LANGS
DE
SCHOLEN
't 3^-leine 3^-rar'óje leeet iedereen
De Schclen-fotograaf van 't
Kleine Krantsje heeft dezer
dagen een bezoek gebracht aan
de Juliana van Stolbergschool.
Het resultaat van zijn bezoek
kunt U vinden op pagina 13.
Afdrukken van deze foto's, in
het formaat 13 x 18 cm., kunnen
tot en met 30 juni besteld
worden bij 't Kleine Krantsje en
wel UITSLUITEND SCHRIF
TELIJK door het overschrijven
van een bedrag van fl. 6,00 per
foto op onze girorekening 981063
of door het insluiten van dit
bedrag in een gesloten envelop
pe, geadresseerd aan 't Kleine
Krantsje, Vredeman de Vries-
straat 1. Duidelijk vermelden
wat gewenst wordt: foto perso
neel óf foto leerlingen, of beide.
Abonnees van t Kleine Krantsje
genieten een korting van fl. 1,00
per foto.
kinderen en het jaarsalaris was
f.800,-. In Rottevalle stond ds.
Stutvoet, die was veel rijker, had
minder kinderen en f. 1.000,-
inkomen per jaar. Toch gebeur
de het nog al eens dat dominee
op huisbezoek bij de zéér armen
de kinderen naar de pastorie
stuurde om het warme maal
daar op te halen, de dominee's
kinderen waren gezond en moes
ten het dan met alleen brood
doen. Eens was er gort met
rozijnen en stroop, maar groot
móeder haalde er eerst de
rozijnen uit, anders zouden de
mensen zeggen:"nou, nou, de
dominee neemt het ervan, hoor!
Het is nu haast niet te geloven.
Grootvader kwam vaak na
middernacht thuis van een ster
vende, waar hij geacht werd tot
de laatste ademtocht bij te blij
ven. De dokter kon wel naar
huis gaan, er was toch niets
meer aan te doen. Over de vele
sloten lagen losse planken, géén
verlichting, zodat hij wel eens op
handen en voeten in een
stikdonkere nacht, over de plank
moest kruipen en soms nog een
nat pak haalde.
Maar dominee en gemeentele
den hoorden zó bij elkaar, dat
bij vele oudere mensen nog een
foto van hem in de huiskamer
hing, hij had een mooie witte
baard.
Jaren geleden 1920, was ik
nog eens met moeder daar in
Ureterp, nog enige vrienden van
haar bezoeken. De toenmalige
predikant vertelde ons hoeveel
beter de toestand was geworden.
Er was verlichting, bruggetjes
met een leuning, de gemeente
was niet meer zo uitgebreid, hij
had een auto, viermaal zoveel
salaris en maar twee kinderen.
Toch vertelde hij ook dat ds. van
Wageningen nog in vele harten
van gemeenteleden leefde en erg
geroemd werd om zijn werk
destijds, wat hijzelf vanzelfspre
kend vond.
Misschien is er nog een enkele
bejaarde die zich dat nog herin
nert?
De overgebleven zonen met
kleinkinderen brengen van tijd
tot tijd nog eens een bezoek aan
hun geboorteplaats.
Grouw S. E. Dyxhoom.
FRISIA BIJEEN
lek, Puck Couperus, Her-
Reekers, Rudi van Laaren,
ley er en Piet van den Borg.
de achterste rij: Okke
ma, Johan Hilarius, Wisse
itra, Jan van Dijk, Fré
>a, Johan Brada, Fenno
Schoustra, Cor Bogaart, Henk
van Duren, Rienk Visser, Sake
Hamstra, Jouke Bilstra, Lamber-
tus Zijsling, Juijen de Jong, Kees
Westerbaan, Nand Boitelle en
Frits van Düren.
De grote afwezige bij dit festijn
was, zeer tegen z'n zin, voorzitter
Folkert Popma, die in het
buitenland vertoefde.
Toch staat hij op de foto, groter
dan alle anderen - een klein
aardigheidje.
