TOEN WE NOG OP DE SCHOOLBANKEN ZATEN
Openbare Lagere School in de Schrans
mg ftaqe....
óujouitet
13
Eind april 1935 werd deze foto gemaakt van de zevende klas van de Openbare Lagere
School in de Schrans, de klas van meester W. van der Hoop, die we op de achter
grond zien staan. We beginnen bij de rijen links: Jan van der Veen, Henk Borduin,
Jopie Simonides, Jan Wolbers, Doutje Toussaint, Liesje Bos, Houkje Slaterus, Ali
Banda, Trijntje Kalsbeek, Reino Wijnstra en Annie Hulst. Op de middelste rij:
Tiemen Hesselink, Frits Mulder, Rommert Talman, Gerrit Fokkens, Jannes Dassen,
Geerle Algera, Simen van der Meer, Johannes Boon en Jan Visser. Tenslotte op de
bank vooraan rechts: Johanna van der Meulen, Hendrika Kamstra, Sijberen Huizin-
ga, Gerrit van der Kooi en Rienk Rienks.
Lezers klommen in de pen
SCHOOL 8 IN DE EESTRAAT
Door mijn broer werd mij 't Kleine
Krantsje toegestuurd met de foto
van School 8 in de Eestraat. En ja
hoor, daar stond hij, met ponnie en
matrozenpakje: Harmen v. d.
Schuit! Die foto met juf Bosma, een
rossige juf, maar altijd even lief. Ze
woonde aan een streekje kleine
huisjes bij de Noorderbrug. Ze was
altijd even opgewekt en vriendelijk.
Ik zat bij haar in de klas. Diverse
gezichten staan me nog levendig
voor de geest, ondanks dat het 60
jaar geleden is. Een stuk of zes ken
ik er nog goed van, zowel meisjes
als jongens. Het doetje toch wel wat
als je die foto bekijkt. En enkele
gebeurtenissen komen nog bij me
op. Zoals het naar school gaan.
Ik woonde in de Bleekerstraat en
dan was het toch nog een einde lo
pen naar school. Dus je moest altijd
tijdig van huis. Maar het gebeurde
ook wel eens datje wat later was, en
dan was het hard lopen geblazen.
Maar in die tijd was er nogal veel
scheepvaart en aangezien we onher
roepelijk over de Noorderbrug
moesten, draaide brugwachter Plat,
(een onverbiddelijke man) de brug
open en daar stond je voor de neer
gelaten bomen te wachten en zo
doende kwam je wel eens een
keertje te laat.
In de wintertijd, met sterk ijs, was
het eenvoudiger. Dan stapte je bij
Camstraburen op het ijs en liep de
gracht over en je was op school. Je
behoefde geen Noorderbrug en
Kiepeloop over.
Ik weet nog best het vroor in de
winter dat het kraakte en aangezien
we allemaal kinderen van schlemie
lige ouders waren, was een winter
jas luxe, die bezaten we niet. En
steeds op klompen lopen. Dan ging
ik altijd vroeger naar school, want
vanwege de kou, werd er een grote
groep gevormd (voor schooltijd) en
liepen we (allemaal op klompen),
hossende de straatjes in de omge
ving van de school door en dat
maakte een herrie van je welste.
Tegen negenen kwamen we weer bij
de school aan met blozende gezich
ten van het hossende lopen, de
damp sloeg ons uit de haren.
Ik ben met m'n twintigste jaar uit
Leeuwarden vertrokken en in Den
Haag verzeild geraakt. Maar wan
neer ik ondanks zo'n vijf en veertig
jaar Den Haag, Leeuwarden bin
nenkom en vanuit de trein het woord
Frico zie staan, voel ik me weer
thuis.
Den Haag H. v. d. Schuit.
VAANDRIG NA WIJN
In t Kleine Krantsje nummer 301
vraagt de heer Binsma uit Winscho
ten iets over vaandrig Nawijn.
Ik heb wel een vaandrig Nawijn ge
kend, die omstreeks 1928 in dienst
was en ik heb deze later nog als
reserve-officier gekend. Ik ken die
hele familie. De heer Nawijn, die ik
bedoel, was geen zoon van een on
derwijzer, maar van een predikant.
In 1906 stond deze gereformeerde
predikant in Oosterbierum en hij
heeft daar het huwelijk van mijn ou
ders kerkelijk bevestigd. Ds. Na
wijn is tamelijk jong gestorven en
het grote vaderloze gezin is in
Leeuwarden komen wonen achter
aan in de Gysbert Japixstraat. Ik
ben daar later veel op bezoek ge
weest met mijn ouders.
De vroegere vaandrig (het was Ga-
be) had later een functie bij. ik
meen, de Raad van Arbeid. Hij is
echter overleden. Zijn jongste broer
woont hier nog in Leeuwarden.
Leeuwarden B. Winsemius
ST. NICOLAAS-MANDJE
Als aanvulling op mijn stukje met
betrekking tot school 8, wilde on
dergetekende het volgende nog
even vermelden.
Al enkele weken voor St. Nicolaas
werd door 6 klassen een liedje inge
studeerd, omdat op de verjaardag
van de Sint in de Harmonie in
Leeuwarden ten bate te geven. Op
de Sinterklaasdag waren we vrij,
d. w.z. 's morgens gewoon om 9 uur
op school present en na het uitdelen
van een nummer, dat elk kind ont
ving, ging iedere klas onder leiding
van meester of juf op pad naar de
Harmonie. Daar aangekomen stel
den we ons in carreé per klas op en
werd het ingestudeerde liedje ge
zongen, waarbij verder geen mens
aanwezig was. Eerst de le klas en
vervolgens tot de 6e. Ik weet nog
best dat wij (de 2e klas) het liedje:
Het is het paard van Sinterklaas,
stippe stap zongen. Als dan alle 6
liedjes waren gezongen, haalden we
de nummers, die we 's morgens op
school hadden gekregen te voor
schijn en moesten we per klas naar
voren komen om ons St.
Nicolaas-mandje, wat correspon
deerde met ons nummer in ont
vangst te nemen. En dan ging ieder
op eigen houtje terug naar huis met
het gevulde mandje. In dat mandje
zaten dan een taai-pop, een zakje
met suikerbeestjes, een speculaas
popje en een zakje met knikkers.
Maar wat stevast niet ontbrak was
een katoenen hemd, gemaakt door
een of ander naaikransje. Dat hemd
trokken we meest al (een eindje van
de Harmonie) aan, over onze kleren
heen en sabbelend aan de taaipop
gingen we naar huis. Wat wel een
potsierlijk gezicht was.
Den Haag H. v.d. Schuit
