FOTO
VAN DE
TOREN
TIRAS
DE KLEINE
MEENSE-
REDDER
V
T HONDSJE WAARSCHUWE
^ICleine ^.rantójé leeót iedereen
De fraaie fotocompositie, die wij
hiernaast afdrukken, is gemaakt
door onze abonnee, de heer Jelle
Foppema te Leeuwarden. Van
het toen nog bestaande topje van
de Bonifatiustoren af richtte hij
zijn camera op het zuidwesten
van de stad, maakte deze mooie
overzichtplaat en plakte daar de
toren tegenaan.
Et was alweer een hele tied
leden, zowat al weer een
jaar, dat Bouke de hoorn
blazer tuuskwam metten
een klein, trilbibberig
hondsje in zien armen.
Et kleine, skrimpeljeuzige
beesje, dattie bij et Blauw-
huus vonnen had.
Bouke was niet trouwd -
hoe dat kwam, zal ik nog
welles vertelle - en hij had
dus kien noch kraai inne
wereld. Maar hij verzorgde
et hondsje zo goed azzie
maar kon. Hij maakte
vannen kisje en wat losse
plankjes een alderaardigst
mooi honnehokje, dattie
daarna groen verfde en
zette der toen, met witte
letters, de naam "TIRAS"
op.
ONBEKEND RAS
Tiras zelf was et produkt
van de gezamelijke inspan
ning vannen paar verskil
lende vaders. Wat voor ras
et was, was moeilik uut te
maken. Et kon Bouke
trouwens niet skele ennet
zu Tiras al zo een zorg
weze.
Et honnehokje wudde voor
et huus inne bleek zet,
want Tiras was een klein
hondsje dat de hele dag
niet alles ophouwe kon en
dan kon dat beter inne
bleek as voor de bedstede
van Bouke.
LEEUWARDEN Uil
As Bouke dan 's morgens
op rondute gang om de
boeren, burgers en buten-
lui met zien hoorn vol te
blazen met ouvertures en
andere mooie meziekstük-
ken, wudde Tiras metten
end touw an zien hokje
vastmaakt. Een bakje met
water wudde bij et hokje
neerzet en dan gong Bouke
op pad.
Tiras keek eerst wel wat
raar op. dat de baas fut
gang maar alles went ennet
touw was lang genoeg dat
Tiras wat oppe bleek
rondskarrele kon. Zo was
dat allemaal mooi regeld.
Tiras had overdag een
onderkommen ennet huus-
ke van Bouke bleef skoan.
As Bouke tuus was, mocht
Tiras inne kamer. Vannen
gardenier had Bouke een
bensje kregen en daar kon
Tiras mooi in slape. En as
Bouke 's avens achter de
bedsdeuren verdween, lag
Tiras in zien bensje onder
de tafel.
Oppen avend was Bouke -
ouder gewoonte - naar et
kroegje van van der Wou-
de gaan om daar even wat
te praten met zien komu-
ten en anderwiels een
brandewientsje met suker
te drinken.
Nou was et die dag nog al
guur weer weest en Bouke
nam - om wat bij te
kommen vanneblazen
enne ontberingen - niet één
glaske, maar daarna nog
een en toen weer een en
toen ie eindelik en ten
laatsten naar huus gong,
was et em allemaal wat
wazig. Hij liep een bitsje
onvast oppe bienen.
KWISPELSTEERTE
Toen ie tuuskwam ston
Tiras te blaffen en te
kwispelsteerten. Et salle-
mander kacheltje ston
roodgloeiend. Bouke
kleedde zicht uut en hong
zien kleren over de stoel.
Hij kom in bed en viel
azzen blok in slaap. Tiras
kroop weer in zien bensje,
rolde zich behaaglik op en
sliep dadelik weer in.
Et duurde niet lang of
Bouke lag zo oegrieslik te
snurken datte deuren van
ne bedstede heen en weer
gongen.
Rust in huize Bouke.
Maar Bouke had één ding
vergeten te doen en dat
haddem welles noodlottig
wudde kennen as Tiras der
niet weest was. Wat was et
geval. Toen ie - met zien
wazige kop - naar bed
gong, haddie vergeten et
sallemander kacheltsje na
te kieken. Hij had vergeten
de onderste klep vanne
kachel dicht te doen. Et zal
zowat midden inne nacht
weest hewwe, toen et vuur
inne sallemander inzakte
en vonken oppet ouwe,
kurkdorge kleed vielen. De
vonken doofden innet
kleed. Der kwammen een
paar kring eitjes rook af en
toen was et uut. Maar as
vuur innen sallemander
kachel, of innen andere
kachel, begint te zakken,
dan duurt et niet lang of et
zakt nogges. En dat ge
beurde hier oek.
Plotseling zakte et vuur
weer en nou waren de
gevolgen erger dan de
eerste keer. Stukjes gloei
ende kooks en houtspatten
onder uut de kachel en
vielen oppet kleed dat
vlam vatte. Der kwam rook
van af en daar wudde Tiras
wakker van.
De niks vermoedende Bou
ke sloep as een os. Tiras
begon te janken en toen te
blaffen van angst. Hij
sprong oppe stoel voor de
bedstede en begon al
blaffende, met zien voor
poten teugen de bedsdeu
ren te klauwen.
De vlammen innet kleed
wratten onderdehan ved-
der en der kwam steeds
meer rook inne kamer.
Nou was Bouke der een die
niet gauw wakker te krijen
was en zeker niet as ie een
goed slokje ophad, maar
deur et onhoudende geblaf
en gekrabbel teugen de
bedsdeuren, de rook en de
stank en de vlammen,
wudde Bouke metten gjalp
wakker.
Hij wreef zien ogen uut ei
wu toen weer gape. Hij ha
zien mon al wied opei
maar de gaap bestierf ii
zien mon. Tiras spron\
onder gejank en gebla
vanne stoel af nou ie ztj
datte baas wakker was. Hi
liep angstig, mette steer
tussen de poten, naar dt
kamerdeur en bleef daa
zitten.
UUT DE BEDSTEE
Bouke was onderwiel
metten stevige vloek, ut
bedstede sprongen.
Innen ogenblik haddie d
tafel, mette hele troep di
der opston anne kant zt
en rolde et brandend
kleed op en liep er me
naar de voordeur. Nada
die de voordeur vannet slo
daan had mieterde ie e
kleed metten kwak inn
bleek. Nog altied in zier
hemd en onderbroek tapt
ie een emmer water ei
c
■pwrutlÜ
