NA DE AMBACHTSSCHOOL
FOEI
3 L
koophuizen
Dat was dus een fraaie streek van
m'n baas in die meubelmakerij aan
't Vliet, maar nogmaals: ik kon me
niet veroorloven werkloos te zijn en
moest me dus wel laten chanteren.
En achteraf bekeken ben ik zelfs
blij, dat ik er gewerkt heb, maar o,
o, wat een belevenissen!
Om te beginnen ging het er ruig toe
en de hoofdoorzaak daarvan was de
grote liefde, die de beide bazen
hadden voor het glas, liefst gevuld
met Amstel-pils. Hun eerste ont
sporing maakt ik mee op een maan
dag in december. De hele morgen al
was er een voor ons onbekende me
neer in de fabriek, die, blijkens het
voortdurende gelach, met onze ba
zen in allerplezierigste verhalen
gewikkeld was.
Op een gegeven moment werden de
machines stopgezet en schreeuwde
VERVOLGVERHAAL
DOOR J. S. KIKSTRA
een van de bazen voor de fabriek:
"Die't vamiddag met wil na
Grouw, mut hier om één uur weze
met sien skaatsen". Het ijs was na
melijk sinds een paar dagen sterk en
de banen waren er, ook buiten de
stad, zowat door.
Iedereen was om één uur present,
ook Dikke Hessel en Vlakkie, die
z'n bijnaam dankte aan de vlak-
bank, waaraan hij werkte. De
vreemde meneer was ook aanwezig
en hij bleek aan de kop te zullen
rijden. Toen de lange rij gevormd
was ging het los. En hoe! Binnen
een paar minuten zagen we al geen
ijs meer, alleen een blauwgrijze
vlakte, waar we overheen gesleurd
werden. Wie was toch die vreemde
meneer, die zo donderse hard kon
rijden?
In Grouw, waar we binnen een half
uur waren, werden we ingelicht: dat
was niemand minder dan de in die
tijd zeer bekende Elfstedenrijder
sergeant Ferwerda!
SERGEANT FERWERDA
Ons eerste bezoek gold de Bierhal-
le. Wist ik veel wat dat was; ik was
nog nooit eerder in Grouw geweest.
Maar na een uurtje, toen we ver
trokken wist ik het wel. Ik had nooit
kunnen denken, dat die kerels in dat
koude weer zoveel bier konden
verwerken.
Op de terugweg ging het heel wat
minder snel dan op de heenreis en de
ploeg was nu ook veel levendiger.
Ongelukkigerwijs ging onze weg nu
over Warga. Daar klonk muziek uit
de herberg aan het water en daar
konden we dan ook onmogelijk zo
maar voorbijkomen.
Het was er één en al fleur en er
waren er al gauw een paar aan het
biljarten onder het genot van de no
dige drank. Maar na een uur kreeg
een uit de ploeg de aardigheid er af
en hij wou wel naar huis. Ik pro
beerde hem nog even vast te hou
den, omdat samen uit samen thuis
toch leuker was, maar hij ging toch,
want, zei hij, "ik mut vanavond nog
met de meid uut en 't is oek
Sunteneklaasavond"
Zelf had ik eigenlijk "skoon mien
nocht" en ik probeerde de ploeg te
bepraten om op te krassen. "Ja da-
luk" zeiden de heren dan wel, maar
het kwam er maar niet van, tot op
een moment Vlakkie tegen me zei:
"Ik wu oek wel naar huus Kik, want
't soodsje het nog lang sien nocht
niet".
Zo vertrokken we dus samen rich
ting Leeuwarden, maar dat was niet
zo eenvoudig, want ik moest voor
rijden - Vlakkie was veel te lang en
erg slap in de enkels. Maar we
kwamen er, hoewel hat al lang don
ker was en op het Vliet bonden we
af.
KATTERIG
De volgende morgen waren de
meesten erg katterig en bij stukken
en brokken hoorden we, dat het stel
tot sluitingstijd - elf uur - in die
kroeg gebleven en daarna mooi in
de olie het ijs opgestrompeld was.
Enkelen waren niet meer in staat
geweest de schaatsen onder te bin
den en kregen onderling ruzie.
Daarna was de terugtocht door
dronkenschap en valpartijen een
grote ellende geworden.
