F. POPMA Lzn
IN DIE GOEIE OUWE TIJD
Zoekt U Een gezellig zitje in een IH VENEZIA"
▼erpozing T nieuwe moderne ïjssalon VOORSTREEK 87 LEEUWARDEN kwaliteit
Voor koop en verkoop van uw woonhuis
15
7 sfeer biedt U onze koeIe dranken v.Mxla«
makelaarskantoor
TECHNISCH
BURO
DE SCHRANS, ANDERMAAL
t <*leinc ^+Cr'antöje Iceot iedereen
'<<\><L>MW HSiNÜE l 23 HOI K HAHLINGERST H AEG LEEUAAHUEN
1 t»i>' II- '00 .1480 MAKELAAR ONR GOEDEREN LI O NUM
CENTRALE VERWARMING op aardgas en olie
VENTILATIE
LUCHTBEHANDELINGS-TECHNIEK
OLIESTOOKINSTALLATIES
Leeuwarden Telefoon 29700
gebouw, zou worden opgesteld,
hetgeen een hele gebeurtenis op
zichzelf was. Want er werd heel
wat geschikt, geschoven en
verplaatst, alvorens de groep zo
stond opgesteld, dat de fotograaf
de kiek kon nemen, vanonder de
zwarte doek, en met de bekende
uitroep: "denk om het vogeltje";
dus allemaal serieus en soms wat
plechtig naar de fotograaf en
zijn toestel gekeken
Ja, zo'n foto-opname was telkens
een hele belevenis, ook al omdat
het immers een leuke onderbre
king van de schooluren was, en
bovendien was het hele gebeuren
voor ons boeiend en spannend
genoeg om er plezier in te
hebben.
Als de fotograaf zijn werk
gedaan had, en we allemaal weer
keurig het klaslokaal binnengin
gen, dacht je, wat zou ik nu
graag de foto even willen zien
Maar daarvoor moest je nog een
tijdje geduld hebben. En als dan
eindelijk de schoolfoto klaar was
en uitgereikt werd, bekeek je
deze vol geestdrift, en nam hem
vol vreugde mee naar huis.
Thuis was ook iedereen vol
belangstelling, en alvorens de
foto een plaatsje kreeg in het
album, of ingelijst, moesten nog
vele familieleden en kennissen
de foto bekijken Daaraan
terugdenkend, besef je hoe alles
nu veranderd is. In elk huis is
tegenwoordig wel een fototoestel
- een foto maken is eigenlijk
niets bijzonders meer. Doch
toendertijd was zulks een hele
belevenis, of het nu een familie
foto betrof, een foto van een
groep buiten, of een schoolklas
foto, het was een der hoogtepun
ten van je leven, en zeker van je
schoolleven
Daarom doet het zo goed in het
Kleine Krantsje die oude school
foto's te zien
Vele ouderen immers zullen net
als ik, met weemoed en heimwee
wellicht terugdenken aan die
schooldag, toen de klas, door
mijnheer de fotograaf, op de foto
werd gezet, welke foto trouw
bewaard werd als een dierbare
herinnering aan de onbezorgde
school- en kinderjaren.
Haarlem P .H. Zwerver.
BRIEF UIT CANADA
Alhoewel ik geen abonnee ben
op het Kleine Krantsje, (mijn
zuster stuurt ze me) wou ik toch
even in de pen klimmen, want
het Krantsje no. 246, bracht toch
zulke heerlijke herinneringen
voor me. De herberg bij het
Verlaat, nee die kende ik dus
niet (1917 ben ik geboren in
Leeuwarden als Susanna van der
Lei). In 1939 trouwde ik en werd
toen mevr. Miedema en we
kwamen te wonen bij de Achter
de Hoven in de Ypeystraat, vlak
om de hoek van de Vegelin-
straat. Dan de plaat van het
mooie Provinciehuis, nu als
meisje woonde ik in de Heere-
sfraat daar vlak achter en later
zat een tantezegger van mij daar
op het kantoor.
Na anderhalf jaar in de Ypey
straat te hebben gewoond, ver
huisden wij naar de Sweelinck-
straat en in "Stadsnieuws van
vroeger" werd die straat ge
noemd en ze is voor mij dus wel
bekend.
Maar het mooiste op de volgen
de bladzij, stond mijn schoolka
meraad. Wiepie Wierstra en was
ik bedroefd te vernemen dat hij
ondertussen overleden was. Hij
was met mij in de Schoolstraat
achter de Harmonie op school.
Ja ook weer toevallig dat er in
dat no. 246 nog een klassefoto
stond, maar niet van ons.
Wiepie, voor hij bekeerd was,
had ons als kinderen al aan 't
marcheren over de straten. Yes
sir, en hij was zo ernstig hè. Het
mooiste was. hij zat op de
voorste bank, hij was klein, en ik
op de achterste, ik was zo groot.
Ja en ik was niet zo goed met de
taal en wanneer ik dan 2 of 1 t
moest invullen als meester ons
dicteerde was ik eraf. Maar geen
bezwaar, Wiepie draaide zich
even om en stak 1 of 2 vingers
op.
Ook de foto van de StSnfries
bracht weer de tijd terug toen we
jong waren, want ieder jaar
kwam Sinterklaas op zijn witte
paard op de Willemskade aan
helemaal van de Noordpool. Op
één van die Stanfriesboten is
mijn zus haar schoonvader, met
de bemanning omgekomen in
noodweer, kapitein Veenstra.
Mijn briefis haast vol en o, er is
nog zo veel te vertellen. Ik hou
van Leeuwarden. Ik stond bij
Janusch de koekebakker in de
winkel en wat kon het op de
Eewal, na de regen, toch zo
heerlijk ruiken. Ben in '48 met
een Canadees getrouwd (eerste
man overleden). Wens U veel
geluk met Uw Krantsje en hoop
het nog veel te ontvangen.
Ontario Soze Cann-vJ. Lei.
