GOSSE EN GRIET EN SIPKE EN MARTHA GAAN EEN DAG UUT VISSEN TOEN WE NOG OP DE SCHOOLBANKEN ZATEN 9 't leine 3<Crantóje leeót iedereen Vandaag in de reeks oude Schoolfoto's een plaat van School 14 aan de Tjerk Hiddesstraat met de welbekende juf Deinema. De foto is vijf en vijftig jaar geleden, aldus in 1922, gemaakt. We beginnen bij de achterste rij. Jan van der Molen, Gerrit Everaarts, Sjoerd Kiestra, Thomas Schaaf en Jan v.d. Sluis. Op de voorlaatste rij: Leo Cohen, Alfred Eerligh, Hendrik Stroband, Hendrik Heimig, Jo Bekius, Piet Brolsma en Dik Boon. Dan de meisjes: Franclska van Zetten, twee onbekenden, Griet Bakker, Froukje Harthold, Grieve Smit, Lucie Waringa, Wietske v. Gelder, Nettie Boesschoten, Maaike Jielof en Maria van Pelt. Op de vierde rij van boven: Bruinsma, Klaas Nauta, Thijs Visser, Luuk Jensma en Piet Stevan. Tenslotte vooraan: Ubo Smit, Maurits Troostwijk,Harthold, Willem v. Wely en Henk Snoeke. Wat idder mooier dan een dag oppet water terwiel de zon skient en de veugels kwinkelere dat et een lusfis. Et duurde nogal even voordat ons bootsje zover was. dat et de vaart naar de Grote Wielen invoer. De opvarenden waren in een opperbeste stemming. Gosse kon goed roeie. De rie men, met zien twee grote handen omkneld, verdwenen telkens met zo'n kracht innet water, dat de roeiboot nietten regelmatige gang deur et water gleed. Griet boog zich, zo nou en dan. een bitsje op ziede en liet dan een han deur et water gaan. Oppet land wemelde et van de veugels, kievitten, grutto's, wul pen, watersnippen en watnog meer. En ajje dan dat allemaal om je henet ziene, dan wudt je vanzelf vrolik van binnen en be gin je te zingen. Eerst begon Griet, wat schuchter nog, en toen viel Martha in en even later oek de mannen. Ja. Gosse oek. Hoe bestaat et, zuden je zegge. Tuus en oppet werk was Gosse nou niet direkt een prater, maar hier, oppet water, zong ie uut volle bust met. Asze anderen in bootsjes of motorboten zagen, dan zwaaiden ze naar de meensen en die zwaaiden dan terug. Zo gaat dat oppet water. Eén grote femilie. Ajje zo oppet water binne, inne open lucht, krije gauwer honger as wanneer je tuus binne. Oppen gegeven ogenblik dook Martha in de karbies met de woorden, mutte jimme een broodsje met levérwust? Nou, daar hadden de anderen niks op-teugen. Martha gaf ieder een broodsje met goeie butter en een paar plakken leverwust ertussen. Der gaat toch maar niks boven een broodsje met leverwust van de Vries, vond Griet. Oh. nee?, zei Sipke. Nee, wat dachten jou dan? Twee broodsjes met leverwust, zei Sipke weer. Die Sipke. Opeens zag Griet een paar veugels innet weiland, die ze niet eerder zien had. Wat binne dat voor veugels? Wete jou dat niet vrouw?, zei Gosse. Nee, zei Griet, anders zu ik et niet vrage. Dat binne Kemphaantsjes. Wat binne dat een parmantige veugels, hé, zei Griet bewonde rend. Ze voeren ondertussen de Grote Wielen over, et zwembad voorbij en zo naar de Kleine Wielen. De zon §ton hoog innen wolkeloze hemel. Ze voeren onder de Tweede Hogebrug deur en toen lag de Kleine Wielen voor hun. Gosse roeide nog een eindsje deur en toen stuurde Sipke de roeiboot naar de kant. Innen inham, tussen et riet bij bosjes wilgehout wudde et ge- zelskap ontskeept. Dat had bij Griet ook weer heel wat vuten inne aarde. Toen ze opston vannet bankje was ze stief vannet zitten. Niet zo bang weze, zei Sipke, die oek nog inne boot was. Hou mien han maar vast. Nou dien vuut oppe rand en dan springe. Hé, hé, Griet ston veilig en droog oppe wal. Nou mutte we eerst maar een l/il/t ft (Vervolg op pagina 12). Ze voeren de Grote Wielen over en het zwembad voorbij

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1976 | | pagina 9