OHE - HE - BLOTE KONTSJE'ZONGEN ZE A
HUTTIN6
Fa. J. Kruize en Zn.
Plattegrondjes
van Leeuwarden
REFORMPRODUCTEN
EN SPECIALITEITEN
^PRESSEN PRET T/q^
Transporten naar overal
door Firma A. Niemendal
Fenno Schoustra's
Publiciteitskantooi*
12
UNIEKE AANBIEDING
COLLECTIE BOEKEN
VAN LEEUWARDEN
Jèwever van
VOORSTREEK 65-67
TELEFOON 36235
En een héél prettig
adres voor
t kleine ^^iremteje leeet iedereen
(Vervolg van pagina 8).
ne, aanzienlijk drukte.
Der werd over de pries
gien overeenstemming be
reikt en de koop gong niet
deur. Mien kennis blieft
echter diligent. Mocht er
van de lezers van „t Kleine
Krantsje" es iets geschikts
voor hem wete, de redactie
kent het adres: Tja, 't mut
worden erkend, onze voor
ouders hebben veelal erg
nonchelant dit soort
trechters behandeld. Der
wudde raar en ruig met
omsprongen. Gevolg, dat
er maar zéér weinig van
deze exemplaren voor 't
nageslacht, bewaard zijn
gebleven.
Maar, zoo als ik al zei, dit
even terloops, laat ik me
dus weer bepale bij het hi
storisch gedeelte van mien
verhaal. Ik ston dus voor
die berg oud-roest; bevond
dat er niks voor mien
gading bij was, om te
speulen of met naar huus
te nemmen, wendde dus
mien roer na die grote
glas-berg. Hierbij pas
seerde ik een groote
vierkante houten bak, sun
4 bij 4 meter en hoog 40
cm. Ik keek er es in. Ze
was gevuld met een zéér
onwelriekende pasta.
Wat ik toen nog niet wist,
was, dat dit een vergader-
bak was voor riool-sliek en
de inhoud van de srraat-
kolken; die de toenmalige
putsje-skeppers, uut hun
twee-wielige karretjes der
Tn deponeerden, wanneer
ze 's middags 12 uur of 's
avonds naar huus gongen.
Also, die glasberg was
prachtig, imponeerend.
Allemaal groote en kleine
fleskes, flaconnetjes jam-
potsjes enz. Bijna alles
min of meer beschadigd,
doch der zou toch wel wat
voor me tussen zitten,
docht ik, o.a. pakte ik op,
een groot sruk roodge
kleurd glas, 'k keek er is
deur. Oh, wat was de
wereld nou mooi, 'n rooie
lucht, rooie wolken, rooie
huzen, alles rood. Al
kiekende dee ik een paar
pas achteruut en hoe't nou
precies kwam, miskien
gleed ik uut, maar ik
verloor mien evenwicht en
tumelde achterover in die
onwelriekende kom saus.
Gelukkig achterover,
vóórover zou ik miskien
dadelijk stikt weze in die
grauwe fraaie smurrie, 'k
Had oek nog 't geluk, dat
die bak niet tot an de rand
gevuld was; maar er zat
toch nog genoeg in om
„kopke onder" te raken.
Ik had het benul, om mie
vlug om te draaien en de
rand vast te griepen.
Moeizaam en su zwaar as
lood, kroop ik over de
rand en stapte weer over
op de vaste veilige grond.
Maar.hoe zag ik er uut,
mien eerste werk was,
mien mond leeg te spuien.
De taaie zwarte slierten
zwijnerij, droop uut mien
haren, van mien neus en
oren. Mien kleren zaten
an mie vastplakt. Ik mut
der uutzien hewwe as een
negerjonkje; zoo zwart van
die blubber. Ik klom,
beduusd van 't geen mie
overkomen was weer deur
't hek en ston weer op
straat. En, mocht zóóiets
me later wéér es over-
komme, dan pak ik het
toch anders in. Want toen
ik de ramp in sien volle
omvang begon deur te
krijen, begon ik te gulen,
te razen. Want kiek, dat
was mien fout. Want deur
mien geschreeuw en ge
brul vestigde ik aller
aandacht op mien wel bij
zonder en niet alledaags
uterlijk. Nee, ik had niks
zegge mutten, stil naar
huus slupe, dat was beter
weest maar nou wast te
laat. Voorbijgangers ble
ven verbaasd en hoofd
schuddend staan; buur
vrouwen kwamen deur
mien gejammer, haastig-
lijk de deuren uut. En
waar al die kienders, al die
jonges en meiskes plotse
ling vandaan kwamen?
EEN SNOEK, EEN HELE
DIKKE SNOEK.
