GOSSE EN GRIET EN SIPKE EN MARTHA
GAAN EEN DAG UUT VISSEN
TOEN WE NOG OP DE SCHOOLBANKEN ZATEN
9
't leine 3<Crantóje leeót iedereen
Vandaag in de reeks oude Schoolfoto's een plaat van School 14 aan de Tjerk
Hiddesstraat met de welbekende juf Deinema. De foto is vijf en vijftig jaar geleden,
aldus in 1922, gemaakt. We beginnen bij de achterste rij.
Jan van der Molen, Gerrit Everaarts, Sjoerd Kiestra, Thomas Schaaf en Jan v.d. Sluis.
Op de voorlaatste rij: Leo Cohen, Alfred Eerligh, Hendrik Stroband, Hendrik Heimig,
Jo Bekius, Piet Brolsma en Dik Boon. Dan de meisjes: Franclska van Zetten, twee
onbekenden, Griet Bakker, Froukje Harthold, Grieve Smit, Lucie Waringa, Wietske
v. Gelder, Nettie Boesschoten, Maaike Jielof en Maria van Pelt. Op de vierde rij van
boven: Bruinsma, Klaas Nauta, Thijs Visser, Luuk Jensma en Piet Stevan. Tenslotte
vooraan: Ubo Smit, Maurits Troostwijk,Harthold, Willem v. Wely en Henk Snoeke.
Wat idder mooier dan een dag
oppet water terwiel de zon skient
en de veugels kwinkelere dat et
een lusfis.
Et duurde nogal even voordat
ons bootsje zover was. dat et de
vaart naar de Grote Wielen
invoer.
De opvarenden waren in een
opperbeste stemming.
Gosse kon goed roeie. De rie
men, met zien twee grote handen
omkneld, verdwenen telkens met
zo'n kracht innet water, dat de
roeiboot nietten regelmatige
gang deur et water gleed.
Griet boog zich, zo nou en dan.
een bitsje op ziede en liet dan
een han deur et water gaan.
Oppet land wemelde et van de
veugels, kievitten, grutto's, wul
pen, watersnippen en watnog
meer. En ajje dan dat allemaal
om je henet ziene, dan wudt je
vanzelf vrolik van binnen en be
gin je te zingen. Eerst begon
Griet, wat schuchter nog, en
toen viel Martha in en even later
oek de mannen.
Ja. Gosse oek. Hoe bestaat et,
zuden je zegge. Tuus en oppet
werk was Gosse nou niet direkt
een prater, maar hier, oppet
water, zong ie uut volle bust met.
Asze anderen in bootsjes of
motorboten zagen, dan zwaaiden
ze naar de meensen en die
zwaaiden dan terug.
Zo gaat dat oppet water. Eén
grote femilie.
Ajje zo oppet water binne, inne
open lucht, krije gauwer honger
as wanneer je tuus binne.
Oppen gegeven ogenblik dook
Martha in de karbies met de
woorden, mutte jimme een
broodsje met levérwust?
Nou, daar hadden de anderen
niks op-teugen.
Martha gaf ieder een broodsje
met goeie butter en een paar
plakken leverwust ertussen. Der
gaat toch maar niks boven een
broodsje met leverwust van de
Vries, vond Griet.
Oh. nee?, zei Sipke.
Nee, wat dachten jou dan?
Twee broodsjes met leverwust,
zei Sipke weer.
Die Sipke.
Opeens zag Griet een paar
veugels innet weiland, die ze niet
eerder zien had.
Wat binne dat voor veugels?
Wete jou dat niet vrouw?, zei
Gosse.
Nee, zei Griet, anders zu ik et
niet vrage.
Dat binne Kemphaantsjes.
Wat binne dat een parmantige
veugels, hé, zei Griet bewonde
rend.
Ze voeren ondertussen de Grote
Wielen over, et zwembad voorbij
en zo naar de Kleine Wielen. De
zon §ton hoog innen wolkeloze
hemel.
Ze voeren onder de Tweede
Hogebrug deur en toen lag de
Kleine Wielen voor hun.
Gosse roeide nog een eindsje
deur en toen stuurde Sipke de
roeiboot naar de kant.
Innen inham, tussen et riet bij
bosjes wilgehout wudde et ge-
zelskap ontskeept.
Dat had bij Griet ook weer heel
wat vuten inne aarde.
Toen ze opston vannet bankje
was ze stief vannet zitten.
Niet zo bang weze, zei Sipke, die
oek nog inne boot was. Hou
mien han maar vast.
Nou dien vuut oppe rand en dan
springe.
Hé, hé, Griet ston veilig en droog
oppe wal.
Nou mutte we eerst maar een
l/il/t ft (Vervolg op pagina 12).
Ze voeren de Grote Wielen over en het zwembad voorbij