OCCASIONS
EEN PAAR MAAL OP STAP
MET KARA EL HAMMED
SAAKJE PROZEE
AUTOHUIS LEEUWARDEN B.V.
arottMia
HERKENT U HAAR NOG
9
Bleeklaan 143-145 - LEEUWARDEN - 05100-22232
VAUXHALL
BEDFORD
't KLEINE
KRANTSJE
LEEST
IEDEREEN
Een poosje geleden is in 't Kleine
Krantsje nummer 303 aandacht be
steed aan het optreden van Kara el
Hammed (van Keulen) in de derti
ger jaren. In Leeuwarden gebeurde
dit - zoals reeds opgemerkt - in De
Groene Weide. Een enkele maal
trad hij ook op in de provincie, zelfs
in de open lucht. In beide gevallen
was ondergetekende daar getuige
van. Het artikel heeft ook bij mij
weer enkele herinneringen wakker
geroepen.
In het vorige artikelwordt opge
merkt, dat Kara geen para-normale
gaven bezat. De grenzen waar
para-normale vermogens beginnen
en eindigen zijn moeilijk te trekken.
Met de verdere uitdieping van de
psychologie worden bepaalde on
derdelen der para-psychologie wel
eens naar het eerste verschoven.
Wat Kara presteerde was nu ook
Boerderij - Restaurant
RIJPERKERK, TEL. 05118-1920
Speciaal ingericht voor al Uw
PARTIJEN en FEESTEN.
Zondags geopend vanaf 13.00 uur
Overige dagen voor partijen
ROEL DE WILDE
weer niet bepaald normaal en ab
normaal heeft tevens een onvriende
lijke klank. In ieder geval was er
naast inspiratie sprake van een
flinke dosis transpiratie. Maar dat
zegt ook weer niet voldoende.
Verschillende experimenten wer
den "georganiseerd" in een kan
toor achter de boekwinkel van het
toenmalige Volksblad voor Fries
land aan de Tweebaksmarkt. Op de
redaktie van deze krant werkte o.a.
Enne Wijga. Deze trok de eerlijk
heid van experimenteren van Kara
in twijfel. "Afgesproken werk"
was zijn oordeel. Wij stelden hem
voor zelf iets te bedenken en ons en
anderen daarvan tot de openbare
avond onkundig te laten. Wij zou
den Kara bij zijn eerstvolgend be
zoek op het kantoor (hij bracht dan
altijd een advertentie mee) erop at
tent maken, dat er iemand bij ons
aan het tafeltje zou zitten, die graag
met hem een experiment zou willen
uitvoeren. Kara vond het prima.
Wie de "wij" en "ons" waren,
blijkt wel uit het vervolg van dit
artikel.
NEET EENVOUDIG
Op de bewuste avond bleek Wijga
niet zo'n eenvoudige test te hebben
uitgebroed. Hij had een boek op de
tafel gelegd. Kara zou een bepaalde
bladzijde moeten opslaan en met
een op de tafel liggende speld een
bepaald.woord moeten aanprikken.
Het experiment begon vanaf het po
dium. Kara had Wijga bij de pols en
Wijga moest alleen maar denken en
niets dan denken wat Kara moest
doen. Het experiment slaagde vol
komen en Wijga moest wel toege
ven dat het volkomen "fair play"
was.
Het was Sinterklaastijd. Op een
zaterdagmiddag - zo werd afge
sproken - zou een proef in de open
lucht worden gehouden. Kara zou
een door ons geplande opdracht uit
voeren met ondergetekende als be
geleider. De start zou plaatsvinden
vanuit het Volksblad aan de Twee
baksmarkt. Kara ging ermee ak
koord. Het was zover. Hij nam mij
bij de pols en rende met mij achter
zich aan de deur uit. Buiten geko
men sloeg hij links af en een paar
huizen verder nog eens links de
Oosterstraat in. Bij de "Elektrische
Brug" weer links af de Oosterkade
op. Het ging allemaal erg snel. Kara
met starende blik mij met zich mee
slepende. Misschien zijn er wel ge
tuigen geweest, die thuis het
nieuwtje vertelden dat een zekere
Riepstra was opgebracht. Door een
"stille", want hij had geen uniform
aan. En als er onder de voorbijgan
gers een goede bekende is geweest
die ik niet heb opgemerkt, dan bied
ik daarvoor alsnog mijn veront
schuldiging aan. Wij waren beiden
te veel "in de konsentraasje".