Op weg naar huus werd ik
vansels door hun verge
zeld. Joelende, lachende,
dansende en zingende van
„een snoek, een snoek een
heule dikke snoek". Nee 't
werd nou niet precies een
stille omgang. Ik hoorde
een buurvrouw zeggen
„och, och, dat meens krijt
oek wat tuus". 'k Had
dadelijk inne gaten dat dit
op mien uiterlijk sloeg, en
begon, zoo mogelijk nog
harder te brullen. En zoo
naderde de jolige schare,
in opgewekte stemming
mien huis. 't Leek wel
buurtfeest, 't straatorgel
mankeerde er nog maar
an. Men moeke, oek al
aangelokt deur de onge-
woone herrie, zag de jui
chende en zingende pro
cessie naderen, met haar
zeunsje vóórop. De eenige
trouwens, die, zowaar, niet
juichte, niet zong.
„Krimmele-niekus jonge.
waar komst stou weg.
Waar hest stou in hemels
naam zitten", was de
begroeting. Maar ik had
tied noch lust voor een
nadere uutleg en probeer
de vlug de voordeur in te
wippen. Maar dat zat me
niet glad.
„Ho ho ho" zei mien
moeke, su niet 't huus in.
Eerst die smerige rommel
uut. En de daad bij het
woord voegende, de klom
pen uut, de sokken uiit de
kousen uut. hup hup
hup. alles inne bleek voor
't huus gedeponeerd. Ik
probeerde nog es in huus
te wippen. „Nee, nee, eerdt
uitklede, die vieze troep,
zei ze „uutklede"?, nee
toch. hier midden op
straat. ten aanschouwe
en ten spot van die onmee
dogenloze zingende
troep? „Nee, hier niet uut-
kleede" protesteerde ik. Ja
eerst uutkleede, „nee, niet
uutkleede" riep ik wan
hopig. 't Wiedde ja, nee,
ja, nee, uuteindelijk wud
de het „ja". Redeneer niet
met vrouwen, onbegonnen
werk. Na men klompen,
sokken en kousen gongen
achtereenvolgens de bleek
in: men bloeske, 't bust-
rokje mien hemd. klets,
klets. 'k had nou alléén
nog maar mien onder
broekje an. „Meer niet",
schreeuwde ik wanhopig
„mien broek niet. 1
De waarschuwing kwam
te laat, helaas. Eén rits
naar beneden. en mien
onderbroekje maakte een
luchtreisje inne bleek.
Nou, daar ston ik dus, in
mien „noakie" suden de
Mokumers zegge. In.
adamscostuum, ik
schaamde mie dood, nou
ja, adams-costuum, 't was
maar een jongens-pakje,
toegegeven, maar ik ston
der toch maar gekleurd
op. En vansels, gien vij
geblaadje, hoe klein oek,
voorhanden. De jeugdige
straatjongens begonnen
nou luidkeels en uitbun
dig te brullen, hé hé bloote
konsje, hé hé bloote
konsje enz. enz. enz. Zelfs
de dames van het zang
koor, geneerden zich niet,
de tekst van dit lied tot in
den treure, te herhalen.
„Ja, ja, lezer, ,,'t volk is
diep gezonken".
Afijn, toen mien benen,
futen en armen van 't
allerergste waren ontdaan,
mocht ik ein. .de. Jijk
het huus in, wat ik met
een bekwaam handig
sprongetje dee. De voor
deur gauw achter mie
dicht. En achter de geslo
ten voordeur hoorde ik
nog lange tied dat hatelij
ke vers over die snoek., die
heule dikke snoek enz. en
't vroolijke stampvoeten.
Evenals zooveul zaken en
personen, waaraan een
luchtje zit, soen oek mien
geval met de mantel der
liefde bedekt en verder
binnenkamers, bekonkeld
en bedisseld.
Het vergde veul warm
water, veul zeep en veul
geduld van mien moeke
om me weer toonbaar te
maken. Ik loof dat ik nog
nooit sun goeie wasbeurt
had hew, as toen destieds.
Tenslotte wudde ik weer
voorzien van schoon
onderguud, ik rook weer
lekker naar glyserinezeep,
ik kon dus weer voor de
dag komme, maar 'k
schaamde me dood om
oppe straat te komen. De
heule dag ben ik in huus
bleven, maar onder ons
gezegd, 'k hew mie nooit
weer op dat stuk asland
waagt.
't Gebeurde te Luwadden
Kb. (1907).
Te koop aangeboden pracht collectie boeken van
Leeuwarden, plm. 200 titels.
w. o. Eekhoff en Visscher en zeldzame catalogi.
BRIEVEN ONDER LETTER DM NAAR
T KLEINE KRANTSJE, LEEUWARDEN.
ËINSTEINWEG POSTBUS 1184
TELEFOON 05100 - 36335
GRAFMONUMENTEN
SCHOORSTEENMANTELS
DE FRIESCHE STEENHOUWERS
SINDS 1930
TELEFOON 30180 28286
Merken met reputatie
GAZELLE
HUSQVARNA
HONDA
Natuurlijk bij
Situatie 1550 "ii ingelijst
Gravures van oude stadspoorten ingelijst
Elfstedenlogboek 1963 nog enkele ex. 7,90
De schaatsen scherp -
Elfstedentocht, standaardwerk 29,50
Koekhappen 8,75
Vredeman de Vriesstr. 1 (naast Emmakde 39
U weet wel:
tussen Voorstreek en Eowal
Wortelhaven 85
