FIRMA VAN ERP BESTAAT
AL BIJNA 125 JAAR
vl
ÜËËuËl
WILSON
GLENNY
BEDRIJVIG LEEUWARDEN 5
OUDE ZAAK IN PAND 'DE WOLF'
NU
MISLUKTE
BEROVING
DIENSTMEISKE SOPHIALAAN
7
j
WILLEM VAN ERP
DOLF VAN ERP
WILLEM VAN ERP
Of het ook gaat gebeuren weten we niet, maar over vier jaar zou de firma Van Erp van de Nieuwestad een
bijzonder feestje kunnen vieren. Dan zal dit echte oude Leeuwarder bedrijf namelijk honderd en vijf en twintig
jaar hebben bestaan en daarmee een respectabele leeftijd hebben bereikt, waarop slechts weinig zaken in de
stad kunnen bogen.
Het was op de zeven en twintigste
mei 1857, dat de 'Meester Koper
slager en Kagchelmaker' Willem
van Erp met zijn echtgenote Agatha
Tjepkema naar de notaris trok om de
acte te ondertekenen, waarin zij
verklaarden 'de Koopmanshuy-
zinge aan de smalzijde der Nieuwe
stad op de hoek van de Wolvesteeg'
te hebben aangekocht van de wedu
we Francina Terhorst-de Boer en
haar vijf kinderen.
DE WOLF
Precies zesduizend gulden 'Neder-
landsche munt' moest Willem van
Erp op tafel leggen voor het pand,
dat in de stad bekend stond als 'De
Wolf' - een naam, die later jammer
genoeg verloren ging, zoals ook het
mooie gevelteken, een houten wolf.
in de mist verdween: in de eerste
wereldoorlog moet dit stukje beeld
houwwerk van de gevel gestolen
zijn.
De belendende steeg, de Wolve
steeg, is zeer waarschijnlijk naar het
huis De Wolf genoemd en niet an
dersom, het pand naar de steeg.
Willem van Erp was in Leeuwarden
geboren, maar zijn vader, Dirk van
Erp, kwam niet van Friese grond.
Hij was een Brabander, die in de
Napoleontische Jijd met de Franse
legerscharen naar Rusland trok.
Daar is hij, aldus de familieoverle
vering, met een lange pols over de
Berezina gesprongen, waarna hij
behouden kon terugkeren in het va
derland. Hij kwam toen in Leeu
warden terecht, trouwde er een
Friese vrouw en begon een laken
handel in het pand aan de Nieuwe
stad, waarin we nu de schoenenzaak
kunnen aantreffen van Ket.
Bovendien zorgde hij er voor, dat er
kinderen kwamen - welgeteld elf
en allemaal zoons; onze Wil
lem was een van de elf.
Tot plusminus 1895 heeft Willem
van Erp het koperslagers- en ka
chelmakersvak uitgeoefend in het
pand De Wolf; toen volgde zijn
zoon Willem Adolf, in de wande
ling Dolf, hem op.
Deze Dolf moeten veel oudere
Leeuwarders zich nog wel kunnen
herinneren, want hij bleef hier tot
1925 de scepter zwaaienIn dat jaar
zette zoon Willem de familietraditie
voort en hij was het, die de zakelijke
loopbaan van zijn vader en grootva
der qua tijdsduur verre overtrof: pas
na zes en veertig jaar, in 1971hield
hij het voor gezien en gaf hij de
leiding van het winkelbedrijf over
aan zijn zoon Pieter van Erp, de
vierde generatie dus, die nu de zaak
exploiteert.
Vanzelfsprekend is het karakter van
de firma Van Erp in de loop van al
die jaren niet gelijk gebleven. Zul
len grondlegger Willem en zijn
zoon Dolf zich voornamelijk heb
ben toegelegd op de koperslagerij
en het kachelmaken; de jonge Wil
lem ging meer de handelskant op en
KAN HET WEER
Bijpraten onder het genot van
een goede borrel in een fijne luie
stoel of aan de kleine intieme bar
IN HET VERJONGDE
CUROHOTEL
Eurohotel
Leeuw&rden
Europaplein 1!> Tl
lel (ka 100-,illl.t
PIETER VAN ERP
hij nam een speciale man in dienst
voor de koperslagerij: de welbe
kende Geert van der Veen. die zijn
werkplaats had in de Wolvesteeg.
