sa
B.deVries
DE VRIJ
PRO VIN CIENIEU W S
VAN VROEGER
SIPKE EN MARTHA HEWWE EEN GRAMMEFOON
12
ABONNEMENTEN
Voor Uw Sint Nic.
aankopen
POSTZEGEL
HANDEL
Minne mast raat 1
Leeuwarden
tel. 05100 - 29204
ALLE LEKKERNIJEN
VOOR DE KOMENDE
FEESTDAGEN
Interieur
verzorging
NOU MUTJE HIER HORE:
i ju hi j'Is-' ie est leAc-e*.
\—r^Lj
AUte" &uct£ •'-:-
jr-
rr=
-*=r
Kollumerland, 26 November
1880. Weinig had het gescheeld
of eene polderboot (tevens tot
woning dienende) bemand met
vier personen, vader, moeder en
twee kinderen, was den 24 dezer
in de trekvaart Dokkum -
Stroobos, nabij Westergeest, met
de opvarenden in de diepte
geraakt. Op reis naar Groninger
land, kreeg het vaartuig door ijs-
snijding een lek en was zeer
spoedig vol water geloopen.
Doch tegenwoordigheid van
geest, kloek beleid, zelf-help en
die van anderen redden de
schepelingen, die later door de
bemoeijingen van het armbe
stuur van Dantumadeel, onder
welke gemeente de schipbreuke
lingen landden, liefderijk zijn
opgenomen geworden in een
nabij de plaats des onheils
wonend gezin.
Harlingen, 12 maart. Een ontzet
tend gerucht, hier vrijdag en
gisteren verspreid, heeft rich
bewaarheid: twee onzer tjalken
zijn in den storm van donderdag
avond gebleven. Met het schoon
ste weder verlieten K.v.Getsen en
E. Schoonhoven, diep met aard
appelen geladen, 's morgens van
dien dag onze haven, de beide
zwagers met vrouwen en kinde
ren aan boord, 15 k 16 in getal en
de beide vrouwen in gezegende
omstandigheden, 's Avonds over
viel hen de storm, het eene
vaartuig werd verbrijzeld en het
andere zonk, geen der opvarende
werd gered.
(1871)
Gersloot, 19 juni 1891. Men zal
zich nog de diefstal van eende
eieren herinneren, waarvan de
dader aan het licht werd
gebracht door de toevallige
omstandigheid, dat de dochter
des huizes de eieren, niet direct
opvallend, maar toch leesbaar,
met verschillende namen had
gemerkt.
Die dader, de reeds vrij bejaarde
G.H., moest voor deze zaak as
Donderdag voor de Rechtbank
verschijnen. Hier moet de man
vreeselijk tegen hebben aange
zien en de vrees voor straf heeft
hem tot een wanhopig besluit
gebracht.
Heden in den vroegen morgen,
omstreeks vijf uur, nam hij zijn
geladen geweer, drukte den loop
tegen den borst, trok toen den
haan over en kreeg het volle
schot - door het lichaam. De
ongelukkige was terstond een
lijk.
Inne kamer van Sipke en
Martha ston sinds enkele
dagen een nij meubelstuk.
Van onderen van eiken
hout en er bovenop een
grote koperen hoorn.
Je rade et at: een gramme-
foon. Een prachtig mooi
geheel. Et hele geval ston
oppen eikenhouten tafel-
tsje. Op et eikenhouten
tafeltsje lag een gehaakt
kleedsje dat Martha des-
tieds es haakt had.
Toen ze et klaar had wist
ze eigenlijk niet goed wat
ze der met anmust want
watter inne kamer met
kleedsjes bedekt wudde
kon was bedekt en zo was
et kleedsje innet kabinet
beland.
Maar nou lag et kleedsje
oppet tafeltsje onder de
.grammefoon. Zo ziene je
maar weer, die wat be
waart, die het wat. Ja, een
grammefoon.
Sipke was eigenlik gezeid
kultureel ingesteld en toen
ie met Martha oppen keer
over de stille kant Nijstad
liep, zag ie innen winkel
een grammefoon staan,
een eikene houtene kast
metten grote glanzende
koperen hoorn. Met Mar
tha an zien ziede stonnie
voor de winkelruut. De
week daarop trokken ze de
stoute skunen an en gon-
gen naar de winkel om de
grammefoon te kopen. Ze
kochten er geliek drie
grammefoonplaten bij één
van Willy Derby, één van
Kees Pruis ennen plaat
waar meziek vannen opera
opston. "Intermezzo uit de
opera Cavalleria Rustïca-
na" ston er op. Dat was
mie wat, toen er een
handkarre voor hun deur
verskeen mettet hele spul
der op.
De buurt was er helemaal
overstuur van. Hewwe
jimme dat oek zien, dat bij
Sipke en Martha een
grammefoon bracht is?
Een jaloers wiefke, met
zonder tannen inne mon,
zei, waar doene ze et van,
zuden je zegge. Och ja, dat
is een keer zo, dat hoort
erbij, zogezeid. De nije
anwinst ston inne kamer,
naast de skustienmantel.
Wat waren Sipke en
Martha der blied met. Na
et brood eten 's avens had
Sipke de slinger vastpakt
en de motor vanne gram
mefoon opdraaid. De mo
tor liep namelik oppen
veer. Een stalen veer, had
de meneer vanne winkel
zeid. Daarna had ie voor
zichtig een naald an et ut-
einde vanne arm, die anne
grammefoon zat, bevestigd
en toen de plaat annet
draaien brocht.
Even later zaten ze allebei
de stief rechtop toen de
stem van Willy Derby deur
de kamer klonk. Willy had
et moeilik zo te horen.
Metten treurige stem zong
ie:
Ik loop als een schooier
Door weer en door wind
Rij dag en tot diep in de
nacht,
Er is haast geen mens,
Mij wat vriendlijk gezind
Ik word door een ieder
veracht
De dames en heren
Ze gaan mij voorbij,
Er zijn er die ik goed heb
gekend
Ze houden vol afschuw
Hun kleren opzij uit angst
voor zo'n schunnige vent.
En terwiel et refrein uut de
grammefoon kwam, zucht
te Martha, och, och, wat
zingt die man dat mooi.
Stil, zei Sipke, dou must er
niet tussendeur prate. We
kanne zo niet hore wattie
zingt. Martha zei allang
gien woord meer. Eindelik
was et vers uut.
Metten laatste snik haalde
Willy Derby nog één keer
uut:
Mijn fiere schohoooiers
hart
En toen was et afgelopen.
De grammefoon gaf gien
geluud meer. Sipke ston op
en zette de plaat af. Hij
zuchte van emosie: Wat
kon die man dat oegriese-
like mooi zinge, wat een
gevoel leit ie daar in, et is
as et ware, of je et voor je
eigen ogen gebeuren ziene.
Ja, et is prachtig, zei
Martha toen ze weer wat
zegge mocht, prachtig,
prachtig.
Toen liet ze der prakties op
volge, nou maar eerst een
kopke tee. Nadat ze de tee
opdronken hadden draai
de Sipke de plaat om en
toen zong Willy Derby
weer een mooi treurig vers.
Dit keer gong et over een
vader met een blien kien.
De vader was wanhopig.
Och, och, wat idder toch
een hoop ellende inne
wereld. Met tranen inne
ogen zat Martha te luuste-
ren. Zawwe die andere
plaat nou opzette? vroeg
Sipke.
Nee, zei Martha, even
wachte, ik mut eerst even
bijkomme.
Bart van der Weerdt,
rdt^^/
