Voor de rechter
RICHTING VLIEGVELD; LANG GELEDEN
Friesland Bank
Uw eigen bank
(■Clci/ii? t-LCrantsie leeM iedercci
Lezers klommen in de pen
JOCHEM
Met enige verbazing heb ik, het
overigens heel aardige stukje van
de heer van Dam, over de "drie
Bontekoe's" gelezen.
Het betreft dat gedeelte, wat
over de "tuunplisie" Jochem
gaat. Als oud Stienserdyker heb
ik n.l. deze heel goed gekend,
want wij woonden indertijd bij
hem. Hun huisje, waar hij en
zijn oude moeder, een oud
"bolrinster", woonden, staat er
gedeeltelijk nog; vlak naast de
voormalige beschuitfabriek van
Turkstra.
Zijn vader, voor 1900 reeds
overleden, was boerenarbeider,
en ook Jochem werkte eerst bij
de boer.
Toen de heer Vosman de molen
't Lam, aan de Westersingel van
de heer Sluiter overnam, is
Jochem bij deze vermoedelijk in
dienst gekomen. Ik denk haast
dat Jochem ook al bij Sluiter op
de molen werkte.
Hij was een sterke werkkracht,
maar had weinig overleg, zodat
hij onder voortdurend toezicht
moest arbeiden. Van 's maan
dagsmorgens vroeg tot 's zater
dagsavonds (zoals toen gebruike
lijk) werkte hij op de molen.
Maar 's zondags en op feestda
gen ging Jochem naar de Kleine
Bontekoe, toen eigendom van de
weduwe Smeding, die later
trouwde met de heer Haasdijk.
Het zal ±1912 zijn geweest toen
de heer P. Oele het café overnam
Overtreding van het slachtverbod
J.V., 35 jaar veekoopman te
Leeuwarden, slachtte een var
ken, zonder dat hij hiervoor
vergunning had en verkocht het
spek zonder bons in ontvangst te
nemen. Aan getuige van der
Woude leverde E. fVi kg. spek.
Het kost nogal eenige moeite om
van den getuige te weten te
komen of hij ermee op de hoogte
was, dat het hier om frauduleus
geslacht handelde.
Na herhaaldelijk gevraagd te
zijn, geeft de getuige toe, dat hij
wel wist, dat het geen zuivere
koffie was. Hij had E. gevraagd:
"Hest oek nog es wat", waarop
deze antwoordde: "Kom Maan
dag maar es bij mie". En toen
van der Woude dan Maandag
bij E. verscheen heeft hij een
behoorlijk kwantum spek ont
vangen. Dit spek droeg geen
keuringsstempel.
De officier merkte in zijn
requisitoir op, dat deze verdach
te blijkbaar geen rekening met
de vleeschdistributiebeschikkin-
gen wenscht te houden, want
nog dezer dagen heeft hij zich
opnieuw aan een overtreding
schuldig gemaakt. Eisch daarom
6 weken gevangenisstraf.
Vonnis dienovereenkomstig.
Verdachte teekent hooger be
roep aan.
1941
en enige tijd daarna is Jochem
naar 't Stadsverzorgingshuis in
de Haniasteeg gegaan, omdat
zijn moeder toen is overleden en
hij zonder verzorging achter
bleef.
Ook daarna kwam hij een
enkele maal bij mijn ouders, om
te vertellen hoe goed er nu voor
stellen. Het kleintje sabbelde
ook al lekker mee van het
vochtige brood.
Het kleintje was tierig en
gezond. Een dankbare blik van
het moederschaap beloonde mij
"voor de bijvoeding tijdens de
zwangerschap."
Maar ook de kleine eendjes zijn
hem gezorgd werd in "het huis".
Maar Jochem heeft nooit, net zo
min als ik zelf ooit een keer de
militaire rok aangehad of zelfs
Atjeh gezien; hij zou trouwens
beslist zijn afgekeurd.
Misschien heeft hij er wel eens
over gelezen, want hij mocht
graag over "fiere lannen", zoals
hij dat uitdrukte, lezen.
Ik zou nog veel over hem
kunnen vertellen, maar dat heeft
m.i. weinig zin. Ik heb trouwens
ook al eens eerder in ons
Krantsje over hem geschreven.
Maar ik moest dit toch wel even
recht zetten, want ik vind dat
men met schrijven over "typen"
een beetje voorzichtig moet
wezen, zij kunnen nog familie
hebben, die zulks lezen.
Overigens lees ik altijd weer met
genoegen de vele leuke artikelen
in 't Krantsje en ik hoop dat 't
nog jaren mag blijven voortgaan.
Een oud Stienserdyker.
LENTE-IDYLLEN
Mijn tuin grenst aan een wei
land, gescheiden door een sloot
je. Zodoende kan ik het leven
der dieren zoals: eenden, scha
pen, koeien, paard en veulen,
van dichtbij gadeslaan en ervan
genieten.