Dat waren dus m'n bazen en een
deel van het personeel. En toch, ik
moet het eerlijk toegeven, werkte ik
er plezierig. Ook wat het persoon
lijk vermaak betreft kon het er wel
De grote onbekende voorrijder was niemand minder dan de in die tijd zeer
bekende Elfstedenrijder Jan Ferwerda
op door in die tijd. In de jaren, dat
we financieel wat meer armslag
kregen konden we ook eens ergens
naartoe. Omdat veel feestjes beslo
ten werden met bal, vond ik het
noodzakelijk om te leren dansen en
daarom gaf ik me op bij de be
faamde dansleraar Van der Boom.
De lessen voor beginners werden
gegeven in café Het Zwijnshoofd
aan de Langemarktstraat, zondags
middags van vijf tot zeven. Het was
erg gezellig en er waren verbazend
mooie meisjes en zo chique, vond
ik. Ik had m'n aangeboren bleuheid
al aardig overwonnen en bij het
vormen van de paren had ik nooit
veel weigeringen. Ook de danspas
sen lagen me wel; ik sloeg in ieder
geval geen modderfiguur en na ver
loop van tijd merkte ik wel, dat ik
een geziene partner was. En ik vond
het ook heerlijk - je zou een hele
nacht kunnen doordansen. Maar dat
kon natuurlijk niet, want de vol
gende dag om zeven uur begon die
hele werkweek weer.
ALLEEN
In diezelfde jaren waren mijn fami
lieomstandigheden bijzonder naar.
Na mijn vader was ook mijn moeder
overleden en op een en twintigjarige
leeftijd stond ik alleen. Ik was dus
permanent op een kosthuis aange
wezen en kon nergens op terug
vallen, wanneer dat nodig zou zijn.
Maar ik vond dat toch niets om over
te piekeren, ik bleef optimist en als
er al moeilijkheden kwamen zou ik
me er wel doorheen slaan.
Ik zocht dus weer een kosthuis en
slaagde spoedig: het was prima en er
waren nog twee jonge mannen. Dat
waren Duitsers en de gesprekken
met de heren leverden heel wat
1 zoekt voor diverse relaties 1
de Geeststr. 33* Lwuwdin ral. 05100-33331
bgg 51859. G Laanstra. Mak. tax aq
moeilijkheden op. Maar het waren
aardige jongens en we werden al
gauw goeie vrienden.
In die jaren na de eerste wereldoor
log kwamen er heel wat Duitsers,
zowel mannen als vrouwen, over de
grens om hier te werken omdat het
bij hun thuis toen zo slecht was. Die
mensen werden hier graag geaccep
teerd; het waren goeie werkkrachten
en in die tijd hadden we nog niets
slechts van Duitsers ondervonden.
VEEL PLEZIER
Ik ging dan ook veel met de beide
heren op stap en we hadden heel wat
plezier. Er werd ook een Club van
Duitsers opgericht, die eenmaal in
de week een gezellige avond had in
het café Kroes aan de Wirdumer-
dijk, nu het restaurant Siderius. Het
ging daar gezellig toe, er werd mu
ziek gemaakt en er werd gedanst.
Toen ik dan ook door huisgenoot
Herman werd "eingeladen" nam ik
deze invitatie graag aan en de eerst
volgende keer ging ik mee. Het
zaaltje was niet zo groot, maar dat
werd ruimschoots goedgemaakt
door het plezier, dat er was.
Wel was het lastig, dat ik niet alles
kon verstaan, maar na een maand of
drie kon ik me toch al aardig ver
staanbaar maken en verstond ik zelf
ook bijna alles. Het contact met de
meisjes bleef dan ook niet uit en nu,
zoveel later, moet ik zeggen, dat dit
de mooiste jaren waren van mijn
hele vrijgezellenbestaan.
Bij een huiszoeking ten huize van
een boekdrukker en uitgever in de
Egelantiersstraat te Amsterdam zijn
door een inspecteur en een agent
van politie in beslag genomen ruim
1000 liedjes, welke aanstootelijk
zijn voor de eerbaarheid. Deze
huiszoeking was een gevolg van de
arrestatie van een man, die eenige
dagen geleden, met aanstootelijke
liederen colporteerende, door de
politie werd aangehouden.
(1907)
De danslessen voor beginners werden gegeven in café Het Zwijnshoofd aan de Langemarktstraat