Afdrukken van deze foto in het
formaat 18 x 24 cm. kunnen
besteld worden door het over
schrijven van een bedrag van
fl. 10.= op gironr. 981062 tjn.v. 't
Kleine Krantsje.
met zijn stoel in de bleek. We
hadden als huisarts Dr. Vonk. Ik
herinner me nog hoe hij altijd de
hele straat met de fiets "stepte"
en zich dan heel behoedzaam op
het zadel hees. De huisdeur was
altijd alleen 's nachts, en als je
niet thuis was, dicht, zodat de
venters altijd de gang inriepen
wie er was. Dat was o.a. Kooi de
melkboer met zijn twee grote
honden onder de kar, Reitsma
de aardappelhandelaar en Land
stra met vis. Ook de verschillen
de straatfiguren herinner ik me
nog wel. Alleen miste ik in de
beschrijving van deze mensen
een vrouw die éénmaal in de
week aan de deur kwam te
bedelen, waar ik altijd een beetje
bang voor was, die vreselijk
zenuwachtig was en dan steeds
in de rondte draaide en dan riep
"Fikkie Fikkie", zonder dat ze
een hondje bij zich had.
Ook miste ik in de beschrijving
van de Heer Bakker de winke
liers in de Oldegalileën, Bijlsma
de groenteman en Schuit de
slager. Bij Faber moest ik altijd
de boodschappen halen; ik kreeg
een rijksdaalder meé voor een
tas met boodschappen en kreeg
dan altijd een rolletje pepermunt
toe.
Ik heb ook voor de buren heel
wat boodschappen moeten ha
len. Boodschappen halen was
toen heel wat gezelliger dan nu,
alles werd nog afgewogen. Naast
Faber had je de melkzaak van
Fennema. Schoenzaak Schaaf
kwam niet in de winkel van
Ensing, maar in het tweede huis
vanaf het "Blauwhuus", daar
woonde eerst Persijn de kleer
maker en aannemer van begra
fenissen "Memento Mori". Naast
Ensing in de Lindebuurt was het
winkeltje van vrouw de Vries.
Moeder kon nooit de bood
schappen voor me opschrijven,
want vrouw de Vries kon lezen
noch schrijven. Ik weet nog goed
dat ik er nooit suiker mocht
halen, want ze bad de gewoonte
om in de zakken te blazen om ze
open te krijgen en dat vond
moeder niet zo smakelijk. Ook
de klompenhandel van Ouden
dijk herinner ik me goed, daar
moest ik altijd mijn klompen
halen, want met de dochter
Metje was mijn zuster vriendin.
Mijn zuster, die nu helaas is
overleden, was tien jaar verkoop
ster bij "de Rode Winkel" op de
Wirdumerdijk. Ik was op school
bij Juf Zijlstra, op school 14 in
de Tjerk Hiddesstraat en in de
4e klas bij Meester Sipkens.
Als vierjarige was ik op de
bewaarschool van Juffrouw
Braaksma in de Eestraat.
Ook "Heilige Maria" over wie in
de vorige krantjes werd geschre
ven herinner ik me nog goed, ze
was altijd in het wit gekleed en
ook haar huis op de Oldegali
leën was wit geschilderd. Ik weet
niet of ik U van dienst kon zijn
met mijn jeugdherinneringen. Ik
ben nl. nog maar één jaar
abonnee op het Kleine Krant
sje".
Ik vind het een enig blad en
weet niet of dit er al eens heeft
ingestaan.
Amsterdam D. Reisiger
P.S. Mocht Akke Smit dit
verslag lezen: ik het nog een foto
van haar vader als militair en wil
die graag aan haar afstaan.
D.R.
Ds. VAN WAGENINGEN
Zojuist las ik het stukje over de
Dragtstercompagnonsvaart.waar
langs mijr moeder met broertjes
en zusjes een uur moesten lopen
naar de school in Dragten. Dat
was ver vóór de eeuwwisseling.
Als de jongens van de openbare
school het eerst bij de hoge brug-
kwamen, gingen ze de kinderen
van de Christelijke school beko
gelen en omgekeerd natuurlijk.
Ze woonden in Ureterp.
Grootvader was ds. G.v. Wage
ningen, zijn graf is op het
kerkhof in Dragten, weet niet of
de steen er nog is. Veel verhalen
over vroeger weet ik nog via mijn
moeder. Ze waren met 13
