DICKVANDERHEIJDE JRfFOTOGRAFIE VAN KROEGIE NAAR KROEGIE TOEN WE NOG VOOR DE SCHOOLBANKEN STONDEN ULO SCHOOL AAN WISSEDWINGER 15 HOGERHUISZAAK voor, industrie techniek bouwkunde - reklame - reportage - portret - antiekregistratie lid bfn/nfg jozef israëlsstraat 8-10 leeuwarden 051CX)-24984/80069 - HM Het personeel van de Uloschool aan de Wissesdwinger, in 1927 gefotografeerd en vandaag voor 't eerst in de krant. Zittend de dames en heren WesterhuisVan der Mei, Oosterhof, Valkema, Posttna en de Wijn, staande Andriesse, het hoofd van de school, Hollander, Heymans, Heybroek, Vlieg, de Vries, IJlst, de concierge, Mein- ardy, Broersma, Aardema en Steunebrink. Zou er van dit hele gezelschap leerkrach ten van toen nog wel een in leven zijn? Wanneer ik hier binnentreed, zitten er, op krukjes voorde bar, zes man nen en een kortgerokte jongedame die later de dochter van de kastelein blijkt te zijn. Deze staat, nog duide lijk in de bloei van z'n leven, groot en massief in z'n tapkast en overziet het 'geheel met vakmansoog. Zeer attent ontsteekt hij het licht, zodra ik een kattebelletje te voorschijn haal om een notitie te maken. Ik ben hier nog nooit eerder geweest, maar de eerste indrukken komen prettig over en dat geldt voor de zaak en 't pu bliek beide. De bekende uitdrukking van het eten van de vloer kon wel eens in dit echte bruine buurtcafé zijn ont staan; orde en netheid regeren hier met vaste hand. Alles staat en ligt op een onthutsende manier in 't gelid; zelfs de bierviltjes, vier, half over elkaar gelegd, in de richting zuid- oost-noordwest op de kleine tafel tjes, achttien, eveneens in volstrekte slagorde, op de leestafel, die deze naam overigens niet verdient, wam er ligt geen leesvoer op - het enige, wat hier te lezen valt is de naam van de heer Heineken, maar die zie je dan ook overal. Ook de Leeuwarder Courant, die juist wordt bezorgd, verdwijnt, dichtgeslagen en ongezien, onmid dellijk door een gat, waarachter waarschijnlijk een trap de verbin ding met het woongedeelte vormt. vervolg van pagina 4 over de Hogerhuis-zaak steeds zéér summier. Maar als traditioneel Jood hield ook de Dreyfus-zaak hem na tuurlijk jarenlang in zijn emotionele ban. Vader wist precies waar het om ging. Eerst de ontmaskering van de schrijver van het befaamde "petit bleu", dan kwam de Duitse gezant Zwartschkoppen op het tapijt, ver volgens de aarts-antisemiet kolonel Esterhazzy, dan majoor Henry. Ik hoorde ook voor het éérst de naam van Leon Daudet en die van Charles Maurras, de latere "vriendjes van Ja, toch nog wat lectuur op twee wandborden: "drie dochters en mamma is een plaag voor papa" en "twee zonen en papa is een plaag voor mamma" Als enige dissonant in deze frap pante orde, die ik na lang speuren mijn oud-stadgenoot, oud geloofsgenoot en oud-geestverwant Alexander Cohen Ik hoor nóg het opgetogen "J'accusse" van Emile Zola, door Vader als het ware gedeclaméérd in de stille huiska mer, daar in de Slotmakerstraat nu mero veertien! Waarlijk, mijn anders zo kalme Vader heeft mij, het naar binnen gekeerde overge voelige joodse jongetje wél voor mijn héle verdere leven politieke brandstof meegegeven, als ik het al lemaal nu nog eens rustig naga. Maar zijn felle kritiek bleef altijd binnen de vier veilige muren van ons héérlijk-beschutte burgermans gezinnetje ontdek, kan een keu worden aan gemerkt, die niet in het daartoe be stemde rekje staat. Jammer, dat de zware balken, die nog wel in dit eeuwenoude pand zul len zitten, niet meer zichtbaar zijn. Maar de kastelein is kennelijk geen liefhebber van antiek; de bekende stukken uit opa 's tijd, die je in zo veel horeca-etablissementen kunt zien, zie je hier in ieder geval niet. Ik bedenk, dat het op bepaalde mo menten wel eens een behoorlijk drukke tent kon zijn, maar nu is het er rustig; het biljart wordt niet ge bruikt, de juke- en speelboxen ge lukkig evenmin. Uit het gesprek rond de tapkast valt op te maken, dat er wat onplezierigs is gebeurd, want "eergister was ie hier nog, jazeker, daar zat ie op disse kruk" en "hij is er nog uut weesl en het sien broek nog ontrok ken en toen is ie weer op bed gaan en toen was 't mis"maar gelukkig is er toch nog hoop: "de volgende week muk maar es even bij hem kie- ke, even de kop omme deur steke, mar dan sal dat ouwe meens eerst fut weze mutte" Minstens twee van de aanwezigen blijken over bijzonder aardige be snorde koppen te beschikken; ik kan dat zien, nu ze - met die jongedame - naast me gaan zitten klaverjassen Enkele malen laten ze de term "kontje" vallen, die ik in dit ver band nog nooit had gehoord en ei genlijk eerder bij t kruisjassen had verwacht. Plotseling valt het me op, dat ieder een hier shag zit te rokenzeven van de acht hebben het bekende donker blauwe pakje voor zich liggen; het vrouwtje draait half zware, de ke rels allemaal zware shag. Wanneer er een zestiger binnen komt, die onmiddellijk somber aan kondigt 't spit inne rug" te heb ben, wordt het lachen geblazen. "Wat sist daar ingedeukt Bote, gaan es wat recht sitten. Oek een brandewientsje? Is goed voor de rug, mar dan must het wel bij de nek ingiete. Ak dat so besien kanst van avond de hertesprong oek niet ma ke""Jim he mooi lullen", zegt Bote, die aan een apart tafeltje zit en - misschien in verband met die rug-het bier zo uit het flesje drinkt. Overigens blijkt Bote zaterdag in gebreke te zijn gebleven, toen het om het afleveren van kennelijk toe gezegde muuthonnen ging. Maar er is een excuus: "ik kan ze niet tove- re" zegt hij. Het is precies kwart over zes op de klok, wanneer er een baardige fi guur in 't beeld verschijnt, die di rect opvalt door de opmerking hal - telukheid is mar alles'"De bist er inkommen" zegt de kastelein, "en nou kanst er oek weer uut gaan" Zonder nog een woord te zeggen draait de man zich om en verlaat het café. Er is niemand, die er aandacht aan schenkt. KROEGLOPER CD st L Maison llona St.Jacobstraat 5 Leeuwarden Tel. 26677

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1978 | | pagina 15