PRINSENTUIN VOL MENSEN OP ZON- EN FEESTDAGEN A T KLEINE KRANTSJE IN DIE GOEIE OUWE TIJD IN MEMORIAM JITSE VAN DER VEEN 3 f 3£(ei»ie 3drantz>/e leeót iedereen De mens heeft altijd de neiging gevoeld zich eens in een andere omgeving te verplaatsen. Hij wil zich aan de sleur van het dage lijkse leven, met zijn beslomme ringen eens onttrekken. Het liefst zoekt hij dan de vrije natuur. Zegt men ook niet; Moeder Natuur'is de beste buur!' Nu de fiets populair is geworden, brommers, motoren en auto' s ter beschikking zijn, kan men zich verder van huis bewegen dan dit in mijn jeugdjaren het geval was. Toen was men aangewezen op de benen, was wandelen het parool. Daarom zochten de stadsmensen de tuinen en parken op, in-en om de stad. VOLLE GLORIE Voor de ouwe Leeuwarders was vooral de Prinsentuin de plaats, waar ze graag verpozing zoch ten. Deze tuin gaf Leeuwarden nog al naam. Hadden mensen van buiten Leeuwarden met een bezoek vereerd en waren ze niet in de Prinsentuin geweest, dan waren ze niet, zo het heette in de Friese hoofdplaats geweest. DOOR J.C. VAN DAM De Prinsentuin was nog in volle glorie. Het was, zoals een gevel steen, achter in de tuin aange bracht, het aanduidt een lust hof en werk des vredes' Veel heeft de Prinsentuin, de laatste jaren aan luister, vroe ger zo indrukwekkend, verlo ren. Men scheen toen vast meer aandacht te schenken aan ver fraaiing en onderhoud. Een vast aangestelde tuunpliesje' zorgde er voor, dat de jeugd wat in haar banen bleef. Trouwens, zo liet een bordje bij de ingang weten, hadden kinderen bene den de tien jaar geen toegang. Midden in de vijver was een rots partijtje aangebracht waar de eenden onderdoor zwommen. Zette men de daar aangebrachte fontein in werking, dan was de aanblik bijzonder mooi. In de vijver zwommen veel prach tig getekende eenden, sommige met kuiven op de kop. Ook duikeenden zag men er. Deze genoten van het publiek veel belangstelling. Met een sierlijke zwaai doken ze onder water en kwamen een eind verder weer te voorschijn. Deftig en statig zwommen een paar zwarte Het moet in de turbulente zomer van het bevrijdingsjaar '45 zijn geweest, dat we - waarschijnlijk tijdens de Sneek Week - ergens op de hooizolder van een boer bij Oppenhuizen ontwaakten naast een voor ons volstrekt onbekende jongeman. 'Ik ben de broer van Piet' zei hij, 'Piet van der Veen'. Piet was van onze jaren; hij moest dus een jongere broer van hem zijn. Dat was onze eerste kennisma king met Jitse van der Veen, een vlotte en frisse blonde knaap, die spoedig daarna meer van zich zou laten horen, omdat hij heel verdienstelijk zwom. Als sport verslaggever hadden wij het genoegen hem al gauw in de Overdekte in actie te kunnen zien. Hoe het verder is gegaan is bekend: Jitse van der Veen werd een uitblinkend rugslagzwem- mer, die in een lange reeks van jaren tal van wedstrijden won, kampioenschappen verwierf, re cords deed sneuvelen en, mis schien wel als een hoogtepunt van zijn sportloopbaan, de eer Jitse van der Veen gaat naar de Olympische Spelen in Helsinki trainer Henk Schoonhoven wenst hem veel succes. werd waardig gekeurd te mogen deelnemen aan de Olympische Spelen in Helsinki. Na zijn actieve sportbeoefening bleef hij zich voor de zwemsport als organisatieman verdienstelijk maken en zo stond hij nog midden in de sport, toen, geheel onverwacht, dat verschrikkelijke bericht van zijn plotselinge dood de ronde deed. Al weten we, dat een dergelijke onheilstijding elk moment kan komen; toch blijft het verplette rend nieuws, zeker wanneer het een vitale sportman in de kracht van z'n leven betreft - Jitse was nog maar zeven en veertig jaar. Hoe populair hij was, hoezeer hij werd gewaardeerd, als organisa tor, als sportcrack, die nooit buiten z'n schoenen liep, als mens bovenal, bleek tijdens de aangrijpende crematieplechtig heid, waar honderden vrienden en kennissen hem de laatste eer bewezen. Onder die honderden velen, die speciaal gekomen waren van ver, vrienden en vriendinnen met wie hij vroeger optrok, die hem bevochten en met wie hij z'n triomfen boekte: Sita Posthumus, Ytje Brada, Coosje van Voorn, Piet ten Thije, Jaap de Jong, trainer Henk Schoonhoven. De Friese zwemsport en heel velen daarbuiten zullen Jitse van der Veen niet vergeten. Fenno L. Schoustra. zwanen rond, voelden zich ook hier