CARBID INNE POT VAN TEATSKE
FA. ALEX COPINI juwelier IKT ISEST""
DAN HEWWE JE JONGENS TE LOGEREN
HET HUIS VAN DE VELE KOOPJES, Oldegalileën 45 - Telefoon 28317
7
IS HET ADRES VOOR AL UW VESTEN - TRUIEN - HELANCAPANTALONS - MAILLOTS
PEPERSTRAAT ii - TELEFOON 26880 - LEEUWARDEN Zilver e Omega dealer
Dikke Tante Teatske
Tante Teatske en oom Rypke woon
den oppe Landbuurt.
Tante Teatske en oom Rypke waren
twee rechtskapen meensen.
Ze zuden gien vlieg kwaad doen,
laat staan meensen.
Ze dochten der inne verste verten
niet an om een kwaad woord over
een ander te zeggen of te denken.
Azzen buurvrouw of een vrouw innet
winkeltje oppe hoek welles een
praatje over de een of ander had,
wat niet zo mooi was voor de per
soon in kwestie, dan zei tante
Teatske altied, hoor es, mien goeie
meens, ik bin der niet bij weest, en
degene die dizze praatsjes rond
strooit oek niet, denk ik.
Dan keek zo'n vrouw wel even
stuurs, maar daar trok tante
Teatske zich niks van an.
Ze was wat kortademig, tante.
Dat kwam omdat ze nogal dik en
groot was.
OMVANGRIEKE VROUW
Nou, nogal? Je konnen gerust zeg
ge, dat tante Teatske een omvang-
rieke vrouw was.
Oom Rypke was anders.
Oom Rypke was kleiner en dunner.
In vergelieking met tante Teatske
was oom Rypke maar een onder
deur ke.
En dit onderdeurke, zal ik maar
zegge, was voerman bij de gemeen
te;
Voerman oppen aswagen, was ie.
Tante Teatske had een zuster oppet
Vliet wonen, anne kant van Koop-
mans Meelfabriek, maar dan verder
op.
Ze was trouwd metten skuunmaker
en ze hadden zes kienders, vier
meiskes en twee jonges.
Et was een hele zorg om dat kroost
fetsoenlik inne kleren te houen en
iedere dag voldoende brood en eer
pels op tafel te krijen.
Daar musten heel wat skunen voor
repereert wudde en die waren niet
altied voorhannen.
Et kwam dan oek welles voor dat
Janke, zo hiete die zuster, tante
Teatske opzocht.
Tante Teatske, indachtig anne da
den van kristelike barmhartigheid,
wist dan deurgaans wel een oplos
sing.
Oom Rypke wist daar natuurlik van,
maar zei der nooit wat over.
Azze savens zatten te eten, dan zei
tante Teatske, dou must de groetnis
hawwe van Janke.
Zo, zei oom Rypke dan, zo, en dan
gong ie even later de krant lezen.
Een goeie verstaander het maar een
half woord nodig en oom Rypke was
een goeie verstaander.
As zien zwager en zien skoonzuster
es wat krap zatten, dan voelde hij et
as hun plicht om te helpen.
Maar nou wadder wat anders anne
han.
TWEE UUTVANHUZERS
Tante Teatske en oom Rypke hadden
twee uutvanhuzers
Heur zuster Janke must weer inne
kraam.
Dat gaf innet huus vanne skuunma
ker de nodige problemen.
Nou, zei tante Teatske, toen de
beide zusters daarover spraken, ik
had zo docht, dan mutte Bertus en
Jouke zo lang maar bij ons.
Dan bist die alvast kwiet.
Al binne ze dan niet zalig, ze binne
in ieder geval vanne vloer, is't niet
zo.
Meiskes binne meiskes, das heel wat
anders.
En zo kwam et dat Bertus en Jouke,
knapen van tien en twaalf jaar oud,
een paar dagen te logeren waren bij
hun tante Teatske en oom Rypke.
Ze atten tante zowat de oren vannet
hoofd.