Vanaf de Oosterkade de brug rechts
over naar de plaats van opdracht: de
bakkerij op de hoek van Ooster-
grachtswal en Vliet (de Beer?).
Kara stopte plotseling en niet ik!
Wel in gedachten natuurlijk. Hij
rende (deed niet anders met veel
armgezwaai) de winkel binnen, trok
zich van de klanten niets aan en ste
vende met mij nog steeds broeder
lijk aan 't handje achter de toonbank
langs "taf "w vak vnl hnirrletters.
Zijn hand zweefde boven de letters
en als ik dacht "die moet je heb
ben" werd die op de toonbank ge
deponeerd. Zo werd tenslotte de
naam gevormd van de bakker. Toen
de opdracht was vervuld, liet Kara
mijn pols los. Ook een opluchting
voor mij. Vanzelfsprekend was de
bakker van een en ander op de
hoogte gesteld.
Er staat mij vaag voor de geest, dat
er verder op het Vliet een tweede
opdracht op het programma stond.
Maar hier doet zich, om het maar
eens mooi te zeggen, een lapsus in
mijn geheugen voor.
DE PROVINCIE IN
Over een optreden in de provincie
(o.a. Veenklooster) een paar inte
ressante gebeurtenissen.
Wij gingen er met z'n vieren naar
toe: Boonstra uit de Sexbierumer-
straat was onze chauffeur, onderge
tekende toen eveneens in die straat
wonende, Post van de Groninger
straatweg en uiteraard Kara el
Hammed. Een ploegje, dat het Kara
wat gemakkelijker maakte, want
voor een uitvoering was hij inder
daad één brok zenuwen. Boonstra
bracht hem wel op de plaats van
bestemming. Post frutselde wat met
touwen en draden en ondergete
kende zou de kaartverkoop op zich
nemen. Als administrateur ben je in
zo'n gezelschap een financieel ge
nie. Ik werd op de overloop met een
tafeltje neergepoot, maar de hele
kaartverkoop ging niet door. De
deskundigen (vermoedelijk Kara en
de kastelein) hadden een andere fi
nanciële regeling getroffen. Dit
klopt wel met de opmerking in het
vorige artikel, nl. dat Kara optrad
tegen een vaste vergoeding.
De bovenzaal liep aardig vol. Een
behoorlijk podium was aanwezig en
achter in de zaal in een hoek een
kleine tapkast. Kara hield zijn inlei
ding en begon daarna met de
massa-suggestie om zijn mensen
materiaal voor de verdere avond
eruit te pikken. Het gewone pa
troon, zoals we dat in Leeuwarden
hadden gezien. Aan de grote stam
tafel zat een stel opgeschoten kna
pen. Eén van hen riep luidkeels:
"Kara, hier is er één die zegt, datje
hem niet krijgen kunt!"
Kara ging hierop naar de stamtafel,
maar het lukte hem inderdaad niet
de knaap in zijn greep te krijgen.
Deze ontweek steeds zijn blik. Uit
eindelijk ging Kara naar het podium
terug en erkende, dat hij verloren
had. Hij vroeg de kastelein achter de
tapkast hem een glaasje bier te
brengen en deed eerst alsof hij het
zelf wilde opdrinken. Maar Kara
bedacht zich ogenschijnlijk en vond
het sportiever de winnaar hierop te
trakteren. "Haal maar op en neem
maar mee!"
Vervolg op pag11
Wie al wat ouder is een beetje gevoel voor het oude Leeuwarden en de oude Leeuwarders heeft, zal zonder enige twijfel
Saakje Prozee hebben gekend, het kleine koopvrouwtjedat haar hele teven in een proper huisje aan het Hoeksterach-
terom heeft gewoond en dal haar handel dreef in een pakhuisje aan de AmelandsstraatSaakje Prozee, die nu precies
honderd zou zijn geweest, wanneer ze nog had geleefd, stond als kind al met een karretje metfruit op de Nieuweslad op
de plaats, waar toen nog het befaamde klokje" stond, pal tegenover de Peperstraat. Later deed ze in lompen en
metalen en dat ze als zodanig van wante wist, zullen velen, die met haar in aanraking kwamen, zich nog wel
herinneren. De fotograaf, die dit plaatje maakte, verraste haar tijdens het wegen van een partij vodden in haar
domein aan de Amelandsstraat.