ver van huis home land' Australië, volkomen thuis. De zwarte zwaan, hier een zeld zame vogel, in t verre wereld deel daarentegen een veel voor komende gast. Vele zwermen luid schreeuwende zwanen, heb ik, hoog in de lucht, over onze werkkampen in 't binnenland van Australië zien vliegen. Een fantastisch gezicht! VOLIERE Was dan al de vijver met haar goudvissen, eenden en zwanen het zien waard, niet minder was dit het geval met de volière achter in de tuin, bij de uit- en ingang naar het toernooiveld. Deze kooi stond onder de hoge, dikke Canadese populieren. In later jaren wel gezien in Van couver - Brits Columbia. De leeftijd van deze bomen wordt op zo' n tweeduizend jaar geschat. Bij het begin van onze jaartelling waren deze knapen al duizend jaar oud. Angstvallig worden ze door de regering beschermd. In de volière toonden zich de vogels in schitterende kleuren pracht en lieten, zo af en toe, hun welluidende stemmen ho ren. Deftig en voornaam stapten daar de Goud - Zilverfazanten rond en pronkte een pauw met zijn rijke staart. Alles wat men in de'volière zag streelde het oog. Het was de moeite waard daar, in die dagen een kijkje te nemen. In die lang vervlogen tijd kon het in de Prinsentuin erg gezellig zijn. Vooral op zon- en feestda gen, wanneer er muziek of vuurwerk was, trokken de ouwe Leeuwarders naar de tuin. Dan was de tuin vol mensen. De tafeltjes en tuinstoelen stonden tot aan de rand van de vijver. Kelners kwamen handen te kort. Dan heerste er vrolijkheid en luidruchtigheid onder de anders zo stijve Leeuwarders. Op 18 juni werd de slag bij- Waterloo herdacht. De dag dat de geallieerde iegers Napoleon over wonnen. Deze dag vond ik indrukwekkend, Schutterij, mu ziek, kapelmeester De Jong, ver tolkte dan met zijn muziek het verloop van de slag. Duidelijk hoorden men dan, door hevig hoorngeschal dat het gevecht op zijn hevigst was. VUURWERK Was er vuurwerk in de tuin, 31 augustus, de verjaardag van Koningin Wilhelmina, dan kon men vanwege de talrijke men sen, als het ware over de hoofden lopen! Dit vuurwerk werd afge stoken op een houten hulpbrug, die over de vijver was aangelegd. De vuurwerkmaker Schuuur- mans toonde hier zijn kunsten. Bij een fraai stuk, dat de lucht werd ingezonden, ging een ge juich op. Vooral was dit het geval bij het slotnummer Leve onze Koningin'dat door kleurenrijk vuurwerk was omge ven. Had men zo' n muziekavond of vuurwerk in de Prinsentuin bijgewoond dan ging iedereen vrolijk gestemd en vaak gearmd naar huis toe. Men was weer eens echt uitgeweest. voor Leeuwarden en de wijde wereld er omheen. Een uitgave van Fenno Schoustra's Publici- teitskantoor. Verschijnt eenmaal in de veertien dagen. Redactie, Administratie en Advertentieafdeling: Vredeman de Vriesstraat 1 (Naast Emmakade 39) Leeuwarden. Telefoon (05100) 20302 Postgiro 98 10 62 Bank: Rabobank Geopend: van dinsdag tot en met vrijdag, uit sluitend 's morgens van 9 tot 12 uur. 's Middags en van za terdag tot en met maan dag gesloten. Abonnementsprijs: voor Nederland fl. 19,50 per jaar; voor het buiten land: fl. 35,00 per jaar. Losse nummers: afge haald fl. 1,00 per stuk. Per giro besteld: fl. 1,80 voor 1 ex., fl. 3,20 voor 2 ex., fl. 4,70 voor 3 ex. Het lidmaatschap van 't Kleine Krantsje is alleen mogelijk voor lezers, die akkoord gaan met de bepaling, dat het abonne mentsgeld vooruit moet worden voldaan. Op de 1e februari dient het abonnementsgeld voor het dan lopende jaar te zijn betaald. G eschenk-abonnemen ten en abonnementen van lezers in het buitenland moeten op de 31e decem ber van het voorafgaande jaar zijn betaald. Lezers, die zich niet tele fonisch of schriftelijk, maar per giro-overschrij ving als abonnee aanmel den, worden verzocht op het girostrookje te ver melden: Nieuwe abonnee. Abonnees, die zijn ver huisd, dienen er op te letten, dat hun giro-over- schrijvingskaart het nieu we adres vermeldt - het oude adres moet worden doorgehaald. Wie het abonnementsgeld voor een ander betaalt, dient duidelijk de naam en het adres te vermelden van de abonnee, voor wie wordt betaald. Adreswijzigingen moeten minstens 10 dagen voor het verhuizen worden doorgegeven. Abonnementen, die niet voor 1 december zijn op gezegd, worden automa- y^tisch verlengd.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1976 | | pagina 3