VLIEGTUIGEN VLOGEN VAKER
DOOR T OOG VAN DE NAALD
'T KLEINE
KRAHTSJE
KXM. TOESTEL RAMDE BONIFATIUSTOREN, MAAR
RECOMA
VERHUISD
3
f v^feine rar *o/e lee<5t iedereen
voor Leeuwarden en de
wijde wereld er omheen.
Een uitgave van Fenno
Schoustra's Publici-
teitskantoor.
Verschijnt eenmaal in de
veertien dagen.
Redactie, Administratie
en Advertentieafdeling:
Naast Emmakade 39 (Vre
deman de Vriesstraat 1)
Leeuwarden
Telefoon (05100) 20302
Postgiro 98 10 62
Bank: Rabobank
Geopend: van dinsdag
tot en met vrijdag, uit
sluitend 's morgens van
9 tot 12 uur.
's Middags en van za
terdagtot en met maan
dag gesloten.
Abonnementsprijs:
voor Nederland fl. 17,50
per jaar; voor het buiten
land: fl. 30,00 per jaar
Losse nummers: afge
haald fl. 1.00 per stuk.
Per giro besteld: fl. 1,80
voor 1 ex., fl. 3,20 voor 2
ex., fl. 4.70 voor 3 ex.
Het lidmaatschap van 't
Kleine Krantsje is alleen
mogelijk voor lezers, die
akkoord gaan met de
bepaling, dat het abonne
mentsgeld vooruit moet
worden voldaan.
Op de 1e februari dient
het abonnementsgeld
Voor het dan lopende jaar
te zijn betaald.
Geschenk-abonnementen
en abonnementen van
lezers in het buitenland
moeten op de 31e decem
ber van het voorafgaande
jaar zijn betaald.
Lezers, die zich niet tele
fonisch of schriftelijk,
maar per giro-overschrij
ving als'abonnee aanmel
den, worden verzocht op
het girostrookje te ver
melden: Nieuwe abonnee.
Abonnees, die zijn ver
huisd, dienen er op te
letten, dat hun giro-over-
schrijvingskaart het nieu
we adres vermeldt - het
oude adres moet' worden
doorgehaald.
Wie het abonnementsgeld
voor een ander betaalt,
dient duidelijk de naam en
het adres te vermelden
van de abonnee, voor wie
wordt betaald.
Adreswijzigingen moeten
minstens 10 dagen voor
het verhuizen worden
doorgegeven.
Abonnementen, die niet
voor 1 december zijn op
gezegd, worden automa
tisch verlengd.
Grote consternatie op de Wilhelminabaan: Jan Olieslagers stort neer en komt met z*n toestel midden in het publiek terecht
stellen net was opgestegen met
een rondvluchtpassagier liet een
der voorste wielen los. Het kwam
op de grond terecht en rolde nog
een eind over het veld. Grote
konsternatie natuurlijk, want
zolang het toestel in de lucht
was, dreigde er geen gevaar,
maar hoe zou het bij de landing
aflopen.
WAT TE DOEN
De passagiers kregen een leren vest aan, een stofbril op en een pet, die met de klep naar achteren werd
opgezet
In een van de laatste nummers van t Kleine Krantsje heeft een
artikel gestaan over een vliegtuig van de KIM. dat in de lijndienst
Groningen-Leeuwarden-Amsterdam met het uiteinde van de vleugel
de spits van de Bonifatius-toren te Leeuwarden raakte, een stukje
van de vleugel verloor, maar toch nog een geslaagde noodlanding
wist te maken nabij Boxum.
Zelf heb ik, daar ik familie in
Amsterdam had wonen, zowel
voor als na de oorlog enige
malen van deze dienst gebruik
gemaakt. De toestellen vlogen
altijd over mijn woonplaats,
Mantgum, en ik geloof dat de
slagzin van de K.L.M. "zien
vliegen doet vliegen" wel enige
waarheid bevat. Het heeft mij
tenminste gestimuleerd enkele
vluchtjes te maken. Er werd
altijd laag gevlogen, zodat men
een mooi uitzicht had op het
landschap dat onder je door
trok.
Eenmaal heb ik een minder
prettige tocht gehad. Ik kwam
van Den Haag, stapte op
Schiphol uit, maar moest me wat
haasten, omdat de bus uit Den
Haag wat laat arriveerde. We
waren net opgestegen, toen een
medepassagier naast me vertelde
dat hij zojuist getuige was
geweest van een vliegtuigonge
luk. Het betrof een lestoestel dat
een bepaalde opdracht moest
uitvoeren, welke mislukte. Het
toestel stortte neer en de gehele
bemanning was om het leven
gekomen. Dit gebeuren werd me
in alle geuren en kleuren verteld
en was er wel de oorzaak van dat
ik blij was dat we veilig te
Leeuwarden landden.
VLIEGDEMONSTRATIE
Toen ik het relaas in 't Kleine
Krantsje las over die vlucht, die
zo goed afliep, schoot me een
soortgelijk geval te binnen dat ik
als kind (ik ben nu 63 jaar)
meemaakte bij een vliegdemon-
stratie bij Leeuwarden.
Het was nog in de tijd dat het
vliegen nog wat bijzonders was
en de vliegtuigjes waren nog van
eenvoudige en een wankele con
structie. De voorste wielen leken
wel op kleine fietswielen en het
waren nog open toestellen waar
in twee personen konden worden
vervoerd.
Op die bewuste middag werden
er ni?t alleen demonstraties
gegeven, maar men kon ook een
vliegtochtje rondom Leeuwarden
maken. De passagier kreeg dan
een leren vest aan, een stofbril
op en een pet die met de klep
naar achteren werd opgezet.
Er waren die middag verschil
lende waaghalzen - ja zo werden
ze toen nog genoemd - die een
tochtje aan durfden.
Toen gebeurde er echter iets dat
een tijdlang allen in grote span
ning bracht. Toen een der toe-
Radioverbinding was er toen nog
niet en zo moesten er andere
middelen worden gezocht de
piloot te waarschuwen. Er wer
den grote witte tentzeilen over
het terrein gelegd, men stond
met doeken te zwaaien en ten
slotte schoot de commissaris van
politie zijn pistool in de lucht
leeg. Een goed idee was ook om
met dat losgelaten wiel in een
vliegtuig te stappen erf dat te
tonen aan de piloot van het
bewuste toestel.
Hoewel dus alles werd gedaan
wat mogelijk was de piloot te
waarschuwen, ontstond er van
zelfsprekend een grote spanning
hoe dit alles zou aflopen. Door
al de genoemde maatregelen had
de piloot van het bewuste toestel
gemerkt wat er aan de hand was.
Hij zette een uiterst kalme
landing in en wist zelfs, toen het
toestel op de grond kwam, nog
even op één wiel door te taxiën
maar toen sloeg het toestel opzij
en draaide een paar keer om zijn
as.
De landing was goed geslaagd
en er werd menige zucht van
verlichting geslaakt. Weliswaar
hadden de toestellen in die tijd
geen hoge landingssnelheid,
maar het was ook toen: een
dubbeltje op zijn kant
W. GOINGA.
Door uitbreiding van het order
pakket en door de voortdurende
expansie van het bedrijf moest
het Technisch Bureau Recoma
van de Willem Loréstraat ver
huizen: het bureau heeft een
riante industriehal betrokken
aan de Celsiusweg op het
industrieterrein Schenkenschans.
