UESÜEl WILSON GLENNY op dinsdag 's morgens van 9 tot 12 uur; op woensdag 's morgens van 9 tot 12 uur; op donderdag 's morgens van 9 tot 12 uur Friesland Bank 4 STER DEALER Het kantoor van 't KLEINE KRANTSJE is uitsluitend GEOPEND: Uw eigen bank NU KAN HET WEER. KLEYENBURG In 't Kleine Krantsje nummer 305 in de rubriek "Lezers klommen in de pen", schrijft P. Roorda uit Krom menie een artikel over het grootou derlijk huis op de Schilkampen. De bij dit artikel geplaatste foto van de stelpboerderij van Pieter Hessels Roorda, kan niet op Schilkampen gestaan hebben. Deze foto is ge maakt van de boerderij Kleijenburg 2 te Leeuwarden, die het laatst be woond werd door de familie Schuurmans. In Leeuwarden wonen nog kinderen van de familie Schuurmans, die over de historie meer kunnen vertellen. Mij is bekend dat rond 1925 boer Van der Weide hier woonde. Ook die familie kan beamen dat deze boerderij, temidden van de schip huizen, nooit op Schilkampen ge staan heeft. Uiterst links op de foto is nog iets te herkennen, o.a. de bomen, van de scheepshelling de Roos. Dit gebied is naar ik meen thans in eigendom bij het P.E.B. Uden, Ing. J. Andringa HERINNERINGEN Ja, waar je bent geboren en getogen, daar trekt het hart altijd weer naar toe! Hoe ouder je wordt, hoe sterker is 't verlangen nog eens terug te gaan naar de jaren van je jeugd. Lezers van 't Kleine Krantsje mer ken dat zelf uit de verhalen van vroeger, vandaar dat we hopen nog Kostuums van hoogwaardige kwaliteit MODE VOOR MANNEN LfcEUWARDEN-ASSEN Ook dit was een boerderijtje op KleyenburgRomantiek in het oude Leeuwarden heel, heel lang te mogen meeleven met het wel en wee van de stad, waar we zijn geboren, waar we ge leefd, geleden en ook veel gelachen hebben. Vertel je de kleinkinderen over vroeger dan is 't niet steeds: "die goude oude tijd"want zo goed was die tijd ook niet, maar als ze van je horen, dat wij toen frank en vrij op straat speelden is dat vreemd voor hen, je ziet ze denken: opa is weer aan't fantaseren! Wij weten 't nog: er waren bijna geen automobielen, stadsbussen moesten nog komen, ja, paard en wagens, handkarren, zelfs nog kruiwagens, achter op de wagens springen, meerijden door de stad tot dat de voerman je er met de zweep en veel gescheld afgooide. Daarom waren er achter op de deftige koet sen scherpe punten, waar we toch wel tussen zaten, maar die een lange rit onmogelijk maakten. Voetballen op straat mocht niet, werd toch veel gedaan, ze konden toch in elke straat geen pliesie zetten? Wij haalden ook wel eens niet zo leuke grappen uit, als een peerd zijn verse en warm dampende bolussen had gedeponeerd, schepten we deze in een gebakdoos en die werd dan bezorgd, bij voorkeur in een deftige buurt. Aanbellen, "de banketbak ker!!!" en het dienstmeiske kwam de trap af, mopperend: "het me vrouw al weer taartsjes besteld??" Deurke-bellen, ruutsje-tikken, en de meiskes konden vrij touwdan- r sen, touwtjespringen, zonder ge vaar voor't verkeer, alleen dat ge pest van die jonges. De omgang tussen meisjes en jon gens was er ook natuurlijk. Op de schoolmuur stond met krijt: Sietske gaat met Oebele, Jelle gaat met Wieke! De voorlichting van deze tijd heeft veel vrij gemaakt, dat is in veel opzichten goed ook, maar wij vroeger wisten van niets - nou niets - maar ondanks fantasie en gewel dige verhalen bleef er toch nog veel over om te raden. Het geheim bleef en daarmee ook het verlangen om samen te gaan en te ontdekken, waar je naar toe leefde weten ze alles al, er is geen nieuws meer, de romantiek is verdwenen! Een oude dame zei het zo treffend laatst via de t.v.: "de jeugd van nu heeft haar lente gemist"Evengoed blijven onze herinneringen aan het "Kalverdiekje" enz. onvergete lijk!!!! Enne Rozema Amsterdam. dtjeufief mg ftcuje.... WOLVESTEEG werkplaatsje druk aan het werk was, zong hij zijn hoogste lied, en hij kon zo mooi zingen. Als ik voor moeke een boodschap deed, of we kwamen van school, dan moest ik altijd even stil staan om naar Van der Veen te luiste ren, want zelf liep ik vroeger ook altijd te zingen. Van der Veen is meen ik nog betrekkelijk