WIJLAARDERBUREN
BEDELAAR BLIJKT
STILLE RIJKAARD
"DOKTOR JAN"
SCHREEF HERINNERINGEN
De
man van nu
vervolg van pag. 1
dyk - dat wordt een deel van de
nieuwe ringweg om Leeuwarden
heen, die vlak achter het Tolhuis op
de Groningerstraatweg uitmondt en
aan de andere kant verbinding geeft
met de reeds doorgetrokken Ald
lansdyk.
zeventig jaar geleden is geboren.
Ook zijn vader zag op Wijlaarder-
buren het levenslicht.
Overigens kan de heer Boonstra
zich niet druk maken over de
nieuwe ontwikkelingen. "Er is toch
niets aan te doen" zegt hij berustend
Kurkemeer gewoond en nu moeten
ze er nog uit op hun oude dag.
Pal voor de ramen van hun woon
kamer is het zandlichaam voor de
nieuwe ringweg verrezen; nu moet
dat woonhuis worden gesloopt,
maar de schuur kan voorlopig blij-
Op deze prachtige winterfoto van onze abonnee de heer Jelle Foppema zien we een van de boerderijen van het
verdwijnende Wijlaarderburen - die van IJsbrand Miedema aan de zuidzijde van de Kurkemeer.
Het autoverkeer van bijvoorbeeld
Groningen naar Sneek, dat nu nog
doorrijdt tot in de stad, zal over een
jaar of vijf voor het Tolhuis linksaf
kunnen slaan en dan via deze
nieuwe weg en de "Verlengde"
Aldlansdyk en de oude Aldlansdyk
het Oostergooplein kunnen berei
ken.
Ten oosten van deze nieuwe weg,
dwars door de weilanden heen,
komt het net al genoemde nieuwe
woongebied Camminghaburen, ten
zuiden ervan, in de omgeving van
het Kalverdijkje komen tal van
sportterreinen, waarvan er enkele
nu al zijn aangelegd.
AANTREKKELIJK
Met veel groen en waterpartijen zal
het nieuwe gebied stellig wel een
aantrekkelijk karakter krijgen, maar
onvervangbaar blijft natuurlijk het
ten dode gedoemde Wijlaarderbu
ren. Sommige bewoners hebben er
hun hele leven gewoond, zoals de
heer H. Boonstra, die hier vier-en-
en wanneer we met hem praten over
het vroeger zo populaire wandelpad
langs zijn woning vertelt hij, dat
daar de laatste jaren al zelden of
nooit meer gebruik van werd ge
maakt "Er kwam hier al nooit meer
een mens" zegt hij. "De mensen
van nu wandelen niet meer; ze heb
ben t.v., ze zitten maar wat thuis.
Maar vroeger, ja vroeger Toen
kwamen hier de jongelui in het land
en toen wandelden hier allemaal
ouders met kinderen om bij ons naar
de ooievaars te kijken. Een attractie
was dat toen, maar die ooievaars
Zijn er ook al lang niet meer - ik
denk, dat het laatste paartje hier in
het begin van de oorlog is geweest -
een paar jaar eerder heeft Bart Ster-
kenburg ze nog op de film gezet."
Neemt de heer Boonstra alle veran
deringen rond Wijlaarderburen
nogal berustend op, veel moeilijker
kunnen de gebroeders Stienstra zich
bij de nieuwe situatie neerleggen.
Hun hele leven hebben de bejaarde
broers in een boerderij langs het
ven staan. Enkele tientallen meters
achter die schuur wordt nu voor de
broers een nieuwe bungalow ge
bouwd.
"Het is verschrikkelijk" verzuch
ten ze. "Kijk, daar ligt onze mooie
boomgaard tegen de grond en die
weg beneemt ons alle uitzicht op de
stad. Kort geleden konden we 's
avonds alle lichtjes van de stad nog
zien, het was een pracht gezicht,
maar nu - man, hou er maar over
op.
ONVERMIJDELIJK
Wijlaarderburen van de kaart. Het is
jammer, maar onvermijdelijk. In
een reeds veranderde omgeving
kunnen we nu de restanten nog zien
- nog even en zelfs dat kan dan niet
meer en resten er alleen nog maar
wat foto's van de situatie, zoals die
eens is geweest. Zoals het ook
slechts enkele afbeeldingen zijn, die
ons nu nog herinneren aan wat eens
dat schilderachtige Oud Panwerk
was. Maar ja, zo gaat het nu een
maal - sic transit gloria.
