is Dirk Schreuder
en geen Puk. Wat heeft u daar
een mooie foto bij geplaatst van
de oude Groningerstraatweg.
Fijn de oude toestand nog eens
te zien, daarvoor mijn dank.
Ook onder de foto van de
voorpagina staat een foute naam
Links zittend is niet Jan Gemser
maar Jacob. Wat een bekende
gezichten waren daar op te zien.
Ik kende ze bijna allemaal.
Alhoewel ik geloof dat velen er
niet meer zijn.
Wat het Friese Volkslied betreft
ben ik het volkomen eens met
Mr. J.S. Bijl. Je hart gaat open
als je het hoort zingen. Ikzelf
heb het veel gezonden en zing
nog veel Friese liederen, als ik
aan het werk of in de keuken
bezig ben.
In mijn jonge jaren reisde ik veel
met de Nederlandse Reisvereeni-
ging naar het buitenland. Dan
kwam er meestal een brief van
de leider Drent: neem muziek
mee, ook Fries. Dat vonden ze
altijd mooi. We hebben veel
mooie Friese liederen o.a. Flag-
gelied, It Heitelan, Dokter Eelsje
Sankje enz.
Hier in het Gooi wonen veel
Friezen en als ik dan Fries of
Leeuwarders hoor praten kan ik
het nooit laten wat te zeggen. Ja,
het bloed kruipt waar het niet
gaan kan.
De heer Bijl had het ook over
Friese dichters. Het hoofd van
onze school 7 was ook een Friese
dichter, O. Sijtstra. En onze
Meester D.H. Zijlstra. In de klas
hingen Friese spreuken. Zo
herinner ik mij dat het raam
open stond van de klas en daar
had ik last van. Ik zei: "Meester
het tocht hier". Hij nam de lange
aanwijsstok en zei: "Lees dit
eens even". Er stond:
Frisse loft is medicyn
Nim der nou mar hwat fan yn.
Naarden A. Has-Drent.
Wat de verkeerde namen in
onderschriften bij foto's be
treft: misschien mogen wij
de abonnee's, die ons schrij
ven en dat niet met de type
machine doen, verzoeken in
ieder geval persoonsnamen
in drukletters weer te geven.
Met alle respect voor de ge
achte inzendsters en inzen
ders moeten we opmerken,
dat hun handschrift soms
nauwelijks of niet te ont
cijferen is. Dat er dan ver
keerde namen in de krant
komen is onvermijdelijk.
Red. t KI. Kr.
LEUKE REAKTIES
In het stukje Leuke Reacties van
mevrouw A. Has-Drent uit
Naarden in 't vorige Kleine
Krantsje, las ik, dat onze mede
oudste Sint Jacobsstraatbewoon-
ster, mevrouw Sanders-Polak bij
haar in de straat woont. Dat zij
mijn artikel over de Sint Jacobs-
straat van laatst interessant
vond, kan ik me indenken. We
hebben er tenslotte vijftig jaar
onze ups en downs meegemaakt,
tenminste 1930-'40 en dan na
1940, hier zullen we maar over
zwijgen. Zeer nieuwsgierig ben
ik naar haar zoon Bert. Is hij nu
Mr. Hij had wel een koppie k.
Leeuwarden H. van Keulen.
VREEMDE AVONTUREN
Ik wil graag nog even reageren
op het schrijven van de heer
Oppenhuizen uit Grouw over de
dansclub bij de Oude Veemakrt.
Ik ben nu 77 jaar en heb daar
ook altijd prettige herinneringen
aan bewaard. Wij verlangden
altijd naar de zondagmiddag.
We kenden daar ook de heer
Oppenhuizen wel; u moet weten
dat wij als dienstmeisjes de hele
week hard moesten werken, dat
is heden ten dage niet het geval
meer. We gingen met zijn drieën
als zusters daar heen en konden
ons hart op halen met de wals
Feleta, IJswals enz. Als dan de
winteravonden voorbij waren
hadden we de laatste avond
feest, muziek, zang en dans. Was
't ondertussen al daglicht gewor
den, dan kwam de Jan Plezier
voor de deur met twee paarden,
we gingen dan regelrecht naar
het bos in Tietjerk en kwamen
dan zo ongeveer vijf of zes uur
thuis in de morgen.
Nu, dat stond er in de regel niet
goed bij met onze vader; och als
je jong bent zie je dat zo niet in.
Zo heb ik ook een avontuurtje
beleefd met mijn vriendin. Ze
was erg ondernemend uitgeval-,
len en toen we weer een vrije
zondag hadden zei zei: "Laten
we maar eens naar het Poptaslot
in Marssum gaan" maar helaas
was dat gesloten. "Nou", zei ze
we lopen maar wat door 't is
zulk mooi weer. Nu, we kwamen
warempel in Franeker en heb
ben daar heerlijk gerust en wat
gegeten. "Nu", zegt ze opeens,
"Ik heb familie in Harlingen
wonen, en dat is eigenlijk maar
een eindje". Zo gezegd, zo
gedaan. Later bleek het zo'n 27
kilometer van Leeuwarden te
zijn. Enfin, we zijn na lang
zoeken in Harlingen er hartelijk
ontvangen en wilden des avonds
graag naar de bioscoop.
De film duurde zeker wat langer
en toen we bij het station
kwamen was de laatste trein al
vertrokken.
Nu, daar stonden we midden in
de nacht. We zijn toen maar
haar het politiebureau gegaari,
want we wilden die familie niet
wakker maken. De politie heeft
ons in een klein hotelletje
ondergebracht, 't Was er netjes
en schoon en we zijn samen in
een bedstee gekropen. We kon
den de slaap niet zo goed vatten,
want toen het op geld aankwam
hadden we tezamen maar 25
stuivers. Enfin, de andere mor
gen kregen we ook nog boter-
hem met thee, maar toen kwam
de aap uit de mouw. Met een
paar rode hoofden bekenden we
dat we niet genoeg geld hadden,
't Waren erg vriendelijke men
sen en ze lieten het zo maar
zitten. Maar daar stonden we
(Vervolg op pagina 9).
Donderdags kwamen de boten met vee bij de Willemskade aan en was het er een hele drukte