GOEIE BUTTER OP BROOD
Hier kregen ze goeie butter op
brood en roggebrood met kaas en ze
hadden oek al, zomaar midden inne
week een stukje vlees bij de eerpels
had.
Dat kregen ze tuus alleen op zun-
dag.
Inne week kon dat niet en dat begre
pen ze oek wel.
Ze vonnen et oek niet erg as hun
'ze vonnen et oek niet erg as hun
moeke eerpels met mosterstip gaf.
Anne andere kant waren et een paar
duvels van jonges, de skrik vanne
Landbuurt.
Ze sliepen inne kamer in een vanne
bedsteden.
In de andere sliepen tante Teatske
en oom Rypke.
Toen ze der de eerste avend waren
musten ze van tante om negen uur
piekele kas.
Piekele kas was de uutdrukking die
tante gebruukte voor naar bed
gaan.
Het zal zo ongeveer half tien, kwart
voor tien weest hewwe, toen ze oom
Rypke zeggen hoorden, kom, et wud
mien tied, et is morgen weer vroeg
dag.
Tante Teatske en oom Rypke kleed
den zich uut en oom Rypke klom et
eerst inne bedstede en toen die goed
en wel onder de dekens lei haalde
tante de pot te voorskien die onder
et bed ston.
En wat zagen Bertus en Jouke toen?
Want die kwajonges sliepen nog niet
en ze loerden stiekum deur een kier
vanne bedsteedeuren,
Langzaam zakte tante Teatske in zit-
houding oppe pot terwiel ze zich
annen stoel vasthield.
Toen ze klaar was, zette ze de pot
onder et bed en klom naast oom
Rypke.
Et keerske wudde uutblazen en alles
was in rust.
HEST DAT ZIEN
Hest dat zien, fluusterde Bertus.
Ja, zei Jouke, oegrieslik watten kont
is dat.
Wat jonges inne busen hewwe dat
hou je soms oek niet voor mogelik.
Van alles hewwe ze inne buse en
daar maakten Bertus en Jouke gien
uutzondering op.
De andere dag zei Jouke teugen zien
lieve broerke Bertus, wat hest daar
in dat pepierke?
Bertus maakte et pepierke open.
Carbid!
Wat must daar met?
Dat zuust wel zien, zei Bertus.
Tante Teatske gaf een skreeuw, die over de hele Landbuurt te horen was
Savens bij et broodeten waren de
beide heren weer behoorlik annet
skransen, zodat oom Rypke oppet
laast zei, ze vrete geloof ik net zo
veul as die Limburger van mij, waar
ie et zware peerd, dat voor de aswa
gen liep, met bedoelde.
Och, zei tante Teatske, laat ze
maar, die kienders binne inne
groei.
En toen et daarna teugen negenen
liep ennet polsje domineën was uut,
klonk de stem van tante Teatske,
kom jonges, piekele kas, et is tied
voor jimme.
Ja tante, en innen mum van tied
lagen Bertus en Jouke achter de
bedsdeuren en ze wachtten met
spanning oppet moment dat tante en
oom oek naar bed gongen.
CARBID INNE POT
Want wat had Bertus daan?
Bertus had carbid inne pot daan.
Tante Teatske was zo ver.
De pot ston inne kamer en tante
maakte anstalten om er op zitten te
gaan.
Met rooie koppen vanne spanning
ennet ingehouden lachen loerden
Bertus en Jouke deur de kier vanne
bedsdeuren.
Langzaam zakte tante Teatske inne
zithouding.
Ze lei de han opp'e stoel voor steun
bij dit avendlik ritueel, waar oom
Rypke gien notitie van nam, maar
de beide jonges des te meer.
Steunend en zuchtend en krakend
zat tante Teatske oppe pot.
EN TOEN
Een wolk van carbiddampen
Een gesis ennen gespetter
Ennen stank verskrikkelik.'
Tante Teatske sprong overeind en
gaf een skreeuw, die over de hele
Landbuurt te horen was.
Bart van der Weerdt
(met dank aan Bertus R.)