'Op 7 juni 1903 werd in de bedstee van een kop-hals-romp boerderij
te Sorremorre een jongetje geboren van vier pond en drie ons. 'Wat
zal daarvan terecht komen' verzuchtte moeder, Joen zij haar vierde kind
zo hulpeloos zag liggen. Vader troostte haar met de opmerking: 'Het
zal wel een vlugge worden, want hij is nu al een maand te vroeg'.
Aldus de eerste regels van het on
langs verschenen boek 'Doctor Jan,
Memoires van een dierenarts', ge
schreven en ook uitgeveven door
een markante stadgenoot, Dr. J.
Siebenga, flat 307 in Nijlanstate,
telefoon 37776, giro 918188.
BOEIEND BOEK
De heer Siebenga, die in Heeren
veen naar school ging, in Utrecht
studeerde, o.a. in Oldeberkoop en
Gramsbergen veearts is geweest en
in Grouw woonde, voor hij, rus
tend, naar Leeuwarden vertrok, was
de grondlegger van de kunstmatige
inseminatie bij runderen, maar het
zijn waarlijk niet alleen de beschre
ven ondervindingen bij dit belang
rijke werk alleen, die zijn levensbe
schrijving tot zo'n boeiende lectuur
hebben gemaakt.
Ronduit kostelijk is de wijze,
waarop doctor Jan zijn merkwaar
dige leven met z'n vele ups en
downs en z'n talloze haken en ogen
beschreef en wanneer we voor dit
boek de geijkte term hanteren van
het 'in één adem uitlezen', overdrij
ven we niet of nauwelijks.
Met name de tumultueuze studen
tentijd van de auteur is buitenge
woon boeiend beschreven en het
zullen zeker niet alleen afgestu
deerde veeartsen zijn, die zich zelf
herkennen in de saillante beschrij
ving van deze studententijd.
Ook in de andere hoofdstukken van
het boek komt de schrijver naar vo
ren als een makkelijk en graag op de
voorgrond tredende figuur, wiens
impulsieve aard niet zelden tot han
delingen leiddedie later werden be
treurd. Het is een verdienste van
'doctor Jan, dat hij niet schroomt de
eens gemaakte fouten zwart op wit
toe te geven.
Kortom: Doctor Jan, een heerlijk
boek en veel leesbaarder naar het
ons voorkomt dan het eerder van
zijn hand verschenen "Zo denkt en
schrijft dr. Siebenga over de vee
houderij."
Doctor Jan, prijs 19,50, is be
halve bij de auteur zelf verkrijgbaar
bij de drukker, die het voorbeeldig
heeft verzorgd: Drukkerij Wielsma
in de Ossekop in Leeuwarden.
Der
man van
'n Prisma. Fraai
van model en
uiterst precies.
Wat wil 'n
man nog meer?
(Met enige vertraging binnengekomen bericht van onze speciale vers! >-
gever te Maastricht) Maastricht, 15 Januari 1897
Alhier werd dezer dagen een man in
het stedelijk gasthuis opgenomen,
die eerst voor een bedelaar werd ge
houden, doch bij wien later een vrij
aanzienlijk bedrag in geld werd ge
vonden. Het blijkt, dat men hier te
doen heeft met een van die zonder
lingen, welke soms de curiosa der
Groote centra uitmaken. De man,
zekere B.was 70 jaar oud en leidde
steeds een leven van vrijwillige ont
beringen en gebrek.
HEIMELIJK
Ofschoon hij niet bedelde, wist hij,
door gierigheid en geldzucht gedre
ven, van zijne geringe verdiensten
met het merken van zakken, en ge
steund door giften in brood en klee-
ren bestaande, de belangrijke som
van ruim 1500 frank heimelijk bij
elkaar te krijgen. De man bewoonde
sedert 13 jaar een klein kamertje,
sliep op een bos stroo en onthield
zich meestal het allemoodigste
voedsel.
't Gevolg was, dat zijn geestelijke
en lichamelijke krachten onlangs
zoo waren afgenomen, dat opname
in het gasthuis dringend noodzake
lijk werd. Op verschillende ver
moedens, dat hij een schat verbor
gen had, welke vermoedens waar
schijnlijkheid kregen, toen hij hard
nekkig weigerde iemand op zijn
afgesloten kamer toe te laten, I
last gegeven de kamer te opener
men vond in een kist niet minder
dan negen zakjes met geld, in r
schillende muntstukken gesortet id,
ter waarde van 1500 frank ongeveer.
De ontvangen giften, zoals klecren
enz., werden door hem in geld om
gezet, om zijn dierbaren schat te
vermeerderen, terwijl de man de
schamelste kleederen droeg. De
goede behandeling en meer natuur
lijke levenswijze brengen den m-
derling reeds zichtbaar in een nor
malen toestand.
