osma
Mk
'T KLEINE
KEAHT5JE
HERINNERINGEN AAN VROEGER Ka
NA DE AMBACHTSSCHOOL btaa-
GLENNY
WILSON
3
Bekijk het eens door
een BRIL van
MIEDEMA
LEESBRIL
VOORMANtSEN
LE.ELIWARDEN-ASSEN
Kostuums van
hoogwaardige kwahteit
VERVOLGVERHAAL
DOOR j. S. KIKSTRA
OPTIEK
Oogmeting dagelijks
Ind. g lax en an esgmtHnf
KLEINE KENK8TR. 14
LEEUWARDEN,
voor Leeuwarden en de
wijde wereld er omheen.
Een uitgave van Fenno
Schoustra's Publici-
teitskantoor.
Verschijnt eenmaal in de
veertien dagen.
Redactie, Administratie
en Advertentieafdeling:
Vredeman de Vriesstraat
1 (Naast Emmakade 39)
Leeuwarden.
Telefoon (05100) 20302
Postgiro 98 10 62
Bank: Rabobank
Geopend: van dinsdag
tot en met donderdag,
uitsluitend 's morgens
van 9 tot 12 uur.
's Middags en van vrij
dag tot en met maandag
gesloten.
Abonnementsprijs:
voor Nederland fl.21.00
per jaar; voor het buiten-
land:fl. 37.50 per jaar.
Losse nummers: afge
haald fl. 1.25 per stuk.
Per giro besteld: fl.2.00
voor 1 ex., fl.3.50 voor 2
ex., fl.5.00 voor 3 ex.
Het lidmaatschap van 't
Kleine Krantsje is alleen
mogelijk voor lezers, die
akkoord gaan met de
bepaling, dat het abonne
mentsgeld vooruit moet
worden voldaan.
Op de Ie februari dient
het abonnementsgeld
voor het dan lopende jaar
te zijn betaald.
Geschenk-abonnementen
en abonnementen van
lezers in het buitenland
moeten op de 31e decem
ber van het voorafgaande
jaar zijn betaald.
Lezers, die zich niet tele
fonisch of schriftelijk,
maar per giro-overschrij
ving als abonnee aanmel
den, worden verzocht op
het girostrookje te ver
melden: Nieuwe abonnee.
Abonnees, die zijn ver
huisd, dienen er op te
letten, dat hun giro-over-
schrijvingskaart het nieu
we adres vermeldt - het
oude adres moet worden
doorgehaald.
Wie het abonnementsgeld
voor een ander betaalt,
dient duidelijk de naam en
het adres te vermelden
van de abonnee, voor wie
wordt betaald.
Hij zat op zaterdagavond steevast bij het cabaret van het Duo Carels
Adreswijzigingen moeten
minstens 10 dagen voor
het verhuizen worden
doorgegeven.
Abonnementen, die niet
voor 1 december zijn op
gezegd, worden automa
tisch verlengd.
WONING
INRICHTING
WlwiwMtsd M-97
LEEUWARDEN
Het werk bij de baas beviel me nog
steeds goed en we kregen beurte
lings standjes en goedkeuringen,
zoals dat nu eenmaal bij een goede
opleiding hoort. Maar op een keer
kreeg ik een standje, dat naar mijn
gevoel onrechtvaardig was. Ik kon
er echter over praten als Brugman,
gelijk kreeg ik niet.
Dat zette bij mij nogal wat kwaad
bloed en'ik besloot mijn ontslag te
nemen. Maar ik mocht niet zonder
werk komen te zitten en daarom
zocht ik eerst een andere baas en
toen dat voor elkaar was, zei ikm'n
baas op.
Hij keek wel wat op z'n neus, maar
zei toch niet, dat ik kon blijvenWel
is de meesterknecht nog met hem
gaan praten, maar bij mij was de
kogel door de kerk.
BAAS NUNNE
Mijn nieuwe baas had zijn zaak op
de Nieuwestad naast het Struivings-
poortje. Laten we hem baas Nunne
noemen, bij sommige ouderen ze
ker nog wel bekend. Hij was een
joviale man en ik verdiende er ook
iets meer, misschien een tien of elf
gulden in de week totaal.
Maar toen ik er een week of wat was
geweest, had ik wel in de gaten, dat
ik er nooit zo prettig zou werken als
in m'n vorige baan. De nieuwe baas
had ook een eigenaardigheid en
vooral op maandagmorgen. We be
gonnen om zeven uur en dan hadden
we nogal eens wat lawaaiig werk.
Hij kwam dan vaak in pyama de
Mijn nieuwe baas had zijn zaak op
de Nieuwestad naast het Struivings-
poortje.
werkplaats instuiven en schreeuw
de: „Kanne jimme verdomme niet
wat kalmer werk uutsoeke, je
hewwe gien rust in je eigen huus!"
Hij zei dus ,,huus", maar hij be
doelde ,,bed". Hij was nog vrijge
zel en zat op zondagavond steevast
bij het cabaret van het Duo Carels,
waar hij met één van de artistes
amoureuze betrekkingen onder
hield. Vandaar, dat hij z'n rust op de
maandagmorgen hard nodig had.
