UESÜEl
WILSON
GLENNY
op dinsdag 's morgens van 9 tot 12 uur;
op woensdag 's morgens van 9 tot 12 uur;
op donderdag 's morgens van 9 tot 12 uur
Friesland Bank
4
STER DEALER
Het kantoor van 't KLEINE KRANTSJE is uitsluitend GEOPEND:
Uw eigen bank
NU KAN HET WEER.
KLEYENBURG
In 't Kleine Krantsje nummer 305 in
de rubriek "Lezers klommen in de
pen", schrijft P. Roorda uit Krom
menie een artikel over het grootou
derlijk huis op de Schilkampen. De
bij dit artikel geplaatste foto van de
stelpboerderij van Pieter Hessels
Roorda, kan niet op Schilkampen
gestaan hebben. Deze foto is ge
maakt van de boerderij Kleijenburg
2 te Leeuwarden, die het laatst be
woond werd door de familie
Schuurmans. In Leeuwarden wonen
nog kinderen van de familie
Schuurmans, die over de historie
meer kunnen vertellen.
Mij is bekend dat rond 1925 boer
Van der Weide hier woonde. Ook
die familie kan beamen dat deze
boerderij, temidden van de schip
huizen, nooit op Schilkampen ge
staan heeft. Uiterst links op de foto
is nog iets te herkennen, o.a. de
bomen, van de scheepshelling de
Roos. Dit gebied is naar ik meen
thans in eigendom bij het P.E.B.
Uden, Ing. J. Andringa
HERINNERINGEN
Ja, waar je bent geboren en getogen,
daar trekt het hart altijd weer naar
toe! Hoe ouder je wordt, hoe sterker
is 't verlangen nog eens terug te
gaan naar de jaren van je jeugd.
Lezers van 't Kleine Krantsje mer
ken dat zelf uit de verhalen van
vroeger, vandaar dat we hopen nog
Kostuums van
hoogwaardige kwaliteit
MODE VOOR MANNEN
LfcEUWARDEN-ASSEN
Ook dit was een boerderijtje op
KleyenburgRomantiek in het oude
Leeuwarden
heel, heel lang te mogen meeleven
met het wel en wee van de stad,
waar we zijn geboren, waar we ge
leefd, geleden en ook veel gelachen
hebben.
Vertel je de kleinkinderen over
vroeger dan is 't niet steeds: "die
goude oude tijd"want zo goed was
die tijd ook niet, maar als ze van je
horen, dat wij toen frank en vrij op
straat speelden is dat vreemd voor
hen, je ziet ze denken: opa is weer
aan't fantaseren!
Wij weten 't nog: er waren bijna
geen automobielen, stadsbussen
moesten nog komen, ja, paard en
wagens, handkarren, zelfs nog
kruiwagens, achter op de wagens
springen, meerijden door de stad tot
dat de voerman je er met de zweep
en veel gescheld afgooide. Daarom
waren er achter op de deftige koet
sen scherpe punten, waar we toch
wel tussen zaten, maar die een lange
rit onmogelijk maakten. Voetballen
op straat mocht niet, werd toch veel
gedaan, ze konden toch in elke
straat geen pliesie zetten?
Wij haalden ook wel eens niet zo
leuke grappen uit, als een peerd zijn
verse en warm dampende bolussen
had gedeponeerd, schepten we deze
in een gebakdoos en die werd dan
bezorgd, bij voorkeur in een deftige
buurt. Aanbellen, "de banketbak
ker!!!" en het dienstmeiske kwam
de trap af, mopperend: "het me
vrouw al weer taartsjes besteld??"
Deurke-bellen, ruutsje-tikken, en
de meiskes konden vrij touwdan-
r
sen, touwtjespringen, zonder ge
vaar voor't verkeer, alleen dat ge
pest van die jonges.
De omgang tussen meisjes en jon
gens was er ook natuurlijk. Op de
schoolmuur stond met krijt: Sietske
gaat met Oebele, Jelle gaat met
Wieke! De voorlichting van deze
tijd heeft veel vrij gemaakt, dat is in
veel opzichten goed ook, maar wij
vroeger wisten van niets - nou niets
- maar ondanks fantasie en gewel
dige verhalen bleef er toch nog veel
over om te raden. Het geheim bleef
en daarmee ook het verlangen om
samen te gaan en te ontdekken,
waar je naar toe leefde weten ze
alles al, er is geen nieuws meer, de
romantiek is verdwenen!
Een oude dame zei het zo treffend
laatst via de t.v.: "de jeugd van nu
heeft haar lente gemist"Evengoed
blijven onze herinneringen aan het
"Kalverdiekje" enz. onvergete
lijk!!!!
Enne Rozema Amsterdam.
dtjeufief
mg ftcuje....
