HIJ KON NIET TEUGEN
ACHTERUUT RIEDE
'T KLEINE
KRANTSJE
Elke vrijdag
te voet naar
de markt
BRUUNSMA WIST HET WEL:
■i'lililililJ! jil J:TTÏT7TJ
koophuizen
JOHANNES VAN DER HEIDE
VAN SNAKKERBUREN
1 zoekt voor diverse relaties 1
Ze zegge welris, as je verre reizen
doêne, kanne je oek veul verhale. t
Zal weI waar wezemaar as je
kleine reiskes make, kanne je even
zogoed oek welris wat beleve.
Zo must ik laast naar Amsterdam.
As fervent voorstander van open
baar vervoer, liet ik mien auto
thuus, gong naar't station, kocht
een retoerke en gong naar de klaar
staande Intercity" die 8 uur 13
vertrekke su.
Ik gong anne kant en voor't raam
zittenDan siêne je alles op je an -en
toekommen. Koeikes, schaapkes,
huuskes, bosjes, snelle je voorbij.
Jou sitte stil en de verre horizon
draait met je met. Ja, sun reiske per
spoortrein vien ikaltiedinteressant.
Ik zat goéd en wel, toen der een
meneer binnenstaptesien koffer in
't begaasje-net del deponeerde en.
na wederzijdse begroeting, naast
mie plaats nam.
Ik bekeek em se tersluuks even an,
van boven tot beneden, want die
knaap had een prachtig bruun cos-
tuum an; kwaliteit, konnen je wel
siên, Skotch tweed, eerste klas En
gelse stof en beslist een pak naar
maat. Ik docht by miesels, nou me
neer Bruunsma, ('t beestje mut een
naam hewwe en dus noem ik em mar
Bruunsma), nou meneer Bruunsma,
dat pakje het jou een mooi poepke
centen kost. Muste je diep voor in je
buse tastte. Denkelik wel 700 of 800
pietermannen. Nee, jou binne be
slist niet die kleine man met het
konfektie-pakkie an'van Louis Da
vids.
Evensjes later, de trein ston op punt
van vertrek, stapte nog iemand naar
binnen. Een jongeman van sun 25 a
30 jaar en gekleed in het uniform
van een bekende en geachte ge
loofsgemeenschap. Meer bekend as
,,'t Leger"Dat leger, dat zich
meer verdienstelijk maakt op so-
siaalen maatskappelijk terrein, dan
op het z.g. ,,veld van eer". Alle
hulde dus, voor dit leger met hur
doelstellingen. Met een vriendelijk
en opgewekt ..Goeiemorgen sa
men" begroette bij ons, en nam
plaats teugenover meneer Bruuns
ma.
,Dat sal vandaag wel weer een hiet
dagje worden he eren" opende hij 't
gesprek, ,,'t Is tenminste nou al
weer warm"Ik zei ,,Ja, jou salie
het seker wel warm krijje in dat
swarte gesloten pak. Swart nimt
veul warmte op. En dan nog die
hoge gesloten kraag der bij't
su niks voor mij weze"
Meneer," zei hij, en hij zag me
eenigszins bestraffend an, „me
neer, ik ben iedere dag opnieuw
verheugd en dankbaardat de Aller
hoogste 't me vergunt deze uniform
an te trekken en hoop het zo lang te
mogen dragen, totdat hel de Heer
behaagt, mij in Zijn Heerlijkheid op
te nemen"
Asjeblieft, daar kon ik het voorlopig
met doenHij sprak ernstig, stichte
lijk en beschaafd. Ja, beschaafd
was ie; dit buiten kijf. En dat ie trots
was op sien smetteloos, keurig zit
tend pak, kon ik mie best voorstelle
Inmiddels haalde hij uut sien akte
tas een boekske te voorschijnOp de
omslag las ik toevallig; Liederen
bij Evangelische Samenkomsten"
Hij bladerde 't even deur, alsof hij
wat zocht, humde en kuchte even,
schraapte sien keel, dat ik docht niet
anders, of hij su een nummerke
solo-zang weggeve. Ik dacht al, an
dat hijgende dier, dat ze nogal ris
achterna sitte, dat hijgend hertsje,
of dat ie de maan langs die ruisende
wolken zou voordragen maar
niks hoor. Onze stoere arbeider in
de Wijngaard des He eren" bleef
deurlezen en van de morgenwijding
bleven we dus verstoken.
