JAN STON
BD T HERINGTENTSJE
4
Uw eigen bank
Friesland Bank
3Óeine ^Cranteje leeet iedereen
Lezers klommen in de pen
MOOI VERHAAL
Na het lezen van het mooie
verhaal (KI. Kr. no. 255) van
Bart van der Wecrdt het volgen
de: In mijn jonge jaren speelde
ik nog al eens op reciteerwed-
strijden voor de pianobegelei
ding. Daar was ook eens een
voordracht bij, die heette "Om-
ke's Testamint". Dat was van
dezelfde strekking als bedoeld
verhaal.
Van de familieleden kreeg ieder
een een kleinigheid, van Omke
o.a. het pantsje met vet. maar al
het geld was voor de "faem"
naar ik meen. Die had het
laatste "heal jier" bij omke slept.
Destijds was dat een schandaal.
Tegenwoordig heel gewoon. Kart
iemand mij soms nog aan die
voordracht helpen
De mensen die aan die wedstrij
den meededen daarvan herinner
ik mij nog de namen van de
Jonge en Rijpstra, van Zurk en
van der Schaaf en natuurlijk
mijn eigen vader Job Sijtsma en
nog meer bekenden en onbe
kenden. De muziek, die er bij
hoorde kon ik van mijn vader
wel dromen, maar van de
onbekenden kreeg je soms mu
ziek voor je neus met alleen een
vioolpartij, of alleen cijfernoot-,
jcs.
Daarmee moest je dan proberen
om er wat van te maken en ze
mee naar een prijsje te hclpeh.
De prijzen waren echter meestal
narigheden en dat moet je maar
verwerken.
Enfin. we houden de moed er
maar in en wachten maar af.
Ook dit jaar loopt weer ten
einde, hopelijk brengt het ko
mende jaar veel goeds. Hierbij
dan mijn beste wensen voor
1976, aan de redactie KI. Kr. en
de voor mij bekende en onbe
kende lezers. We hopen dat dit
blad nog menig keer zal ver
schijnen en bij ons in de bus
mag vallen.
Akkrum T. Boer-Sijtsma.
MUZIEKLEVEN
Met veel interesse heb ik de
jaar is de Ruiter plotseling
overleden. Op diezelfde dag had
hij kort te voren nog een
optreden gehad met de D.T.D.
Harmonie, waarvan hij ook diri
gent was. Zijn verscheiden was
een groot verlies voor het mu
ziekleven in Leeuwarden, maar
ook voor de provincie, hij was
n.L ook nog dirigent van enkele
corpsen buiten Leeuwarden.
Maar, Aid Ljouwerter, hij is
nimmer dirigent van Ons Genoe
gen uit Marssum geweest. Dit is
van mij geen terechtwijzing,
want nogmaals, ik heb grote
bewondering voor Aid Ljouwer
ter, die dan ook al 33 jaar niet
meer in Leeuwarden woont en
muziekverenigingen en tamboer
corpsen" in de gemeente Leeuw
arden. Hierbij zijn tevens ook
aangesloten de orkesten van het
Leeuwarder Accordeon Ensem
ble, het Leeuwarder Mandoline
Ensemble en het salonorkest
Sinnema.
Ter verduidelijking noem ik nog
even de corpsen, t.w.: Chr. Bras-
band Hosannah, Chr. Brasband
Soli Deo Gloria, Harmonie Ons
Genoegen Leeuwarden, Het Le
ger des Heils muziekcorps, Chr.
Harmoniecorps Looft den Heer,
Chr. fanfarecorps Looft den
Heer van Wirdum en Leeuwar
der Jeugd Tamboercorps en
Pasveercorps.
Men kent er de friese
verhoudingen en Is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
voor de "oude rotten".
De "Aid Ljouwerter" vertelt over
de korpsen. Deze keer was'De
Volharding aan de beurt. Ja, wat
was dat toch een machtig korps
hé.
Verschillende namen, die hij
noemt, ken ik ook wel. Hoe
dikwijls ging Volharding mee
met onze destijds zo geliefde
gymnastiek vereniging Quick
Bij allerlei optochten waar
Quick aan mee moest doen, was
ook Volharding altijd present.
Mensen, wat was dat toch een
mooie tijd. Wie zijn er nog in
leven van die oudjes waar ik van
schrijf, zowel voordragers als
muzikanten
Gelukkig dat jongeren de plaats
weer innemen, zo blijft alles toch
zo'n beetje bestaan. Maar toch
blijf ik er bij dat het voor 50 jaar
terug gezelliger was. De saamho-
ringheid was groter. Dat is mijn
mening, hoor. Er was in die tijd
ook niet zo veel anders te
beleven. Tegenwoordig komt
alles zo maar bij je binnenshuis
en wel op de eerste rang. Dat is
ook altijd niet even mooi. De
laatste tijd gebeuren er veel
Een sfeervolle herinnering aan winters, die ons nog wel eens wat
sneeuw brachten. Onze abonnee, de heer Leo Doodkorte maakte
deze opname in december 1939 aan de Willemskade.
