CARMEN EN DE SMOKKELAARS
Fa. J. Kruize en Zn.
REFORMPRODUCTEN
EN SPECIALITEITEN
HERINNERINGEN AAN DE HARMONIE
En een héél prettig
adres voor
t Vileine ^^rat "'ej4 leeet iedereen'
Het toneel stelt voor een
berglandschap. Het is donker. De
smokkelaars komen van links op.
Ieder van hen draagt een zak,
gevuld met smokkelwaar, op de
rug. Zij lopen, achter elkaar, over
het rotsachtige pad. De muziek
speelt, het koor zingt.Carmen.
De opera van de jaloezie, de
vurige liefde, de toreadoors, de
stierengevechten, de wilde dan
sen, de smokkelaars en het
dolkmes.
Dat is nogal wat, zult u zeggen.
Dat is ook zo. En op de avond
van de voorstelling zat de
Harmonie dan ook weer stamp
vol operaliefhebbers. Deze keer
was de figuratie o.a. nodig voor
de smokkelaarscène.
De een zag er nog boefacjitiger
uit dan de ander. Er waren er die
een ooglapje droegen, we kregen
een soort slaapmuts op het
hoofd, een rare trui met streepjes
aan of een kiel, een kuitbroek en
gymnastiekschoenen.Boven, in
de grote kleedkamer, deden wij
ons best om er zo schurkachtig
mogelijk uit te zien. Met
sluipende gang en loerende blik
draaiden we om elkaar heen.
Totdat we op moesten. Op naar
het berglandschap, de zak met
smokkelwaar op de rug. De
smokkelwaar bestond uit oud
papier.
Waaruit bestond nu dat berg
landschap? Wel, dat zal ik u
zeggen. Uit bordpapier! Achter
op het toneel hing een achter
doek, voorstellende een berg
landschap. Woeste bergen met
sneeuw bedekt. Maar daarmee
ben je er nog niet. Midden op het
toneel stonden, achter elkaar
twee rijen z.g. zetstukken.
De achterste rij wat hoger dan de
voorste. Tussen deze twee rijen in
stonden een paar kisten waarover
een ladder gelegen was. Nu was
het de bedoeling, dat wij met die
zak papier op de rug over die
ladder zouden lopen, dat viel
eerlijk gezegd, niet mee, wij
moesten steeds van sport op
sport stappen, hiermede het
lopen over een rotspad naboot
send. De muziek speelde en het
koor zong.
Wij moesten zo goed en zo
kwaad als dat ging, op de maat
van de muziek ons voortbewegen.
De ladder reikte tot tussen de
coulissen, zodat het publiek niet
kon zien dat wij, met een lenig
sprongetje, op de ladder terecht
kwamen. Daar gingen we. De
voorste van ons was zowat op de
helft van de ladder toen zijn ene
vervolg op pag. 9)
JE MUTTE VOORZICHTIG
MET JE WOORDEN WEZE -
MET MAR EEN WOORD
KANNE JE WIES LIEKE, MAR
OEK DWAAS-
VROEGER WAS EEN NUTS-
KE HET BEGIN VANNE HON
DERDDUIZEND - NOU EEN
CENT.
EEN IDEAAL HOU JE NIET.
AT JE OPHOUWE ERVOOR
TE VECHTEN.
EEN GOED GEHEUGEN IS
EEN WAARDEVOL BEZIT,
MAR T IS OEK BELANG-
RIEK AT JE WAT VEGETE
KANNE.
AT JE MET DE HANNEN
INNE SKOAT SITTE, SAL
HET GELUK ER SEKER NIET
MEER IN VALLE.
HET LEVEN IS TE KORT OM
SLECHTE BOEKEN TE LE
ZEN.
WAT KOST BELEEFDHEID
NOU? GIEN CENT - EN JE
KANNE ER EEN VERMOGEN
MET VEDIENE.
JE MUTTE LANG PRATE OM
WAT UUT TE LEGGEN, DAT
JE SELS NIET BEGRIEPE.
VERGEEF GERUST DE VE-
GISSINGEN VAN ANDEREN,
MAR BESLIST NIET DIE VAN
JE SELS.
WAT JE MAKKELIJK KRIJE,
SALLE JE OEK MAKKELIJK
VELIEZE.
DEUR ELK JAAR EEN
SLECHTE GEWOANTE AF TE
SKAFFEN SAL OEK EEN
SLECHT MEENS NOG GOED
WUDDE KANNE.
DE GEEST VAN EEN MEENS
HET WEL WAT VAN EEN
AKKER - BEIDE HEWWE SE
SO NOU EN DAN RUST EN
VERANDERING NOADIG OM
EEN RIEKE OOGST TE LE
VEREN.
DE VERLEIDING TOANT
ONS WAT WE WEERDICH
BINNE....
U weet wel:
tussen Voorstreek en Eowal
Wortelhaven 85