Wijngaarden, laat ik hem su mar
noeme, want 't beestje mut toch een
naam hewwe, bleef verdiept in zijn
lectuur en scheen ons vergetenWel
jammer, von ik, want 't zou een
leuke tiedpassering weest hewwe op
sun lange reis.
Ik keek toen maar es naar mien
overbuurman. Een dikke
tweehonderd-ponderHij was nou
al in sluimering sukkeld duer 't
warme weer. Deur slaap overmand.
Sien hoog puntig en kaal hoofd dee
mie enigszins denken an een wat
groot uutgevallen paas-ei. Dat
hoofd wiebelde zachtkens heen en
weer, viel naar beneden, richtte
zich weer moeizaam op. Uut de
halfgeopende mond, slepende een
dun straatsje fflieber en zocht traag
sien weg over de dubbele kin en
vond tenslotte een rustplaatsje op
sien colbertje.
'tSal jim opvallen weze (en 't is een
zwak van mie) dat ik iedereen pro
beer, een toepasselijke naam an te
meten.
In dit geval zou ik mien overbuur
man noeme wille: ,,van fliebering
thoe Kwijlingha"Een dubbele
naam maar, wie sal 't segge, mis
kien het ie blauw-bloed in de ade
ren; miskien is 't zelfs wel een
,Edel-Germaan" dat, ik wil hem in
geen geval te kort doen.
Ik bestudeerde hem even en dacht:
dit is dus de ,homo-sapiëns"het
verstandelijk denkend mens de
kroon der Schepping. Welaan
aanschouw die edele gelaats
trekken, die krachtige kin aan
schouw die markante kop, waaruut
wils- en geestkracht je tegemoet
straalt; alsmede de kwijl.
Ik werd afgeleid deur een gesprek
tussen Bruunsma en Wijngaarden.
Wijngaarden vroeg Br., „meneer,
wanneer U er niks op tegen hebt,
mogen we dan van plaats verwisse
len? Kijk, ik rij nou achteruit en
daar kan ik absoluut niet tegenDan
word ik misselijk en moet ik beslist
overgeve"Meneer Bruunsma, zag
hem even an, dacht even na. aar
zelde een moment, maar zei toen
spontaan:Natuurlijk meneer ruile
we dan even. 'n Kleinigheid hoor.
Neem gerust mien plaats in. Ten
slotte, wij zijn toch in de wereld om
mekaar te helpen?" Na ruiling der
zitplaatsen reed Wyngaarden dus
vóóruut, en Bruunsma reed achter
waarts. Tot wederzijds genoegen en
tevredenheidVoorloopig tenmin
ste.
Een half uurke later, we naderden
Meppel, toen keek ik toevallig even
naar Bruunsma, die schuin teuge
nover mie zat. Der was wat met hem
aan 't handsje. Want hij zag mie zo
benauwd an en kreunde zacht:
„Oh, wal bin ik beroerdwat
bin ik toch. beroerrrrd
Jou, 't was em aan te zien. Hij zag
zo wit as suup, de ogen rolden heen
en weer in de kassendikke
switdruppels parelden op sien
voorhoofdik docht direkt, die
man is ziek, is misselijk, mut aan
stonds beslist kotse want hij
maakte tenminste van die kokhal
zende geluden en wat er nou ge
beurde, ja 't is misschien niet mooi
dat ik het hier del schrief, maar ik
vond het toch su hoogst vermakelijk
en machtig interessant. Wijngaar-
denn.l., denkelijk een insider op dit
gebied, had inmiddels het dreigend
gevaar onderkend; zag het zwerk
drievenHij probeerde nog wel ter
elfder ure zich in veiligheid te stel
len, maar, helaas, te laat. Kon de
dans niet meer ontspringeEn
daar had je 't gedonder.
