HET DRAMA VAN 'T HONDS JE TIRAS DE TILLE WERD GROOTSTE BOEKWINKEL VOOR 'T GOEDE DOEL IN FRIESLAND NA DERTIG JAAR NU KAN HET WEER. Ennen betere vriend as Tiras wad der niet. Inne loop der tieden was Tiras uut- groeid tot een volwassen hon. Wat voor een soort ras et was waar- uut ie fütkomen was wist Bouke niet en kon em eigenlik oek niks skele. Wat maakt dat nou uut wat voor ras et was. Niks EEN LIEVE HON Tiras was een trouwe, lieve hon. Tiras kreeg inne gaten wat zien baas van plan was. Sommige honnen skiene je gedach ten leze te kannen. Bouke ston voor et raam en Tiras zat naast em en keek omhoog naar Bouke. Bouke keek Tiras an en zei, gaast mette baas met? Tiras sprong blaffend overeind en liep al naar de deur. Even later liepen ze beiden oppe Ouwegleien inne richting vanne Kiepeloop. Tiras rende uut ge lat en telkens een eind vooruut en wachtte dan hijgend en mette tong ute bek op Bouke. Zo gong ons tweetal de Kiepeloop over en de Tuuntjses deur. Toen gongen ze de Noorderbrug over en de Spanjaardalaan op. Bouke liep anne linkerkant. Omdat et zundagmiddag was, was et druk oppe Spanjaardslaan. Vaders en moekes met kienders en oek echtparen zonder kienders. Tiras was aardig uutraasd onder- dehan. Hij draafde nou niet meer vooruut maar liep rustig naast Bouke. Wel overal snujfele vansels. Waar bin je anders hon voor. Ze waren zo wat bij et Rengerspark. Hij had de chauffeur oek wel toete ren hoord, dat wist ie zich nog te herinneren, maar toen was et te laat. Tiras hoorde of zag op dat moment niks anders as die witte poedel anne overkant vanne Spanjaardslaan. Voordat ie bij de poedel was, was ie deur et voorwiel van de auto grepen en dat ging over et achterlief. Jankend en deurdringend gulend sleepte Tiras zich nog naar Bouke en bleef toen leggen. Bouke knielde bij zien stervende vriend neer. Hij praatte maar en praatte maar. Zoas je teugen een klein kien prate dat zich zeer daan het en guult. DOOD... Tiras keek Bouke an, hijguulde nog even en toen zakte zien kop oppe grond. Dood Et ston vol meensen om Bouke heen Oek de chauffeur van de ongeluks auto. Hij wu Bouke geld geve, as vergoe ding, zie ie. Maar Bouke skudde zien hoofd. Hij wu niks hewwe. Dat is niet te betalen - de vriend- skap, de trouw, et leven, de liefde. Toen ston Bouke op. Hij tilde Tiras voorzichtig vanne grond en droeg em in zien sterke armen naar huus. En tuus - inne bleek - groef ie een diepe kule. Soms zag ie niet meer precies wat ie deed deur de tranen in zien ogen. Tiras wudde voorzichtig in zien graf zakke laten deur Bouke ennen buurman. Bart van der Weerdt In de vijftiger en zestiger jaren zijn er in Friesland hele volksstammen ten bate van goede doelen in actie geweest. De ene keer moest er geld komen voor een nieuwe reddingboot, de andere keer voor het Frysk Orkest en weer een andere keer voor een kinderboerderijEr zijn daarbij heel wat stunts uitgehaald en daartoe hoorden ook voetbalwedstrijden met ludiek verklede deelnemers. Deze heren, welbekende figuren uit de stad, lieten zich gemakshalve per vigelante vervoeren naar het voetbalterreinHet zijn, van links naar rechts, Dirk Arends, Jan van Wijk, Jan de Jong en Piet Pruis. De foto is in 1951 op de Nieuwestad gemaakt en wanneer de vier heren nu met dit plaatje worden geconfronteerd zullen ze zich wel met een 'schokje realiseren, dat ze intussen toch wel wat verouderd zijn. Geen boekwinkel, maar een boe- kenpaleis - dat is de zeker niet over dreven aanduiding van de nieuwe zaak van De Tille, de vorige maand geopend aan het Ruiterskwartier, in een nieuwbouwpand van de Doops gezinde Gemeente, waarin eerst een jongeren-organisatie gevestigd was. Met een vloeroppervlak van zes honderd vierkante meter werd De SIPKE DYKSTRA Tille veruit de grootste boekenzaak in Friesland waarin de liefhebbers van boek en tijdschrift heerlijk kun nen ronddwalen, zonder de kans te lopen bij elkaar op de tenen te staan Het in gebruiknemen van deze in drukwekkende zaak viel vrijwel samen met de vijf en zestigste ver jaardag van de oprichter, onze a- bonnee, de heer Sipke G. Dykstra, en met het dertigjarig bestaan van deze boekhandel, die in mei 1948 in het pand Wirdumetdijk 28 begon. In het voorste deel van dit win kelpand vestigde Sipke Dykstra z'n boekhandel, in het achterste deel kwam het antiquariaat. In 1959 ver huisden de antiquarische boeken naar het nu niet meer bestaande pand Ruiterskwartier 181 - negen jaar later kreeg het antiquariaat weer naar de Wirdumerdijk terug, nadat de boekwinkel ondergebracht was in een ander perceel aan de Wirdumerdijk, nummer 24. Een volgende verhuizing betrof die van het antiquariaat naar het vroe gere gebouw van de Raad van Ar beid aan de Eewal in 1973. In het leeggekomen pand Wirdumerdijk 24 kwam daarna een studieboek handel en later een wetenschappe lijke boekhandel van De Tille, die intussen het pand "nummer 24" grondig had verbouwd voor z'n boekhandel en zich ook als uitgever al zeer verdienstelijk had gemaakt. En nu heeft De Tille de Wirdumer dijk dus weer de rug toegekeerd en is de zaak teruggekomen op het Rui terskwartier, dat de laatste jaren als winkelstraat een enorme verande ring en tegelijk verbetering onder ging. De straat is langzamerhand zó druk geworden, dat het troittoir tussen Wirdumerdijk en Oude Doelesteeg best zou mogen worden verbreed - het zou het Ruiterskwartier als nieuw winkelcentrum zeer ten goede komen. Bouke ston voor et raam in zien ka mer te kieken. Et was zundagmiddag. Bouke verveelde zich een bitsje, eer lik gezeid. En ajje in zo'n toestand binne dan kanne je beter een eindsje omgaan. Dan binne je in beweging en je komme nogges ergens. Want Bouke was alleen. Hij was nog aided niet trouwd. Strikt genomen was Bouke natuurlik niet alleen. Hij had Tiras. Anne overkant kwam een echtpaar anlopen en die hadden een witte poedel bij zich. De poedel liep annen lijn. Tiras kreeg die poedel inne gaten. Hij liet Bouke inne steek en toen Bouke wist et oek niet precies meer te vertellen. Et gebeurde allemaal zo gauw Hij had wat in gedachten lopen. Hij had zodoende oek gien erg had in die auto die van de kant van de Noorderbrug af kwam. Aan een smaakvol gedekte tafel met vrienden ot relaties U laten verwennen door gerechten uit de GEHEEL GERENOVEERDE KEUKEN VAN HET Earofeotel Lectiwardca

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1978 | | pagina 9