■tten"
G OP STADSVDVER
KONINKLIJK BEZOEK BH
HARDRIJDEN OP STADSGRACHT
^lileine 3-^ranteje leeót iedereen
RZETTEN
E JONGENS HET
LEVEN
Hier heeft het drama zich voltrokken: de stadsvijver tussen de Oostersingel en de Bleeklaan. De hoogte
aan de kant van de Bleeklaan is er nu niet meer.
JJL
Door middel van
artö nog de hart-
etgeen hem echter
ii poging, 0111 den
ïen, mislukte, door-
ileek te zijn. Ruim
kunstmatige adem-
zonder result?"
>(Je overledr
heef'
jongen zuurstof toe te dienen,
mislukte, doordat het apparaat
defect bleek te zijn. Ruim een
uur heeft men nog kunstmatige
ademhaling toegepast, helaas
zonder resultaat.
Willem Siksma was reeds overle
den, toen men hem vond. Ook
bij hem heeft men nog lange tijd
gepoogd het leven te doen
weerkeeren, echter eveneens te
vergeefs.
Zooals zich laat begrijpen, heer-
schte er onder de zeer vele
omstanders een zeer gedrukte
stemming. Op gedempte toon
werd door groepjes menschen
het geval besproken en uiting
gegeven aan de deernis, die allen
op dat moment met de zwaar
getroffen ouders koesterden.
DE SLACHTOFFERS
Willem Stobbe is geboren op 17
October 1925 en was dus thans
ruim 13 jaar. Hij woonde in de
Nieuw-Amsterdamstraat no. 11.
Zijn vader, de heer T. Stobbe,
oefent het beroep van timmer
man uit en heeft voor de C.H.U.
zitting in de gemeenteraad. Het
gezin had tien kinderen, waar
van er vijf op de Willem Lode-
wijkschool gingen.
Willem Siksma was een zoon
van den arbeider J. Siksma, Weg
'T KLEINE KRANTSJE
LEEST
IEDEREEN
naar Cambuur 31, en een der
jongsten uit een gezin van twaalf
kinderen. Hij was een leerling
van de zesde klas van school 11.
Hij was op 21 Januari pas 13
jaar geworden.
WAT DE GEREDDEN VER
TELDEN
Wij brachten vanmorgen een
bezoek aan de geredde jongens.
De elijarige Theunis Hoekstra,
wonende Achter het Hoogpad,
vertelde ons het volgende:
Ik kwam laat uit school, omdat
de meester ons nahield. Het was
ongeveer half vijf, en mijn broer
haalde mij op. Ik had een boek
bij me van school en dat heb ik
eerst thuis gebracht. Daarna
ging ik naar het ijs en toen lagen
er vier jongens in het water.
Ik stond op het ijs en een man
gaf me een haakje. Daarmee liep
ik naar de jongens toe, maar
toen ik er vlak bij was brak het
ijs en viel ik ook in het water.
Gelukkig zag ik een ladder op
het ijs liggen en daaraan heb ik
me vastgegrepen. Ik kon zelf op
het ijs klimmen en ben toen
direct naar huis gegaan. Ik heb
maar drie jongens in het water
zien liggen: Willem Stobbe, Wim
Siksma en Marten Bouman.
De meester had ons al heel vaak
gewaarschuwd en had ons al
eens eerder nagehouden, omdat
wij op het ijs waren geweest.
Aldus vertelde Theunis. Hij is er
met een nat pak afgekomen, de
dokter heeft hem onderzocht en
kon geen nadeelige gevolgen
ontdekken.
Marten Bouman deed het vol
gende verhaal: Om ongeveer
kwart voor vijf ben ik van school
uit naar het ijs gegaan. Er was
daar een heel troep jortgens, wel
een veertig. Wij waren met z'n
vieren als vriendjes, Marten Sin-
nema, Wim Siksma, Willem
Stobbe en ik. We waren er al
eerder aan het doorzetten ge
weest en het ijs was al flink taai.
Het kraakte heel erg. Er liepen
telkens twee jongens achter ons
aan.
Plotseling voelde ik, dat het ijs
knapte en ik lag in het water. Ik
kon een beetje zwemmen, maar
Willem Siksma zat op m'n rug
en hield me vast. We zonken
met z'n beiden naar beneden. Ik
stompte en sloeg net zoo lang,
tot Willem me losliet. Toen
zwom ik naar de kant van het
ijs. Een schipper stak me een
haak toe en zoo ben ik weer op
het droge gekomen.
Willem Stobbe heb ik niet meer
gezien, nadat wij aan het door
zetten warep. Willem Siksma is
zeker gezonken. Ik ben direct
naar huis gehold en heb me
verkleed.
De familie Sinnema op het
Hoeksterpad 31 was vanmorgen
nog heelemaal van streek.
Marten ligt in het ziekenhuis en
z'n broertje Thijs lag nog in bed.
Marten was met de andere
jongens aan het doorzetten. Hij
wist heel goed, dat het niet
mocht, want vader had hem er al
vaak voor gewaarschuwd en hem
een pak slaag gegeven. Ook
meester heeft het nog zóó
gezegd, dat we niet op het ijs
mochten komen.
Ik riep nog tegen Marten: "Je
moet er afkomen", maar Marten
wilde niet. En toen zakten ze er
door, met z'n vieren. Ze spartel
den eerst alle vier en ik zag, dat
Willem Siksma Marten Bouman
vasthield. Ze gingen kopje onder
en even daarna kwam Marten
weer boven water.
Ik riep nog tegen m'n broertje:
"Marten, hou je maar taai." Een
man gaf me een jasje. Ik liep er
mee naar de kant van het ijs en
gooide het m'n broer toe. Maar
Marten trok mij er ook in.
Iemand heeft mij er weer uitge
haald. Ik wilde nog blijven, maar
ze hebben me naar huis ge
bracht."
De moeder van Thijs vertelde
ons nog, dat haar zoontje
Marten met een haak uit het
water is gehaald. Hij was in
school gedragen en is vandaar
naar het ziekenhuis gebracht.
Het was er toen vreeselijk druk
bij de vijver. Er waren moeders,
die niet wisten wie er door het ijs
waren gezakt en wie er gered
waren. Ze liepen allen dooreen,
huilden en wisten niet wat zij
moesten doen.
Zij was, toen zij hoorde dat haar
zoontje al gered was, naar de
school gegaan, waar Marten was
heengebracht. Daarna is zij met
hem naar het Stadsziekenhuis
gegaan.
Naar wij vernemen gaat Marten
vandaag weer naar huis. Hij
heeft geen nadeelige gevolgen
van het ongeluk ondervonden.
•-
Nog een herinnering aan een winter van vroeger: een onzer abonnees zoijd ons deze foto van een bezoek
van Koningin Wilhelmina aan Leeuwarden in wintersfeer. "De foto is gemaakt op de toenmalige ijsbaan
aan de Noordersingel" zo schreef hij, maar is dat wel zo Wij meenden, dat de Koningin wel op de
ijsbaan aan de Bleekerstraat, maar nooit "achter de tuun" is geweest. Rechts burgemeester Patijn, links
de Commissaris der Koningin, Mr. PA.V. van Harinxma thoe Slooten, naast de Koningin een hofdame.
Marten
Thije la
Martf
het do
■iel