HUISHOUDELIJKE
ARTIKELEN
Na de laatste oorlog lag het accent
van het assortiment van de firma
Van Erp nog op de kachelhandel,
gasfornuizen en electro, maar rond
de zestiger jaren ging de kachel- en
gasfomuizenhandel er uit, waarna
het bedrijf zich geheel ging concen
treren op huishoudelijke artikelen -
deze specialisatie zet zich nu nog
steeds voort.
Toen de oude Willem van Erp de
Koopmanshuyzinge aan de Nieu
westad aankocht, had het pand nog
een trapjesgevel uit het midden van
de achttiende eeuw. Die gevel ver
dween bij een latere verbouwing en
dat zou niet de enige verbouwing
blijven in al die honderd en een en
twintig jaar: juist dezer dagen is het
pand opnieuw verbouwd - wie weet
een eerste aanzet voor dat komende
jubileum, dat dan misschien tóch
wordt gevierd?
In een trein op het traject Limminice
- Warschau drong een dief in een
coupé eerste klasse hintten en pro
beerde den eenigen passagier, een
officier, te berooven. De twee raak
ten handgemeen en tenslotte
slaagde de officier er in den man in
het compartiment op te sluiten.
Deze zocht toen door het venster te
ontkomen, met het noodlottig ge
volg, dat Itij onder een trein uit de
tegenovergestelde richting kwam,
welke hem een voet en arm afreed.
De ongelukkige stierf spoedig. De
officier kon met onbetcekenende
kwetsuren zijn reis vervolgen.
(192)
VROEGER
moet er eens, bij een koninklijk be
zoek aan de stad, zoveel gedrang
zijn ontstaan, dat er bij het Naauw
heel wat mensen de gracht inscho
ven. Gelukkig konden ze er alle
maal worden uitgehaald, maar voor
een nieuw vorstelijk bezoek - in
1905 - viel toen het besluit het
Naauw van hekjes te voorzien. Er
werd prompt een spotvers op ge
maakt, waarbij de dichter het om
heinde Naauw met een schapen-
markt vergeleek: "En voor de
Naauwbewoners verrees een statig
hek - Heel netjes langs het water, al
staat het ook wat gek - Het lijkt de
schapenmarkt wel, zo midden in de
stad - Maar menig dronken Dries,
die steun aan't hekje had
verwlg van pag. I
Voor dag en nacht.
Toen must tante Boukje even ophou-
we met praten.
Zo, zo, zei Griet, voor dag en nacht
as tweede meiske.
Griet zat heur nichje uut Bergum es
an te kieken.
Zestien jaar, groen as gras, dat
konnen je zo zien.
Griet was nou zes en dertig.
Ze dacht twintig jaar terug.
Ze woonden toen in Veenwouden.
Hun vader was daar bij et spoor.
Toen Griet zestien was gong ze naar
Leeuwadden te dienen.
Ze kwam bij een apothekersfemilie
oppe stille kant Nijstad.
Nadat ze daar een paar jaar diend
had stierf de vrouw van de apothe
ker en Griet was daar toen weggaan
en in dienst komen bij dominee
Brandsma.
Kostuums van
hoogwaardige kwaliteit
MOOE VOOR MANNEN
LE.EL1WARDEN-ASSEN
Dominee Brandsma was Hervormd
predikant.
Griet was ook Hervormd, van huus
uut.
De vrouw van de dominee was in
valide.
Ze had rimmetiek in beide hannen
en daardeur must ze overal met
holpen wudde.
Zo zorgde Griet, toen ze achttien
jaar wasvoor de huushouding
maar oek nog voor de vrouw van de
dominee.
TerwieI ze an dizze dingen zat te
denken skoot heur wat innet zin.
Oppen zundag was ze uut de kerk
komen en annet koffie zetten inne
keuken.
Dominee kwam even' later tuus.
Kennelik uut zien humeur.
Toen ie inne kamer bij zien vrouw
zat deed ie oek al kribbig teugen
haar.
Griet hoorde dat en ze kon heur
mon niet houwe toen ze teugen do
minee ineens zei, foei dominee, foei
hoor, en dominee het vanmorgen
nog wel zo'n mooie preek houden
over Job.
Wat, had dominee toen uutroepen,
wat Job, schijt Job, Job is er nooit
geweest.
Zo zat Griet, met die herinneringen
an vroeger, anne tied dat ze zo jong
was as Maaike nou, te denken.
Maaike, die volgende week as twee
de meiske begon bij de deftige fe-
milie inne Sofialaan.
Bart van der Weerdt.
Een oude foto van de oude firma Van Erp aan de Nieuwestad. De militair in de deuropening is de heer Willem van Erp
juniordoor het winkelruit koekeloert de heert Geert van der Veen.