Oewaak Oewaak Oe-
waakdrie fikse golven gutsten
uut Bruunsma's mond. Rechtvoor-
uut en derhalve op het mooie tenue
van Wijngaarden. En de uniform,
waarop hij zo trots was, zat van
Wijbr. de Geeststr. 33" Lswwwden tal 05100 33331
bgg 51859, G. Laanstra, Mak.-tu.og
boven tot onderen, onder de vieze
gele smurrie. En een geurtje, mij-
neheren. Alleakelikst.
vervolg op pag. 9
voor Leeuwarden en de
wijde wereld er omheen.
Een uitgave van Fenno
Schoustra's Publlci-
teitskantoor.
Verschijnt eenmaal in de
veertien dagen.
Redactie, Administratie
en Advertentieafdeling:
Vredeman de Vries-
straat 18921 BP Leeu
warden.
Telefoon (05100) 20302
Postgiro 98 10 62
Bank: Rabobank
Geopend: van dinsdag
tot en met donderdag,
uitsluitend 's morgens
van 9 tot 12 uur.
's Middags en van vrij
dag tot en met maandag
gesloten.
Abonnementsprijs:
voor Nederland fl.21.00
per jaar; voor het buiten-
land:fl. 37.50 per jaar.
Losse nummers: afge
haald fl. 1.25 per stuk.
Per giro besteld: fl.2.00
voor 1 ex., fl.3.50 voor 2
ex., fl.5.00 voor 3 ex.
Het lidmaatschap van t
Kleine Krantsje is alleen
mogelijk voor lezers, die
akkoord gaan met de
bepaling, dat het abonne
mentsgeld vooruit moet
worden voldaan.
Op de 1e februari dient
het abonnementsgeld
voor het dan lopende jaar
te zijn betaald.
Geschenk-abonnementen
en abonnementen van
lezers in het buitenland
moeten op de 31e decem
ber van het voorafgaande
jaar zijn betaald.
Lezers, die zich niet tele
fonisch of schriftelijk,
maar per giro-overschrij
ving als abonnee aanmel
den, worden verzocht op
het girostrookje te ver
melden: Nieuwe abonnee.
Abonnees, die zijn ver
huisd, dienen er op te
letten, dat hun giro-over-
schrijvingskaart het nieu
we adres vermeldt - het
oude adres moet worden
doorgehaald.
Wie het abonnementsgeld
voor een ander betaalt,
dient duidelijk de naam en
het adres te vermelden
van de abonnee, voor wie
wordt betaald.
Adreswijzigingen moeten
minstens 10 dagen voor
het verhuizen worden
doorgegeven.
Abonnementen, die niet
voor 1 december zijn op
gezegd, worden automa
tisch verlengd.
Op een zonnige vrijdag plaatjes knippend in de buurt van het Oldegalileën
ontmoette onze fotograaf de oude heer Johannes van der Heide uit Snakker-
buren, een markante zwierige figuur met de pet wat scheef op het hoofd,
halsdoek om en ouderwets horloge in het knoopsgat van 't colbert. De heer
Van der Heide, dik drie en negentig jaar, >vö5 te voet op weg naar de markt en
die lange tocht van Snakkerburen naar de stad, maakt hij nog elke week, daar
draait hij gewoon zijn voeten niet voor omToen Johannes van der Heidedie
al negentig jaar in hetzelfde koemelkerijtje op Snakkerburen woont, in 1913
trouwde, ging hij in de handel - schapen en nuchtere kalveren - en als het zo
uitkwam slachtte hij ook vee - er was toen nog een noodslachting op
Snakkerburen. Iedere week bezocht hij voor deze handel de veemarkt in de
stad en tot z'n vijf en zeventigste heeft hij dat op de fiets gedaan. Toen besloot
hij voortaan met de benenwagen te gaan en hoewel het handelen voor de ou
de baas al lang niet meer nodig is, bleef hij zijn gewoonte van het wekelijkse
bezoek aan de vrijdagmarkt trouw. En zo kunnen de bewoners van het
Oldegalileën deze opvallende oude heer nog elke week zien komen en gaan:
welgemutst maakt Johannes van der Heide de fikse tocht van huis naar de
stad en terug.
