7
Uw eigen bank
Friesland Bank
Lezers klommen in de pen
MUZIEKSCHOOL
Aan de muziekschool op de Nieu-
weburen, die met de grond gelijk is
gemaakt, hebben wij goede herin
neringen.
De heer A. de Leeuw was vroeger
direkteur en met zijn vrouw en de
leraren werd er niet alleen muziek
les gegeven, maar zij organiseer
den ook met veel enthousiasme
„werkweken". Dat waren voor
ons, die niet verwend waren met
vakanties, - de oorlogsjaren lagen
kort achter ons - onvergetelijke we
ken.
Éénmaal zijn we naar Kortehem-
men geweest en het jaar daarna naar
Appelscha.
Overdag werd er in groepsverband
gemuciseerd. 's Avonds gingen we
een boswandeling maken en vóór
het naar binnen gaan zongen we een
avondlied. Lagen we eenmaal in
bed, dan deed een van de leraren de
ronde en vooral mijnheer de Leeuw
kon dat zeer vaderlijk doen!
Niet iedereen op bijgaande foto kan
ik meer bij naam noemen, maar één
van hen is Yme Poortman (2e links
bovenaan). Laatst hoorde ik dat hij
al weer 25 jaar verbonden is aan het
Frysk Orkest. Onderaan zitten me
vrouw de Leeuw met haar zoontje,
dan de heren Gramsma, de
Leeuw, Ket, Dusselaar,
Zelf heb ik met Wally Lindner
vioolles gehad van Kor Ket. Hij was
een fijne leraar, wel watkort om 'e
hoek", maar je wist watje aan hem
had. 'k Heb ook nog meegespeeld in
het Fries jeugdorkest, ik kan me nog
herinneren dat we een concert heb
ben gegeven in de kerkjes van Olter-
terp en Grouw, en ook hebben we
een keer gespeeld voor de kinderen
in de Comelia-Stichting in Beet-
sterzwaag.
't Is allemaal langgeleden, maar het
zijn herinneringen, waaraan je met
plezier terugdenkt.
Schoonhoven,
Rity Wibbens-Kamp
OUDE FOTO'S
Het is steeds weer een genoegen om
oude foto's van steden of dorpen te
"Werkweken"
lijk
de Leeuwarder Muziekschool, voor ons onvergete-
NIET ALLEEN SEGGE WAT
NIET WAAR IS, MAR OEK NIET
SEGGE WAT WAAR IS, IS EEN
LEUGEN.
GROATE GEESTEN HATE NIET
- DIE VERACHTE ALLEEN
MAR.
HET LEVEN SU MOOI WEZE,
WANNEER IEDEREEN DE
HELFT DEED, VAN WAT IE
VERLANGT VAN ANDEREN.
DE GLIMLACH IS HET WAPEN
VAN MEENSEN, DIE 'T SWIE-
GE.
RECLAME IS VAAK SAND,
DAT ONS INNE OGEN GOOIT
WUDT.
SOMMIGE WAARHEDEN
STAAN ALLEEN MAR VAST,
OMDAT GIEN MEENS ER AN
TORNT.
DE KUNSTENAAR TW1EFELT
SOMS AN SIEN KUNST, DE
DILLETANT LOOFT ER ALTIED
IN.
WILLE JE NIET "MUTTE",
DAN MUTTE JE "WILLE".
VRIJHEID SONDER ORDE IS DE
BEROERDSTE SLAVERNIJ.
JE MUTTE PROBERE HET SO
VEUL MOGELIJK MEENSEN
NAAR DE SIN TE MAKEN - HET
ALLEMAAL NAAR DE SIN
MAKE IS ONMOGELIJK.
zien, zoals wij die ook telkenmale in
't Kleine Krantsje kunnen bekijken.
Waarom boeien die oude foto's ons
ouderen zo? Voornamelijk omdat
we toch graag door middel van die
foto's even een blik willen werpen
in het verleden en daardoor spreken
die foto's uit vroeger jaren ons zo
aan. Onze eerste reactie bij het zien
van die beelden uit het verleden is
meestal "wat is er veel veranderd"
En het zijn immers juist die veran
deringen, die voor ons die oude fo
to's zo waardevol maken! Temeer,
omdat de veranderingen van een
bepaald stads- of dorpsgezicht he
laas meestal geen verbeteringen
zijn, althans in die zin, dat het be
treffende stads- en/of dorpsgedeelte
er niet fraaier op is geworden. Per
soonlijk treft het mij altijd het meest
bij het zien van foto's uit vroeger
jaren, dat er nog zoveel groen aan
wezig was, veel geboomte dus, en
bovendien, dat de straten en pleinen
in stad en dorp nog niet ontsierd
worden door de auto's die thans on
ze straten en pleinen als 't ware tot
openbare garages hebben gemaakt.
Wat kun je met heimwee naar die
oude foto's kijken, terugdenkend
aan eigen kinderjaren, toen we nog
veilig en ongestoord in de straten en
op de pleinen konden wandelen en
spelen. Welk een rust komt je tege
moet vanaf die foto's, die gemaakt
werden toen er nog volop rust en
ruimte in onze steden en dorpen
heerste, en toen het rustieke en
vriendelijke landschap nog de
moeite waard was om op een foto
beeld vast te leggen.
