VERKOOPSTER IN T NAAUW WIST NIET WAT ZE HOORDE "KOM ES AN IN AMERIKA" ZEI ONBEKENDE ECHTPAAR 13 t 3i/ei#ic 3^rantóje leeet iedereen "NU WAS IK UIT LOGEREN BIJ KENNISSEN IN AMERIKA EN WAT GOOIT OP EEN GOEIE DAG DE POST DAAR IN DÈ BUS 'T KLEINE KRANTSJE ZIEDAAR DE WEERGAVE VAN EEN GRAPPIG ERVARINKJE VAN EEN STADGENOTE OP VAKANTIE IN HET BUITENLAND EN TEGELIJK DE AANLOOP VAN EEN VAN DE MERKWAARDIGSTE VERHALEN, DIE WE OOIT HOORDEN. WANT EVEN DOORPRATEND OVER DIT SIMPELE VOORVALLETJE, KUNNEN NALATEN DEZE GESCHIEDENIS DOOR TE VERTELLEN AAN DE LEZERS VAN ONZE KRANT. HET IS HET VERHAAL VAN EEN OUD LEEUWARDER, DIE BIJ ZIJN LAATSTE BEZOEK AAN ONZE STAD EEN VOOR HEM VOLKOMEN ONBEKENDE UITNODIG DE OM OP ZIJN KOSTEN VIER WEKEN BIJ HEM IN CALIFORNIE TE GAST TE ZIJN. EN DIE Z'N GASTVRIJE WOORDEN WAARMAAKTE OOK: DE ONBEKENDE GING ER HEEN EN WERD ER AL DIE TIJD NAMEN WE KENNIS VAN EEN ZO VREEMDE STORY, DAT WE NIET ALS EEN PRINSES ONTHAALD Het was in het begin van oktober van het vorig jaar, dat er bij de firma Joustra in het Naauw een echtpaar binnentrad om wat souvenirs te kopen. Al gauw merkte verkoopster, mejuf frouw Conny Joustra, dat ze niet te doen had met mensen uit Hantumhuizen of het Heiden schap. "Komt U uit Amerika vroeg ze. "Jazeker" antwoordden de dame en de heer, "we wonen al achttien jaar in Californië, mar" voegde het kleine pittige meneertje er 'onmiddellijk aan toe, "ik kom uut Leewadden, ik bin Isie Cohen en ik stond hier vroeger met iezerwaren oppe merk". JE MUTTE ES KOMME En na nog maar enkele woorden over en weer kwam daar de voor Conny Joustra onthutsende uit nodiging: "Je mutte es komme - hier is 't adres" en met die woorden gooide de heer Cohen een pakje lucifers op de toon bank met z'n adres in Amerika: "Isaac Cohen and Son, Scrap Metal, 1498 San Antonio, Up land, Californië". Nu gebeurt het natuurlijk wel vaker, dat buitenlanders op vakantie in 't vaderland met een luchtig handgebaar, maar zeker niet ernstig gemeend, kennissen uitnodigen om eens langs te komen en zo heel veel aandacht schonk Conny aanvankelijk aan deze invitatie dan ook niet. Maar toen het echtpaar twee dagen later terugkwam om nog wat meer te kopen en de ouders van Conny de heer en mevrouw Cohen vroegen een kop koffie te komen drinken, werd de uitnodi ging met klem herhaald: "Je betale self de reis en vedder niks in Amerika bin je onze gast en we salie je er alles sien la te TE MOOI OM WAAR TE ZUN Nou, nou, dacht Conny, dit is natuurlijk te mooi om waar te zijn en toen de heer en mevrouw Cohen een paar dagen later vanuit het Eurohotel, waar ze logeerden, naar Amerika terug keerden, had ze er weinig hoop op van deze vreemde vreemde lingen ooit nog een levensteken te zullen horen. Maar nog maar twee of drie weken was het echtpaar in Amerika terug, toen er vanuit overzee een telefoontje kwam: "We hewwe nog gien bericht van je had, kom je nou, of kom je niet Nu, om een lang verhaal kort te maken: Conny Joustra kwam wel Op de zevenentwintigste januari stapte ze op Schiphol in een toestel van de Lufthansa, dat haar in één ruk naar Los Isie Cohen, door t Kleine Krantsje tijdens zijn laats te bezoek aan Leeuwarden gefotografeerd: "Je matte es ankomme, hier is t adres Angelos zou brengen. Intussen kon ze zich maar niet losmaken van één brandende vraag: "wie waren deze Cohentsjes nou eigenlijk, wie was Isie Cohen, wie was Hilda Cohen - waarom zo'n grandioze uitnodiging van deze Amerikaanse Nederlanders, die toch nog volkomen