"En meneer de Vries", vraagt
verpleegster in het Sint Bonifa-
tius Hospitaal, "hebt U al ont
lasting gehad
"Nee zuster" antwoordt meneer
de Vries, "alleen nog maar
soep".
bijdragen in 't Kleine Krantsje
van Aid Ljouwerter gelezen over
het muziekleven in Leeuwarden.
De symphatieke wijze, waarop
Aid Ljouwerter één en ander
beschrijft, is mij uit het hart
gegrepen. Zelf al bijna 48 jaar
lid van Ons Genoegen (Leeuwar
den) is mij de amateuristische
muziekbeoefening in onze stad
bepaald niet vreemd.
In het Krantsje nummer 256
schrijft Aid Ljouwerter over o.a.
Ons Genoegen, Leeuwarden en
Ons Genoegen, Marssum. Te
vens brengt hij in herinnering
het muziekcorps Concordia en
het destijds zo populaire jeugd-
corps Klein maar Dapper. (Zie
foto).
Verder staat een foto afgedrukt
van Ons Genoegen, Leeuwarden
abuisievelijk aangeduid als Con
cordia. Het is echter Ons
Genoegen. Dat ik dit zeker weet
is het feit dat ik er zelf
levensgroot opsta. (Links van de
dirigent Piet de Ruiter). Deze
foto moet omstreeks tussen de
jaren 1946-1950 genomen zijn.
Enkele leden ervan zijn nu nog
lid van Ons Genoegen die op de
foto staan, o.a. Pieter Dijkstra en
Jan Miedema.
De heer Piet de Ruiter, een der
oprichters van Ons Genoegen, is
vanaf de oprichting dirigent tot
1951 geweest. In laatstgenoemd
juist met hem zou ik graag
contacten hebben. Wat hij alle
maal in herinnering weet te
brengen over het muziekleven
van vroeger in Leeuwarden is
zondermeer uitzonderlijk.
Wat moet hij intens met de
muziekcorpsen hier ter stede
meegeleefd hebben. Een ding
neem ik Aid Ljouwerter erg
kwalijk en dat is dat in het
nummer 256 zijn bijdrage het
slotstuk was. Ik had graag nog
meer bijdragen van hem willen
lezen, maar nogmaals, ik zou
graat contact met hem opnemen.
Het muziekcorps Concordia o.i.v.
de heer Stelpstra is kort na de
laatste wereldoorlog helaas opge
heven.
Nog later werden ook het
fanfarecorps Volharing, (een uit
stekend fanfare-orkes) en de
muziekvereniging Lijempf opge
heven. in vroeger jaren een op
hoog peil staand Harmonie-Or
kest.
Van zeer recente datum is wel
de opheffing van het Chr. Muz.
Corps Eupfonica. Hopelijk zul
len niet meer corpsen dit lot
ondergaan.
Overigens geloof ik dat de nu
nog bestaande corpsen geen
zorgen hebben. Uitgezonderd de
D.T.D. Harmonie en de Politie
Harmonie, zijn alle corpsen aan
gesloten bij de "Federatie van
Vanaf het eerste verschijnen van
't Kleine krantsje ben ik hierop
geabonneerd en ik heb er nooit
spijt van gehad. Zij die 't Kleine
Krantsje niet lezen missen wel
iets
Leeuwarden
A. Bons.
OPGEWEKTHEID IS DE BE-
LANGRIEKSTE FACTOR
VOORT BEHOUD VANNE
GEZONDHEID EN VOOR
HET GENEZEN VAN SIEKTE
EEN KAMMERAAD IS EEN
GESCHENK, DAT JE JE SELS
GEVE.
DIENE GEEFT JE MEER BE
VREDIGING, DAN VERDIE-
NE EN LEVERT OEK MEER
OP.
EEN KWAAIE KEREL DOET
SIEN MOND OPEN, MAR
S1EN OGEN DICHT.
WIET ALLES VAN SIEN VAK
AFWEET IS EEN EXPERT,
WIET ER ANDEREN ALLES
VAN VETELT EEN SEUR-
KOUS.
AT JE GIEN LEIDER WEZE
KANNE, MUT JE EEN GOED
VOLGELING WEZE.
Jan die ston bij 't heringtentsje
en hij stotterde, stotterde zo traag
mag ik voor een dubbelsje hering
want ik bin toch so flau op 'e maag
refrein:
Want se binne so fet en so lekker
elke dag één dan blief je gesond
as 'k se krij, nou ja mens het is eerlijk
loopt het water mie so om 'e mond.
Bij dat tentsje ston een lief meiske
die must heringkjes halen voor thüs
Jan vroeg mag mag mag ik ze sjouwe
dan gaan wij tegare naar hüs.
refrein:
Bij de deur vroeg Jan om een tütsje
't Is maar goed dat rnien moeke niet siet
en hij smokte so noflik op 't snötsje
toen song Jan voor het laatste zien lied:
refrein:
Want jou binne so fet en so lekker
elke dag één dan blief je gesond
a 'k jou krij nou ja mens het is eerlijk
loopt het water mie so om 'e mond.