Soms kwam hij bij mij en zei dan:
Jacob, dou must mar es een
pooske oppe winkel lette; ik hew die
vervelende anhouwer van een ver-
teugenwoordiger siendie komt hier
aansens oek en ik hew er gien nocht
an om met die vent te praten." Ik
moest die man dan afpoeieren en
hem maar zeggen, dat meneer er
niet was.
Wel, het beviel me hier dus niet zo
best en soms wou ik wel terugkrui
pen naar de baas, bij wie ik eerst had
gewerkt. Maar zo kon ik me natuur
lijk onmogelijk vernederen.
Midden in de zomer echter deed
zich een kans voor om weg te ko
men. Een toen bekende markiezen-
fabriek in de Grote Kerkstraat be
gon met het maken van kleine meu
belen en had daar een meubelmaker
voor nodig. Ik bood me aan en werd
aangenomen en wel voor zes cent
per uur meer, omdat men hieronder
timmerliedencontract werkte. Bo
vendien eindigde de werkweek al op
de zaterdagmiddag om vier uur.
Het beviel me goed, het was leuk
werk en de collega's waren wel ge
schikte lui. Ik heb er dan ook prettig
gewerkt, hoewel de baas een echte
peuterige krent bleek te zijn. Dat
hinderde mij niet zo erg, maar bij
enkelen had dit een beslist nare
weerslag.
NARE GEVOLGEN
Ik herinner me dan ook een geval,
toen ik er misschien een half jaar
gewerkt had, dat voor mij nare ge
volgen had kunnen hebben.
Op de plaats van mijn werkbank wa
ren ook kasten, waarin fournituren
voor de jalouzieën werden opge
borgen. Op een namiddag zag ik dat
één van de andere mensen zo'n kast
opende, er twee rollen markiezen-
touw uithaalde en er mee vandoor
ging-
Dat was op zich zelf niet het ver
melden waard, maar kort daarop
kwam hij terug en naar mij toe. Met
een harde klap kwakte hij een rijks
daalder op de banken fluisterde met
een onheilspellend gezicht: „Ast
hier één woord over kletste, dan
vermoord ik dij!"
Ik was zo berbouwereerd door deze
bedreiging en door z'n kwaaie ge
zicht, dat ik geen woord kon uit
brengen. Langzaam drong het
tot mij door wat er was gebeurd,
maar toen kon ik niet meer terug en
ik overzag ook nog niet welke con
sequenties dit voor mij zou kunnen
hebben.
Maar toevallig kwam mijn vader er
kort daama achter, dat ik over meer
zakgeld beschikte dan redelijker
wijs mogelijk was en ik moest hem
vertellen hoe dat nou kon. Hij legde
me uit in welk een gevaarlijke situa
tie ik me bevond en hij zeidat ik er
onmiddellijk mee moest stoppen.
Ik vertelde de betreffende man toen
hoe ik er tegenover stond, waarop
hij reageerde met een herhaling van
de eerste bedreiging: „Als je je bek
maar houdt, want je weet wat er
gebeurt!"
Inderdaad heb ik toen m'n mond
ook gehouden, want ik voelde er
weinig voor partij te kiezen tussen
een overigens heel acceptabele col
lega en een chagrijn van een baas.
Intussen naderde de winter al weer
en ik begon er over te denken een
kosthuis te zoeken, omdat het pen
delen van Engelum naar Leeuwar
den me in die koude tijd bar slecht
beviel. Ik deed het dan ook en kwam
van maandag tot en met zaterdag
morgen in de kost op de Gedempte
Keizersgracht.
Dat was een beroepskosthuis, maar
dat wist ik toen nog niet. In ieder
geval was er een bed. Ook was er
min of meer genoeg te eten, maar
over de kwaliteit zal ik maar niet
uitweiden.
Buiten mij waren er nog een man of
zes en 's middags aan tafel werd er
gezwoegd, alsof het aangenomen
werk was. Maar vaak gebeurde het
dat m'n maag 's middags om een
uur of drie al weer rammelde, dat
het niet mooi meer was. Maarja, het
was nog altijd oorlog en kwaliteits-
voedsel was er alleen voor de rijken
Als het 's avonds geen weer was om
uit te gaan, werd er gekaart en dan
deed onze - invalide - kostbaas ook
mee. Er werd dan meestal om geld
gespeeld, maardie bedragjes bleven
wel klein.
GOEIE SPELER
Deze kostbaas was een goeie
speler, hij won dus vaak en
langzaam maar zeker kregen
we in de gaten, dat die spelletjes
eigenlijk bedoeld waren om z'n
privé-zakgeld op peil te houden.
Onder het spelen kregen we dan ook
meestal een kop koffie of een ander
drankje, behalve wanneer de kost
baas bij wijze van uitzondering ver
loor.
Dan kregen we voor bedtijd hele
maal niets meer en uit balorigheid
gingen we dan nog wel eens de
straat op om een stuk worst te kopen
bij Van der Mark aan de Weaze.
Waar die de ingrediënten vandaan
haalde wisten we niet, maar wel was
het zo, dat er in die tijd opvallend
weinig honden en katten vrij rond
liepen op straat..