jong overleden. Toen heeft zijn zoon Jopie van der Veen het vak zijn vader overgenomen, ook in de zelfde werkplaats. Een prima vakman was dat ook en een groot verlies was het voor het vak, dat die na een paar dagen ziekte ook jong is overleden. Ja, die ouwe Wolvesteeg, als die nog eens kon vertellen, wat daar gebeurd is, je was één familie met elkaar. Ik ben er zelf nog getrouwd met een buurjongen, een wereldje apart. Ik zie het winkeltje van Van Erp nog voor me met van alles op de stoep, dat kon je toen gerust doen, daar kwam niemand aan, al waren de jongens toen ook geen heiligen. Trou wens, wij meisjes ook niet, maar je had meer respect voor elkaar. Als je zo'n foto ziet, beleef je je jeugd weer. Mijn kinderen wonen in Holland, en als ik naar hen toega, dan is er een stapel Kleine Krantsjes tussen de bagage, want die zijn er ook wild op, want per slot van rekening blijven ze Leeuwar ders. Leeuwarden P.Z.-B. Als ik 'tKleine Krantsje uit de bus haal, eerst éven kijken of er ook oude be kende foto's in staan, en ja hoor, in het nummer 308 stond er weer één, en nog wel één, waar ik in de buurt mijn jeugd jaren heb doorgebracht. Dat was in de Wolvesteeg waar Van Erp zijn werk plaats had. Nu staat er onder de foto, dat Geert van der Veen door het winkel ruit kijkt, maar dat is niet zo. Geert van der Veen staat in de winkeldeur naast de zoon van Van Erp in soldatenpak. De vader van de zoon staat in de win kel. Dat was een vriendelijk mannetje, hij kon je zo doordringend aankijken, en dan zei je: dag mijnheer, en dan kon hij je zo lachend dag zeggen. Geert van der Veen was de knecht van Van Erp, en koperslager. Als hij in het DE WUTTELHAVEN DEL In it Kleine Krantsje fan 11 maert ston wat over de Wuttelhaven en over Sierksma syn bloemewinkel op nummer 83. Dy bloemewinkel is daer in 1917 opend deur ons moeke Aeltsje Pot, met hulp fan heur fader, de tünman Klaes Pot fan 'e Span- jertslaen. Se kende fader wel al goed en dy syn naem kwam op 'e saek. Maer om mear neutrael te we zen en mear passend bij it gebrük fan dy tyd hiette de winkel Flora. (Fader was fan 1914 tot 1918 mobi- liseard en lei in Naerden en later in Klinge en Temeuzen). De winkel is begin 1918 naer de Wurdemerdyk forplaetst, tussen apteek Cath en de Rotterdamse Bank. Deze foto is indertijd in de Wolvesteeg gemaakt van de deur van de koper slagerij van Van der Veen. Het was er allemaal wat oud, verweerd en bijzonder sfeervol. Men kent er de Friese 'verhoudingen en is berelc plaatselijke en provinciale belangen te dienen. Lezers klommen in de pen As langs de Eewal de linebomen bloeiden seiden de meensen: "Wat rake dy bloemen by Sierksma wear sterkNaest de winkel was de bakkerij fan Janusch. De ouwe hear had altiten een hoge hoed op. En faek hewwe de straetmusikanten hem pesten, en speulden in stukje foar de deur dêr't iderien de woar- den op song fan "Janusch, heb jij je hoedje op(hoe't it fearder was weet ik niet meer). Op 'n kear binnen de pearden foar de "tontsjewagen" op 'e kletter gaen in 'e Slotmakersstraet. De tontsjes der af en de hele brots, stin kend en wel de deur binnen bij Ja nusch en ons moeke. Doe't der geïntemearden in Luwad- den waren mut it's avens oek al niet feilich weest hewwe in 'e stad. Want ons moeke het faek seit dat as se dan de winkel sluten had, dan was se maer wat blyd as se deur de stilte it gelüd fan 'e klompen stap pen hoarde fan hur fader dy't hur ophalen kwam. As it sjabbes was foar de joaden daer in 'e buert wudde ons moeke faek even ophaeld om it gas of it peetroaliesteltsje erges an te steken dat ütgaen was. Op 'n andere kear sal ik noch wel es wat fortelle over de bloemistewea- reld fan Luwadden in dy tyd. Want dat was foar ons hele land 'n belang- vervolg op pag. 15 Jopie van der Veen, de koperslager uit de Wolvesteeg, een prima vak man, jong overleden helaas. Aan een smaakvol gedekte tafel met vrienden of relaties. U laten venvennen door gerechten uit de GEHEEL GERENOVEERDE KEUKEN VAN HET Eurohotel Leeuwarden Eurqpaple Tel 0.510

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1978 | | pagina 4