ORGEL DE GOUWE
VERLOOR Z'N PAARDJES
SLA HUNT uit onze goudslag
Verbouwings opruiming met korting tot 50 procent
JAMMERLIJK VERLIES VOOR DE STAD
EENE LEEUWIN IN HET CIRCUS LOSGEBROKEN
11
VLINDER
Ja, geloof het of niet, maar alles moet weg.
Binnenkort komt de aannemer en
dan gaat de botte bijl erin. We willen alles kwijt.
U kunt ons daarbij helpen.
Laat die pracht-koopjes uw neus niet voorbij
gaan. Kom snel en profiteer van de vele
voordelige aanbiedingen. De mooiste sieraden,
de fijnste horloges, kortom; ALLES MOET WEG!
Zeer tot mijn spijt moet ik iets jam
merlijks melden met betrekking tot
het laatste draaiorgel in deze stad:
de Tolsma's, exploitanten van De
Gouwe, hebben hun beide paardjes
van de hand moeten doen. De droe
vige verandering is u wellicht al op
gevallen. Het orgel is nu op een
grijze vrachtauto gemonteerd, en
gaat voortaan dus motorisch door de
stad.
Waarom deze degradatie van na
tuurlijke tot motorische p.k.s? Wel,
omdat het - aldus de heren Tolsma -
gewoon niet medr kón: het werd
voor de dieren met het steeds toe
nemende autoverkeer veel te ge
vaarlijk op straat. Zo moest, nood
gedwongen, het besluit vallen de
paardjes als trekdieren voor het or
gel af te schaffen.
Het is, als u het mij vraagt, een
verschrikkelijk verlies; in welke
stad in Nederland vormde het orgel
met z'n paardjes en mansers zo'n
aardig geheel als juist hier? Maar
begrijpelijk was het besluit van de
Tolsma's wel, zeker wanneer we
denken aan het droevig ongeval, dat
de paarden, jaren geleden alweer,
overkwam toen de dieren op de
Spanjaardslaan door een vrachtauto
werden aangereden.
Nu kan ik me vergissen en mis
schien zeggen de statistieken, dat
het niet zo is, maar ik heb ook sterk
de indruk, dat het autoverkeer in
Leeuwarden het laatste half jaar erg
is toegenomen - op bepaalde punten
in de stad is het eigenlijk continu
bijzonder druk. En dat zal niet uit
sluitend het gevolg van de werk
zaamheden op het Wilhelminaplein
kunnen zijn.
vaak druk bezet te zijn en het valt
voorlopig niet mee de wagen in de
binnenstad kwijt te raken.
Ten gerieve van de automobilisten,
die voor hun inkopen en andere za
ken in de stad moeten zijn, hebben
de Commissie Centrum Winkeliers,
de Raad Grootwinkelbedrijf en de
Gemeentelijke Voorlichting een
plattegrondje laten drukken met
daarop aangegeven, waar kan wor
den geparkeerd.
Buiten de stadsgrachten zijn vier
terreinen aangegeven, binnen de
grachten zes, maar dat zijn ze nog
niet allemaal. De parkeergelegen-
heden achter en naast de Beurs en
bij de Speelmansstraat komen op dit
kaartje bijvoorbeeld niet voor. De
parkeersituatie is dus toch nog iets
rooskleuriger, dan uit het kaartje
blijkt. x
Dat kaartje, bij veel winkels gratis
verkrijgbaar, ziet er tussen twee
haakjes aardig uit - het is getekend
met een vakkundige hand. Maar wat
bij het bekijken van zoveel platte
gronden van Leeuwarden opvalt,'
dat zien we ook hier: al lang ver
dwenen straatjes en steegjes, die al
lang niet meer zijn bewoond, die
doodlopen en feitelijk niet meer be
staan, omdat ze zijn afgesloten,
blijken zich op zo'n plattegrondje,
gedateerd oktober 1978, altijd nog
maar te handhaven.
Zo vond ik, om maar een greep te
doen, op dit nieuwe kaartje ook
weer de Messemakerssteeg, de
Kastmakerssteeg, de Loodgieter-
steeg, de Collegiesteeg, de Door-
gaandesteeg, de Bargejagerssteeg,
de Sint Frederiksteeg en wijlen
de Potbakkersplaats en de Ca-
tharinabuurt. Het is nu alweer vele
jaren geleden, dat al deze stegen en
buurtjes nog glorieus bestonden en
druk werden bewoond.
Om nog even naar het Wilhelmina
plein terug te keren: de helpers van
de Archeologische afdeling van het
Fries Museum halen er een onvoor
stelbare hoeveelheid scherven en
maar heel weinig gaafs uit de grond.