onbekend waren voor haar Veel oudere Leeuwarders zou den in staat zijn geweest die vraag in grote lijnen te beant woorden. Want de meeste stad genoten, die nu minstens veertig of vijftig zijn, hebben Isie Cohen natuurlijk best gekend. Isie was een kleinzoon van de eens in Leeuwarden zo bekende schoen poetser Salomon Cohen en de oudste zoon van Abraham Co- hen, die in de gemoedelijke vooroorlogse jaren een bekende verschijning was op de vrijdag markt. Ook voor dit gezin van de marktkoopman Cohen sloeg de oorlog wreed toe: op een donkere dag werden vader en moeder Cohen en de jongens Manie, Salomon en Bennie in de Blokhuissteeg van huis gehaald om een verschrikkelijk lot tege moet te gaan - alleen zoon Isaac was toevallig net niet thuis en dat was z'n geluk: hij dook onder en kwam de oorlog door Na de bevrijding kondeh de Leeuwarders Isie Cohen als vanouds op de vrijdagmarkt aantreffen, maar z'n handels waar was nu van meer allure, dan het voor de oorlog was geweest: als koopman in nieuwe gereedschappen bouwde hij een aardige handel op. In Amster dam vond hij z'n Hilda (wonder boven wonder behouden terug gekeerd na de verschrikking van verschillende concentratiekam pen) en toen kwam, na de huwelijksvoltrekking, de dag, waarop het echtpaar Cohen het vaderland de rug toekeerde om in het verre Amerika met de handel in afvalmetalen, scrap metal, aan een nieuwe toekomst te gaan denken. Er gingen jaren voorbij, voor de Leeuwarders nog eens wat hoor den van Isie Cohen, tot hij zich in hoogst eigen persoon weer eens in de stad vertoonde en toen werd het al heel gauw duidelijk: de kleine man van de Leeuwarder vrijdagmarkt maak te het maar best in het grote Amerika Niet alleen privé, maar ook zakelijk reisde hij de hele wereld af en dook soms, bijvoorbeeld op doorreis naar Japan, plotseling weer eens in Leeuwarden op. Zo ook dus in september en oktober van het vorige jaar, toen hij, samen met z'n vrouw, in de winkel van de Joustra's in het Naauw ver scheen. IMPOSANTE CADILLAC Precies tien uren kon Conny Joustra zich het hoofd pijnigen met de vraag, wat haar in Amerika te wachten stond - toen zette het vliegtuig haar op Californische grond'en het eerste wat ze op het vliegveld zag was het echtpaar Cohen met, voor haar, een geweldige bos anjers met een groot lint. In een impossante Cadillac ("alles auto matisch; druk op de knop en hup, daar gingen ramen omlaag, simpel gebaar met de vinger en daar vloog de garagedeur om hoog") brachten de Cohens hun gast naar hun grote en mooie huis in Upland en van dat moment af is Conny Joustra eigenlijk vier weken lang van de ene in de andere verbazing gevallen. Ze kreeg een eigen kamer en een eigen badkamer en werd gewoon als een vorstin onthaald. "Ja meneer" en "nee mevrouw" was er ondanks het grote leeftijdsverschil niet bij, het bleef "jij en jou" en "Isie" voor en "Hilda" na. Trouwens dat had Conny ook al laten graveren in de tinnen koffiepot, die ze meegenomen had en die Jan en Alleman later van het echtpaar Cohen natuurlijk even moesten zien: "Hilda en Isie 27-1-1975". Speciaal voor haar nam Isie drie weken vakantie en terwijl zoon Harry (27) de zaak bestierde, maakte Conny met de heer en mevrouw Cohen de fijnste uit stapjes, naar Palm Springs, naar Disneyland, naar Las Vegas, zelfs naar Mexico. En wanneer Isie of Hilda bijvoorbeeld in een winkel ook maar even merkten, (Vervolg op pagina 15).

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1975 | | pagina 13