In de winter geef ik de eenden
wel eens brood, iets vochtig
gemaakt, en daarvan nam een
schaap, in de nabijheid, ook z'n
portie. Daar wende het zich zo
aan, dat het iedere dag weer-
kwam, zodra het mij zag, en na
nuttiging daarvan, weer naar de
kudde terugging.
De andere schapen hadden er zo
geen erg in. Na een paar weken
miste ik mijn beschermeling, zou
het mij ontrouw geworden zijn
Nee hoor, op een mooie zondag
morgen zag ik het weer aanko
men, regelrecht op mij af, en
naast haar een snoezig wit
lammetje, dat ze mij, met
gepaste moedertrots, kwam voor-
vertederend, die kleine parman
tige donsbolletjes.
Jammer dat er van een zestal
soms maar één overblijft, hoe
zorgzaam de moeder-eend ook
Op een dag werd ik opgeschrikt
door angstig gesnater in mijn
tuintje, 't was of er om hulp
geroepen werd. En ja hoor, 't
was de moeder-eend met één
kleintje en een eind verder zat
een dikke kat te loeren, hoe kon
hij langs de grote eend bij het
kleintje komen
Toen ik erbij kwam vloog de
eend, hevig snaterend en vleugel
klappend de kat achterna, die
sissend weg sprong, bijna in de
vaart.
Bij haar terugkomst gaf de
moeder-eend me een knipoog,
alsof ze zeggen wilde: "Ziezo, die
is weg, en bedankt voor de
oppas
Na een paar warme dagen was
eens het slootje uitgedroogd en
om de dorstige vogeltjes van
water te voorzien, plaatste ik een
bak water in de tuin.
Nauwelijks had ik dit gedaan, of
daar kwam een troepje eenden
aanwaggelen, ze proefden even
van het water en ploemb, daar
zat een eend midden in de bak,
nog een plons, en nummer twee
zat ernaast, de hele bak was nu
vol. De andere makkers stonden
er omheen op hun beurt te
wachten. Deze kwam echter niet.
Het scheen het tweetal zo goed
te bevallen in het koele nat, dat
ze er de hele middag inbleven.
Ze konden zich amper roeren,
laat staan zwemmen en duiken.
Te laat bedacht ik mijn fototoe
stel te halen, want toen ik terug
kwam, was nr. één eruit gestapt.
Toch kon ik niet nalaten dit
tafereeltje nog even vast te
leggen.
Men Kent er de-Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
Grouw
SLAGERS
SE. Dijxhoom.
os. De vader is al lang met de
andere woerden vertrokken naar
de vrijgezellen-weide, en trekt
zich van de zorgen van zijn ega
weinig aan, laat staan van zijn
kroost.
Als lezer van Uw blad 't Kleine
Krantsje, heb ik de slagers
knechtenfoto bestudeerd welke
in Uw krant van 20-3-76 was
geplaatst. Hierbij miste ik de
naam van Renze van der Wal,
welke ook als slagersleerling bij
een slager in Leeuwarden was in
die jaren. Het was in die tijd een
buurjongen van ons, wij woon
den toen aan de Noorderdwars-
vaart in Drachten. Hij had later
een slagerij in Garijp en is in
1973 overleden zover ik weet.
Doch als ik bij hem in de winkel
kwam in Garijp, dan zei hij
altijd steevast, dat hij nog kwaad
op mij was om het volgende
geval.
In die jaren rond 1927 was het
voor een vreemde jongen moei
lijk om op de Noorderdwars-
vaart een meisje te hebben, dit
duldden de jongens daar beslist
niet. En als er al eens een jongen
het waagde op de dwarsvaart te
komen, kostte dit hem vaak een
nat pak. Of als hij met het
meisje liep te wandelen langs de
vaart met de vele smalle brugge
tjes (plm. 60 cm. breed) dan
gebeurde het dat de jongelui
voor en achter het paar de
bruggetjes aftrokken in tegenge
stelde richting, zodat ze genood
zaakt waren om via een omweg
door het land via Dr. Compagnie
er weer weg konden komen.
Nu was Renze van der Wal
slagersknecht in Leeuwarden
zoals ik hier boven reeds schreef.
Dan ging hij 's maandagsmor
gens heel vroeg met zijn schone
(Verder lezen op pagina 12).
Deze foto herinnert ons aan de situatie bij het Keegsdijkje van kort voor de oorlog. "Richting Vliegveld
Leeuwarden" staat er op en dat klopt, want het waren niet de Duitse bezetters, die het vliegveld hebben
aangelegd, zoals nog wel eens wordt gedacht, maar onze bloedeigen landgenoten. Links de boerderij
Humalda Zathe I, waar UJK. Tamminga heeft gewoond. Voor de boerderij is de grasdrogerij nog vaag
zichtbaar. Ook nauwelijks te onderscheiden zijn de KEJM. gebouwtjes op de achtergrond.