Het lijkt er wel wat op, dat de gracht
indertijd ten dele met stortvuil is
gedempt. Wel zijn er gave zalfpo
tjes gevonden, wat kannetjes en
munten en penningen. Maar wie
weet welke geheimen het plein nog
verborgen houdt.
Wie wel eens iets met archiefwerk
te maken heeft, zal wellicht verrast
worden door de welwillendheid en
snelheid, waarmee de archiefdien
sten in deze stad de mensen behulp
zaam zijn. Ik wil daar op deze plaats
wel eens een complimentje voor
Dat werk voorde nieuwe parkeerga
rage brengt natuurlijk wel heel wat
parkeerproblemen met zich mee en
nu kunnen we bijvoorbeeld ook al
buiten de vrijdagen het beeld ^aan
schouwen van een met auto's volle
dig bezet oude veemarktterrein.
Ook andere parkeerterreinen blijken
Herinnering aan vroeger dagen: draaiorgelexploitant Klaas Tolsma met z'n beide paardjes.
maken en dat geldt dan zowel de
Provinciale Bibliotheek als het
Rijksarchief, het Gemeentearchief
en het Letterkundich Museum om er
voor de vuist weg maar een paar te
noemen.
Ervaring met archiefdiensten elders
in het land heb ik niet, maar meer
dan eens hoorde ik, dat het hier ge
woon wat prettiger en ook gemoe
delijker gaat en datje sneller wordt
geholpen ook. Aan dat laatste punt
moest ik denken, toen de redacteur
van deze kleinste krant van Neder
land me een dezer dagen een erva-
rinkje vertelde met een van de
grootste archiefdiensten in het wes
ten van het land.
Eind augustus belde hij het archief
van die grote gemeente om te in
formeren naar de overlijdensdatum
- in de laatste oorlog - van een me
neer, die in die gemeente had ge
woond, maar die ook wel bekend
was in Leeuwarden. "Schrijft u
maar even een briefje" antwoordde
het archief in dat telefoongesprek.
Aldus gedaan: dezelfde dag ging er
een brief plus een exemplaar van
deze krant naar dat grote archief.
Toen er na vier weken nog geen
bericht was, belde onze redacteur
nog maar eens op. 'Teder ogenblik
zal ons bericht kunnen komen",
zeiden ze toen.
Na nog eens twee weken te hebben
gewacht, belde onze redacteur nóg
maar eens naar dat grote archief.
"Wc hebben uw brief niet ontvan
gen" zeiden ze toen. Dezelfde dag-
11 oktober - werd een fotocopie
verstuurd van de brief, die in augus
tus de deur was uitgegaan.
Mooi, mooi. nóg maar eens een
maand gewacht en intussen schrij
ven we november en, u raadt het
natuurlijk al, voor onze arme redac
teur nog steeds geen bericht van dat
grote archief.
Nu zal zo'n gang van zaken wel niet
maatgevend zijn voor de archief
diensten elders in het land, maar dc
ervaringen hier zijn toch heel wat
plezieriger. Vandaar eens een ver
diend compliment voor de in Leeu
warden gevestigde archieven, die ik
zo net heb genoemd.
Alhier is in een circus eene leewin
losgebroken, terwijl een vreeselijke
paniek zich van de toeschouwers
meester maakte. Men wilde een on
getemde leeuwin, die tijdens de
voorstelling in een afzonderlijke
kooi opgesloten was geweest, over
brengen in het grotere hok bij de
andere leeuwen, en juist werd de
deur van de kleine kooi geopend,
toen het electrisch licht plotseling
uitging.
Van schrik lieten de oppssers de
kooi los, de leeuwin sprong er uit en
liep in het donker weg, terwijl de
aanwezigen elk moment vreesden
door het dier besprongen te worden.
Een der oppassers, die in de verwar
ring te dicht bij het grote hok kwam,
werd door een andere leeuw de arm
verbrijzeld.
Het duurde niet lang, of men hoorde
een ontzettend rumoer in de stallen;
de paarden en muilezels trachtten
zich van hun halsters los te rukken
en een olifant kwam onder angstig
getrompet den circus binnenhollen.
Men snelde toe met licht en zag de
leeuwin bezig een paard te verslin
den; de leeuwentemmer naderde
met een geladen geweer, dat eerst
driemaal ketste, maar eindelijk ging
het schot af en doodde de léeuwin.
Het bleek dat dooreen misverstand
het lichtte vroeg was uitgedraaid.
uaaiviiiccioiccu
