TOCH EEN ELFSTEDENTOCHT m 5 EEN FRIESCH DAGBLAD - UITGAVE DEZE WINTER VOOR U npnmnoQn 5 WEER GEEN IJS DEZE WINTER? 121 twee-talige speelkaarten, alles in kleur! Met een introductie van Jeen van den Berg, winnaar Elfstedentocht 1954 P IC 70 In de boekhandel en bij de agent- IU|# J schappen Friesch Dagblad, (f. 14,= voor abonnees Friesch Dagblad) ELFSTEDENTOCHT, HET NIEUWE WINTERSPEL voor het hele gezin speldoos 34 x 24 spelbord 32 x 32 t 3ileiiic ^Crantóje leeot iedi-iiei ™:Wm *4--' I *fe x't IJs of geen ijs in de winter, die nu voor ons ligt - het doet er weinig toe: het maken van Elfsteden tochten zal toch mogelijk zijn. Dat danken we aan het Friesch Dagblad, dat zojuist een nieuw spel uitgegeven heeft, "Elfsteden tocht", een soort kruising tussen het oude ganzeborden en het kaartspel. Het spel is ontworpen door Jannis C. Datthijn, uit Castricum, die zelf een aantal jaren in Friesland heeft gewoond en ontwikkeld door Bevink Edities. De vorige week is in 'het Thialfstadion in Heerenveen het eerste exemplaar van het spel uitgereikt aan de voorzitter van de Vereniging De Friesche Elf Steden, de heer drs. J.R. Kupe- rus. Dat gebeurde na een bijeen komst in het restaurant van het stadion, waar de directeur van het Friesch Dagblad, de heer R.Boomgaardt, het spel introdu ceerde. SPANNINGEN De heer Boomgaardt sprak daarbij over toenemende span ningen door het steeds maar uit blijven van een nieuwe tocht en hij hoopte, dat de mensen, die dit nieuwe spel zullen spelen, op deze manier iets van die span ningen kunnen afreageren. Jeen van den Berg, van wiens adviezen de ontwerper gebruik had gemaakt, zei in een geestig speechje, dat de uitgevers zullen moeten zorgen de oplaag voor half januari kwijt te zijn - hij onthulde, dat de rijders zelf besloten hebben, dat de tocht omstreeks die tijd door zal gaan. De heer Kuperus, die tot zijn ongenoegen als voorzitter'van de Elfstedenvereniging tot dusver nog geen Elfstedentocht mocht meemaken, maar het toch door lopend druk heeft met het ontvangen van journalisten en het aanwezig zijn bij "Elfsteden- happenings" als dit in het ijssta dion, prees de uitvoering van het spel en zei te hopen,- dat de uitgevers er het succes mee boeken, dat zij beogen. Het spel, dat inderdaad onberis pelijk is uitgevoerd, bestaat uit een aantal zogenaamde rijders- kaarten (kilometerkaarten om bepaalde afstanden af te leggen, hulpkaarten om tegenslagen te overwinnen en skrikkaarten, om van te schrikken, die voor- of tegenspoed aankondigen) en uit wedstrijdkaarten, die 1, 2 of 3 kilometers waard zijn. Van de voorkomende tegensla gen willen wij er wel enkele noemen: valpartij, bevroren te nen, schaats gebroken, sneeuw blind, schotsen op de Zwette, scheuren in 't ijs bij Osinga- huizen, misrijden op 't Sloter- meer, kromme ijzers bij Kims- werd, stompe schaatsen op de Sexbierumervaart, opgeven bij Vrouwbuurtstermolen, last van kramp bij Wijns - enfin, allemaal reëele mogelijkheden, die Jeen van den Berg als insider de ontwerper zal hebben ingegeven. Natuurlijk staan er een aantal gunstige kaarten tegenover: uit stekend in vorm, prima materi aal, u rijdt snel, u krijgt een kop warme soep, inzinking te boven, u krijgt sinaasappels, u krijgt chocolademelk. Het spel lijkt, zo op het eerste oog, niet bijzonder gemakkelijk, maar dat is de enige echte officiële Elfstedentocht/ook niet - een erg gemakkelijk spel zou niet bij de supermarathon heb ben gepast. FOUTJES Jammer, dat het spelreglement enkele foutjes bevat, al slaan die dan niet op het spel zelf, maar op de historie van de tocht: er is aan het slot een lijstje met namen van Elfstedenwinnaars toegevoegd, dat niet deugt. De man, die in 1929 de Elfstedentocht won, heette niet Karst Leembrug, maar Leem burg. De rijder, die in '33 als tweede binnenkwam, schreef zich niet Kastelein, maar Castelein. En dan 1940. Geen prijs toegekend, staat er in het lijstje. Hoe hebben we het nu. Er zijn in dat jaar liefst vijf (eerste) prijzen uitgereikt: een grote gouden medaille voor alle vijf rijders van de kopgroep. Dat zijn fultiliteiten, die uiter aard niets te maken hebben met het mooie spel zelf, maar waarom ook dit niet accuraat gedaan, terwijl het spel overigens zo goed is verzorgd? En dan, tot slot, de toeschouwers bij de finish, afgebeeld op het op de omslag van de doos. Zagen die werkelijk zo onaandoenlijk, wanneer de winnaar binnen kwam? Wat wij er ons van herinneren, is dat ze van enthousiasme niet te houden waren! Maar nogmaals, dat doet aan het spel niets af. Wij twijfelen er niet aan, dat het bij velen en zeker bij de Friezen een warm onthaal zal vinden. Fenno. LJSchoustra.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1976 | | pagina 5