Vooral het feit, dat door
bevolkingstoename en verkeers
toename, steeds meer stads- en
dorpsschoon, en niet te vergeten,
natuurgebieden werden aangetast
en geschonden, geeft niet alleen re
den tot verdriet en teleurstelling,
docht ook tot verontrusting.
Het aantal auto's op onze wegen
en in onze straten stijgt nog voortdu
rend, wat niet alleen de onveiligheid
verhoogt (dat is natuurlijk het aller
ergst!) doch ook betekent dat door
wegenaanleg, etc., ppg mèèr natuur
en landschap wordt geschonden en
er straks nog minder rust en ruimte
in ons kleine land aanwezig zullen
zijn, zo die er al nog zijn! Het feit,
dat er reeds stemmen op gingen om
zelfs begraafplaatsen als wandel
parken te doen functioneren, geeft
toch wel te denken!
Het is om al deze redenen, dat he
beeld, dat oude foto's ons van
land, stad en dorp geven, ons met
heimwee doen terugdenken aan de
tijd toen er, ondanks minder wel
vaart, nog volop rust en ruimte, vei
ligheid en leefbaarheid in ons land.
aanwezig was, en we nog omgeven
werden door veel meer groen en ge
boomte.
Haarlem P. H. ZWerver
AMBACHTSSCHOOL I
Naar aanleiding van de foto van de
Ambachtsschool in 't Kleine
Krantsje nummer 309, wilde ik nog
melden dat ook mijn broer Bernard
Damsma op die foto stond. Ik her
innerde mij nog heel goed het versje
over de Ambachtsschool "jongens
leed" enzovoort.
Toen mijn broer van de Ambachts
school kwam, heeft hij een tijdje in
dc smederij gewerkt bij de gebroe
ders Van der Werf op de Weaze.
Daarna kwam hij als leerling
machinist bij de Spoorwegen en
daar zongen ze het volgende lied:
In de zachtrode kussens
van een spoorwegcoupé
daar zit een gezelschap bijeen
ze schimpen en schelden
op 't mindere volk
maar vinden dat intens gemeen
Ze vragen steeds hoger loon voor
hun werk
de'r is niets de proleet naar 't zin.
Zo schimpen en schelden ze,
en dan komt de slaap
en 't deftig gezelschap slaapt in.
Maar hij die niet waakt is die ruige
proleet
daar voor op de locomotief.
Die't leven van honderden heeft in
zijn hand
Hij wordt door geen slaap
of door moeheid overmand
Zijn handen zijn vuil en al stinkt hij
naar zweet.
Die man waakt voor iedere ver
smade proleet
Na enige jaren heeft mijn broer een
ongeluk gehad bij Blija met machi
nist Zijlstra en hij werd toen gewond
Men kent er de Friese
verhoudingen en is berelc
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
aan zijn ogen en daarna afgekeurd.
Toen is hij verhuisd naar Nijmegen
en was hij werkzaam in de verzeke
ringsbranche. Tijdens de oorlog
was hij op het distributiekantoor en
gaf hij allemaal stamkaarten uit en
hebben ze hem gesnapt en kwam hij
terecht in de gevangenis van Arn
hem.
ffit gaf hem voor zijn gezondheid
een flinke duw en na een paar jaar is
hij aarf een" hartkwaal op 52-jarige
leeftijd overleden.
Leeuwarden I. Damsma
AMBACHTSSCHOOL II
ln het Kleine Krantsje nr. 303
schrijft de heer R. v. Wijngaarden
onder "Lezers klommen in de pen"
over een op 15 april door de stads
en buitenklas van de ambachts
school afd. timmeren cursus
1920-1923 in Leeuwarden te hou
den reünie.
De heer Th. de Jong vermeldt in een
daarna verschenen nummer, dat hij
de school tussen 1917 en 1920 heeft
bezocht. Dit was een cursus, die
vooraf ging aan die van de heer v.
Wijngaarde i.
Zelf heb ik c e stadsklas afd. timme
ren cursus 1923-1926 gevolgd met
inbegrip van de lessen metselen,
welke op de binnenplaats van de
school in een loods werden gege
ven.
Tijdens een van laatst genoemde
lessen is bijgaande foto gemaakt,
vermoedelijk eind 1926, waarop
van links naar rechts, staand: onbe
kend, R. Siccema, G. Heegstra, J.
Hettema, J. Sinnema, H. Gramsma,
Jitse Faber, onbekend. Jan Faber, J.
Glastra, J. Knuist en D. Zwart. Ge
knield: S. Fransen, onbekend, J.
Rozema. Zittend: onbekend, G.
Carpay.l D. Wip, J. Veenstra.
Misschien kunnen oud klasgenoten
over de door mij als onbekend op
gegeven personen wat meer licht
doen schijnen.
Ook wij hadden als metselaar de
heer Sipkes.
Ik meende er goed aan te doen ook
onze klas door plaatsing in dit blad
voor de toekomst aan de vergetel
heid te onttrekken en waarvoor ik
Fenno Schoustra's Publiciteitskan-
toor bij dezen hartelijk dank.
Den Haag G. Heegstra.