WOLVESTEEG
werkplaatsje druk aan het werk was,
zong hij zijn hoogste lied, en hij kon zo
mooi zingen. Als ik voor moeke een
boodschap deed, of we kwamen van
school, dan moest ik altijd even stil
staan om naar Van der Veen te luiste
ren, want zelf liep ik vroeger ook altijd
te zingen. Van der Veen is meen ik nog
betrekkelijk jong overleden. Toen heeft
zijn zoon Jopie van der Veen het vak
zijn vader overgenomen, ook in de
zelfde werkplaats. Een prima vakman
was dat ook en een groot verlies was het
voor het vak, dat die na een paar dagen
ziekte ook jong is overleden. Ja, die
ouwe Wolvesteeg, als die nog eens kon
vertellen, wat daar gebeurd is, je was
één familie met elkaar. Ik ben er zelf
nog getrouwd met een buurjongen, een
wereldje apart. Ik zie het winkeltje van
Van Erp nog voor me met van alles op
de stoep, dat kon je toen gerust doen,
daar kwam niemand aan, al waren de
jongens toen ook geen heiligen. Trou
wens, wij meisjes ook niet, maar je had
meer respect voor elkaar. Als je zo'n
foto ziet, beleef je je jeugd weer. Mijn
kinderen wonen in Holland, en als ik
naar hen toega, dan is er een stapel
Kleine Krantsjes tussen de bagage,
want die zijn er ook wild op, want per
slot van rekening blijven ze Leeuwar
ders.
Leeuwarden P.Z.-B.
Als ik 'tKleine Krantsje uit de bus haal,
eerst éven kijken of er ook oude be
kende foto's in staan, en ja hoor, in het
nummer 308 stond er weer één, en nog
wel één, waar ik in de buurt mijn jeugd
jaren heb doorgebracht. Dat was in de
Wolvesteeg waar Van Erp zijn werk
plaats had. Nu staat er onder de foto,
dat Geert van der Veen door het winkel
ruit kijkt, maar dat is niet zo. Geert van
der Veen staat in de winkeldeur naast
de zoon van Van Erp in soldatenpak.
De vader van de zoon staat in de win
kel. Dat was een vriendelijk mannetje,
hij kon je zo doordringend aankijken,
en dan zei je: dag mijnheer, en dan kon
hij je zo lachend dag zeggen.
Geert van der Veen was de knecht van
Van Erp, en koperslager. Als hij in het
DE WUTTELHAVEN DEL
In it Kleine Krantsje fan 11 maert
ston wat over de Wuttelhaven en
over Sierksma syn bloemewinkel op
nummer 83. Dy bloemewinkel is
daer in 1917 opend deur ons moeke
Aeltsje Pot, met hulp fan heur fader,
de tünman Klaes Pot fan 'e Span-
jertslaen. Se kende fader wel al
goed en dy syn naem kwam op 'e
saek. Maer om mear neutrael te we
zen en mear passend bij it gebrük
fan dy tyd hiette de winkel Flora.
(Fader was fan 1914 tot 1918 mobi-
liseard en lei in Naerden en later in
Klinge en Temeuzen). De winkel is
begin 1918 naer de Wurdemerdyk
forplaetst, tussen apteek Cath en de
Rotterdamse Bank.
Deze foto is indertijd in de Wolvesteeg gemaakt van de deur van de koper
slagerij van Van der Veen. Het was er allemaal wat oud, verweerd en
bijzonder sfeervol.
Men kent er de Friese
'verhoudingen en is berelc
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
Lezers klommen in de pen
As langs de Eewal de linebomen
bloeiden seiden de meensen: "Wat
rake dy bloemen by Sierksma wear
sterkNaest de winkel was
de bakkerij fan Janusch. De ouwe
hear had altiten een hoge hoed op.
En faek hewwe de straetmusikanten
hem pesten, en speulden in stukje
foar de deur dêr't iderien de woar-
den op song fan "Janusch, heb jij je
hoedje op(hoe't it fearder
was weet ik niet meer).
Op 'n kear binnen de pearden foar
de "tontsjewagen" op 'e kletter
gaen in 'e Slotmakersstraet. De
tontsjes der af en de hele brots, stin
kend en wel de deur binnen bij Ja
nusch en ons moeke.
Doe't der geïntemearden in Luwad-
den waren mut it's avens oek al niet
feilich weest hewwe in 'e stad.
Want ons moeke het faek seit dat as
se dan de winkel sluten had, dan
was se maer wat blyd as se deur de
stilte it gelüd fan 'e klompen stap
pen hoarde fan hur fader dy't hur
ophalen kwam.
As it sjabbes was foar de joaden
daer in 'e buert wudde ons moeke
faek even ophaeld om it gas of it
peetroaliesteltsje erges an te steken
dat ütgaen was.
Op 'n andere kear sal ik noch wel es
wat fortelle over de bloemistewea-
reld fan Luwadden in dy tyd. Want
dat was foar ons hele land 'n belang-
vervolg op pag. 15
Jopie van der Veen, de koperslager
uit de Wolvesteeg, een prima vak
man, jong overleden helaas.
Aan een smaakvol gedekte tafel met
vrienden of relaties.
U laten venvennen door
gerechten uit de
GEHEEL GERENOVEERDE
KEUKEN VAN HET
Eurohotel
Leeuwarden
Eurqpaple
Tel 0.510